اوشیدا - بی مهری مسئولان ورزشی سیستان و بلوچستان نسبت به ورزشکاران معلول سیستانی/ از نبود مربی تا تمرین در کوچه پس کوچه های زابل

بی مهری مسئولان ورزشی سیستان و بلوچستان نسبت به ورزشکاران معلول سیستانی/ از نبود مربی تا تمرین در کوچه پس کوچه های زابل

معلولان زابل از جمله مظلومترین معلولان کشور به شمار می‌روند به طوری که علاوه بر نبود سلامتی از بسیاری از مواهبی که سایر معلولان در دیگر نقاط کشور بهره مند هستند بی بهره می‌باشند.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ بی مهری آنچنان از سوی مسئولان به این قشر مظلوم شده که آنان را در گرداب یاس و ناامیدی گرفتار کرده است.

میزان امکاناتی که این قهرمانان پارالمپیک کشور در دست دارند آنچنان ناچیز و حتی خنده دار است که به جرات می توان ان را در حد صفر اعلام کرد.

ورزش معلولان سیستان در کمایی اسفناک به سر می برد زیرا استعدادهای درخشانی که می توانند حتی در سطح جهانی بدرخشند با نبود امکانات روزگار بدی را به سر می‌برند.

نداشتن اسپانسر، نبود مربی و محل تمرین، عدم حمایت شایسته و بایسته از جمله مهم ترین کمبودهایی است که ورزشکاران معلول زابل با آن مواجه هستند.

خبرنگار اوشیدا به گفتگو با چندتن از ورزشکار معلول سیستانی که دارای مقام های ارزشمند ملی و استانی هستند پرداخته است که در ادامه می خوانید.

ورزشکاران معلول در کوچه ها تمرین می‌کنند

رتبه اول مسابقات دو میدانی در سطح کشور به خبرنگار اوشیدا گفت: معلولان در شهرستان زابل در بدترین وضعیت ممکن تمرین می کنند به طوری که هیچ گونه امکاناتی برای انان در نظر گرفته نشده است.

صدیقه افزود: هیچ گونه مکانی برای تمرین معلولان در زابل در نظر گرفته نشده به طوری که همه ورزشکاران معلول در کوچه های اطراف محل زندگی خود تمرین می کنند.

وی ادامه داد: برای یک دختر بسیار سخت است در مکانی تمرین کند که محل رفت و آمد سایر افراد است به طوری که وقتی ما تمرین می کنیم افرادی که از آنجا رد می شوند ما را مورد تمسخر قرار می دهند.

صدیقه اذعان کرد: به دلیل نبود امکانات یک چهارپایه را در پشت منزل مسکونی خود قرار می دهیم و با بالا رفتن از آن اقدام به پرتاب دیسک یا نیزه می کنیم.

امکانات ورزشی برای معلولان در زابل در حد صفر است

یکی دیگر از ورزشکاران معلول زابلی به خبرنگار اوشیدا گفت: امکانات ورزشی برای معلولان زابل در حد صفر است به طوری که تنها یک نیزه که ان هم برای ورزشکاران سالم کاربرد دارد برای معلولان تهیه شده است.

سمیرا تصریح کرد: جامعه معلولان و رئیس هیئت تیروکمان هیچ حمایتی از ورزشکاران معلول ندارند همچنین برای ایاب و ذهاب مسابقات نیز کمک ها بسیار ناچیز است و با وجود معلولیت و مشکلاتی که با آن دست به گریبان هستیم مجبوریم برای رفتن به مسابقات کشوری با هزینه شخصی تا زاهدان آمده و از آنجا نیز تا زابل برگردیم.

وی اضافه کرد: هر چه مشکلات خود را به رئیس، نایب رئیس و دبیر هیئت می گوییم کسی جوابگو نیست و این موضوع سبب ناامیدی ورزشکاران شده است.

سمیرا اظهار کرد: در حالی که بودجه وجود دارد اما این بودجه به ورزش معلولان زابل اختصاص نمی یابد و این موضوع سبب پسرفت ورزش معلولان شده است.

بدون مربی تمرین می کنیم

یکی دیگر از ورزشکاران معلول شهرستان زابل به خبرنگار اوشیدا گفت: بدون مربی تمرین می کنیم و بدون هر گونه تکنیک و تاکتیکی در مسابقات حضور می یابیم چرا که مربی برای آموزش دادن در منطقه وجود ندارد اما با این حال ورزشکاران زابل بسیار خوب در مسابقات می درخشند .

آرزو تاکید کرد: وقتی در مسابقات کشوری حضور می یابیم ورزشکاران شهرستان های دیگر را با بهترین امکانات و مربی می بینیم در حالی که ورزشکاران زابل از هیچ کدام از امکانات و یا نعمت مربی بی بهره هستند اما با این حال با روحیه مضاعف در مسابقات حضور می یابیم تا حریف به دلیل محرومیت ما روحیه نگیرد.

وی اضافه کرد: ورزشکاران معلول زابل در رشته های پرتاب نیزه، پرتاب وزنه، شطرنج نابینایان، پرتاب دیسک و وزنه، شنا، والیبال نشسته و ساحلی فعالیت می کنند اما تمامی این رشته ها از نظر حمایت و امکانات در شرایط بحرانی به سر می برند.

آرزو ادامه داد: هیچ امیدی به آینده ورزشی خود نداریم چرا که می دانیم تمام زحمات ما بی ثمر خواهد بود؛ همچنین در زمانی که در مسابقات ورزشی نیز مقام و رتبه ای کسب می کنیم حتی یک تقدیر و تشکر هم از ما نمی شود.

این ورزشکار ابراز کرد: تعداد سگ های ولگرد در زابل بسیار زیاد است و حتی سال قبل شماری از مردم به دلیل هاری جان خود را از دست دادند بنابراین وقتی در بیابان ها و یا حتی کوچه ها تمرین می کنیم ترس سگ های ولگرد استرس زیادی بر ما وارد می‌کند.

انتهای پیام