رمضان به دیده مردم دینمدار و موحد سیستان ماه میهمانی خداوند است که خود میهمان مردم است و در این ماه ،سرنوشت و تقدیر انسانهایی که با خرد و اراده خویش همسو و هماهنگ با کلام خداوند می گردند، رقم می خورد.
به باور مردم خداجوی سیستان در لحظه لحظه این ماه ارجمند و برگزیده مردم در بوته آزمایش و خطا برای انجام کردار خیر با عمل به کتاب خدا قرار می گیرند و در روز پایان به صحرا می روند و با خدای خویش چهره به چهره می شوند و هرکس خود به نفس خویش از آنچه که در خلال این ماه، که نماد زندگی دنیایی است، کسب کرده به درستی آگاه است و صحرا و بیابانی که مردم برای نماز گرد می آیند نیز نماد صحرای محشر است و زمان حساب و کتاب، این روز برای مردمی که با تکیه بر آگاهی و اختیار کار و کوشایی شان را برای خداوند به منزلت پاکی و خلوص رسانده باشند و دستشان در خدمت رسانی به دیگران پر باشد روز عید است.
نکته ظریفی که در این مراسم نمادین زیبا و پرمعنا در نگاه مردم سرزمین هیرمند دیده می شود این است که در این روز شما امکان بازگشت به جامعه و افزایش ذرات خیر و یا جبران اشتباه خواهید داشت در حالیکه در محشر پایانی هیچ امکانی برای جبران نیست. مردم سیستان چنین می پندارند که عید فطر نمایش این جهانی روز محشر ،صحرای محشر، حساب و کتاب در برابر خداوند هستی هاست که هر ساله برای آمادگی در آزمونی بزرگ از مشیت خداوند در این هستی گذاشته شده است.
پوشیدن لباس پاکیزه، دادن فطریه ای که به دست همه افراد خانواده خورده،صله ارحام و ملاقات سالخوردگان و سپید مویان،دادن عیدی،بازدید از خانه هاییکه عزیزی را از دست داده اند و به تعبیری عید اول بار آنهاست ...از سنت های روز عید در سیستان بشمار می رود.

اوشیدا