اوشیدا - سیستان، سرزمین نور و آفتاب میزبان گردشگران نوروزی است

سیستان، سرزمین نور و آفتاب میزبان گردشگران نوروزی است

سرزمین سیستان با قدمت چندین هزار ساله خود با دارا بودن مکان های دیدنی و تاریخی از قبیل کوه خواجه، بی بی دوست، دهانه غلامان، چاه نیمه ها، آتشکده کرکوی، قلعه سام، شهر باستانی سوخته، کک کهزاد، بنای کوشک چهل دختران، بنای خانه شیطان، سه کوهه، قلعه تپه، تپه آتشگاه، میل قاسم آباد و.پای رخش رستم می تواند میزبان نیکویی برای تمامی ایرانیان باشد.

به گزارش سرویس فرهنگی اوشیدا، سیستان دارای صنایع دستی از قبیل پارچه بافی، قالی بافی، جواهر سازی، خولک بافی و معرق می باشد. غلات، ابریشم و چارپایان سیستان نیز بسیار معروف بوده به طوری که ثروت آن توجه تمام پادشاهان و دستگاه های خلافت را به خود جلب می کرده است.

سیستان یک افسانه نیست بلکه واقعیتی آشکار بوده که در ادوار متمادی با شکوه و سرافرازی در برابر دیدگان همگان قد برافراشته و با وجود ناملایمات طبیعت و نبود امکانات همچنان با عزت و غرور روزگار میگذراند.

سیستان نماد حماسه و آزادی و جوانمردی است. براساس آثار و مدارک به دست آمده اختراع نخستین آسیاب های بادی در جهان از سرزمین سیستان به علت وزش بادهای 120 روزه نشات گرفته و سپس به کشورهای دیگر راه پیدا کرده است همچنین نخستین رصدخانه های ایران در سیستان شکل گرفته و نیمروز یعنی نصف النهار قدیم که با ایجاد اولین رصدخانه ها در آن، پیشینه دانش کیهان شناسی ایرانیان به سیستان باز می گردد.

هیرمند کهن ترین نام سیستان است رییس میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان زابل عنوان کرد: هیرمند کهن ترین نام برجای مانده درمتون تاریخی است و نامهای دیگری چون زرنکا دردوره هخامنشیان، سکستان در دوره های اشکانیان وساسانیان، سجستان به روایت متون عربی و بالاخره سیستان از نامهای گوناگون درجغرافیای تاریخی منطقه است.

علیرضا خسروی اظهار داشت: سرزمین نیمروز هم با دو نگاه درمتون به چشم می خورد نخست به معنای سرزمینهای جنوبی ودیگری به معنای نصف النهار مبدا که درگذشته به دیده دانشمندان ایرانی و مسلمان از سیستان عبور میکرده است.

وی افزود: زرنکا در کتیبه های هخامنشیان یکی از ساتراپی های مهم این روزگار به شمار می رفته و دلیل آن نیز مالیاتی بوده که به دولت می پرداخته و طبق گزارش هرودوت پس از مصر و میانرودان در مرتبه سوم بوده وافزون بر این کوروش بزرگ هخامنشی به مردم این منطقه لقب یاریگر داده است. سکستان نامی است که با ورود اقوام ایرانی بر سیستان گذاشته شده است .

رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان زابل اظهار داشت: این سرزمین بعدها با ورود اقوام ایرانی دیگر که در متن های تاریخی به سکاهها شهره بوده اند نام سکستان به خود می گیرد واین رخداد به 2125 سال پیش باز می گردد.

خسروی در این راستا ادامه داد: دراین روزگار سیستان علاوه بر حفظ جایگاه قبلی قدرتمند تر دیده می شود وخاندان قدرتمند سورن که سکانشاه از میان آنها برگزیده می شود حق دارد تا در هنگام پادشاهی ایران زمین تاج را برسرشاهنشاه اشکانی بگذارد.

وی افزود: جنگ حران روایت تاریخی است از رویارویی سورنا شاه سکستان( سیستان) با کراسوس یکی از سرداران سه گانه روم که علی رغم برتری فراوان رومیان کراسوس شکست می خورد وتاوان حمله به ایران زمین را باسر بریده اش می پردازد که توسط سورنا برای اردوان شاهنشاه ایران فرستاده می شود.درروزگار ساسانیان نیز شاه سکستان وتورستان وسرزمین های کرانه سند عنوان سکانشاه ویا همان شاه سیستان درکتیبه ها ثبت شده است.

وی تاکید کرد: محلی که امروز زابل نامیده می‌‌شود در گذشته زمین هایی با تپه‌هایی از ماسه‌های روان و رسوبات دریایی بوده که قسمتی ازآن در مسیر رودخانه هیرمند قرار داشته است.

وی تصریح کرد: با کم شدن آب رودخانه بر وسعت خشکی‌های اطراف آن افزوده شد و با اتصال دو آبادی اولیه به نامهای ناصر آباد و یا شهر ناصری و حسین آباد، آبادی بزرگی تشکیل می گردد که درسال۱۳۱۴ خورشیدی بر طبق مصوبه هیات وزیران، آن آبادی را زابل نامیدند و در سال ۱۳۱۶ خورشیدی نیز به مرکز سیستان تبدیل شد.

وی گفت: زابل امروزی شهری نسبتا توسعه یافته و مجهز به انواع خدمات مورد نیاز جامعه شهری است و اکثریت مردم شهرستان زابل به لهجه محلی (زابلی) تکلم می‌کنند و سایر لهجه‌های سیستان و بلوچستان نظیر بلوچی نیز در آنجا رایج است.

انتهای پیام/1457