اوشیدا - تکثیر نژادهای خوب دامی/ وظیفه ی مغفول مانده ی وزارت جهادکشاورزی

تکثیر نژادهای خوب دامی/ وظیفه ی مغفول مانده ی وزارت جهادکشاورزی

نگاهی به آخرین وظایف قانونی وزارت جهادکشاورزی، نشان می دهد که انجام بررسی های مربوط به دامپروری و انتخاب بهترین نژادهای موجود دام و طیور و اصلاح و تکثیر نژادهای خوب و متناسب با آب و هوا و شرایط اقلیمی کشور، از مأموریت های قانونی این وزارتخانه ی اقتصادی است.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: طی سال های گذشته، طرح های مختلفی در بخش دامپروری کشور، با ارائه ی تسهیلات اعتباری، کمک های بلاعوض، تأمین نهاده های کشاورزی و تخصیص یارانه به تولید، تعداد زیادی از این طرح ها اجرا شده است.

بررسی اجمالی نشان می دهد که اغلب واحدهای بزرگ صنعتی خصوصاً در زیربخش پرورش انواع دام، به رغم سرمایه گذاری های به عمل آمده، کثیری از آنها تعطیل یا نیمه تعطیل هستند و آن دسته از فعالین نیز با بهره وری پایین و یا شاید در نقطه ی سر به سر اقتصادی کار می کنند، به نحوی که در استان سیستان و بلوچستان، قریب ۸۵ درصد این واحدها، تعطیل هستند و زندگی سرمایه گذاران را به مخاطره انداخته است.

یکی از عمده ترین دلایل این امر، عدم توجه وزارت متولی در «تکثیر و تأمین گوساله ی پرواری» برای واحدهای پرواربندی بزرگ است. هم اکنون اگر کسی واحد پرورش مرغ داشته باشد، برای تأمین جوجه ی یک روزه، تکلیفش روشن است، به سهولت می تواند به میلیون ها جوجه ی تولید شده در کشور، دسترسی داشته باشد و تولید را در واحد صنعتی خود مدیریت نماید.

یا اگر استخر پرورش ماهی داشته باشد، به راحتی از بین بچه ماهیانی که در مراکز تکثیر آبزیان کشور، تولید می شوند، نهاده ی اولیه ی واحد تولیدی خود را تهیه کنند.

اما آنچه مورد غفلت است و مردم و جامعه از آن متضرر شده است، عدم وجود مراکز تکثیر دام است.

هیچ مرکز یا مؤسسه ای در این کشور برای عرضه ی گوساله ی پرواری وجود ندارد اگر پرواربندی بخواهد تعدادی مثلاً ۵۰ رأس گوساله ی همسن و یکسانِ آماده ی پروار، تهیه و دوره ی پروار آنها را در واحد صنعتی خود آغاز نماید، در کشور ما وجود ندارد به همین دلیل عمده، واحدهای بزرگ صنعتی دام در کشور، ضعیف مانده و برعکس واحدهای کوچک و سنتی، سهم عمده ی تولید داخلی را بر دوش می کشند.

در بخش دیگری از قانون وظایف وزارت یاد شده، ذکر شده است: «تلاش در حفظ و توسعه سرمایه گذاری های موجود در جهت ارتقاء بهره وری در واحدهای فعال و فعال سازی واحدهای نیمه فعال و راکد.»

به راستی اگر در جهت فعال سازی واحدهای نیمه فعال و راکد که سرمایه های هنگفتی را در سطح کشور به خود اختصاص داده است، اقدام مؤثری انجام شود، آیا ما نیازی به گوشت های وارداتی داشتیم؟

چرا چنین مراکزی در کشور ایجاد نمی شود؟

چرا این نقیصه ی عملکردی خود را صرفاً از طریق واردات گوشت که سرکوب کننده ی تولید داخلی است، جبران می کنید؟

چرا در کوتاه مدت، گوساله ی پرواری وارد نمی شود تا واحدهای پرواربندی، احیاء شده، رونق یابند؟

چرا در صورت وارد کردن گوساله ی پرواری، فرآیندهای انجام کار را روان نمی کنید؟

انتهای پیام