«ام شو» تحت عنوان اولین تاکشوی کاملا طنز فضای مجازی معرفی شد و به میدان آمد. زمانی که با عبارت «اولین تاکشوی کاملا طنز» روبه‌رو شدیم منتظر یک برنامه‌ی بسیار جدید و متفاوت بودیم اما چیزی که پیش رویمان قرار گرفت فرقی با تاکشوهای پیشین که در تلویزیون شاهدشان بودیم نداشت. منتظر بودیم اولین تاکشوی کاملا طنز فضای مجازی هم از این دست خلاقیت‌ها به خرج دهد. واقعا «ام‌شو» چه اتفاق جدیدی را حادث کرده است که پیشتر در تلویزیون ندیده بودیم؟

 

فضای مجازی به دلیل نداشتن محدودیت‌های تلویزیون، این امکان را در اختیار برنامه‌سازان قرار می‌دهد که مهمان‌هایی را دعوت کنند که امکان حضورشان در رسانه ملی وجود ندارد. در غیر این صورت مهمان‌هایی که سالی به دوازده ماه در تلویزیون رفت و آمد دارند چه جذابیتی دارند که مخاطبان بخواهند صحبت‌هایشان را در فضای مجازی بشنوند؟

 

یکی از ایرادهایی که تا مدت‌ها به بسیاری از تاکشوهای شبانه تلویزیونی وارد بود استفاده از محبوبیت شاخ‌های اینستاگرامی بود. یکی از تمهیدات مجید صالحی برای بالا بردن جذابیت «ام‌شو» همین بود. او از جواد خواجوی، یکی از چهره‌های مطرح اینستاگرامی دعوت کرد تا در برنامه‌اش حضور پیدا کند. خواجوی از جمله چهره‌های مطرح اینستاگرام است که اتفاقا به واسطه‌ی هنرش به جایگاه خوبی رسیده است. طبیعتا صالحی می‌توانست استفاده خوب و بجایی از حضور او در برنامه داشته باشد اما چنین اتفاقی نیفتاد و خواجوی، از ابتدا تا انتهای برنامه «ام شو» حضور چندان موثری نداشت.

 

«ام‌شو» از همان ابتدا روی پدیده‌ی وایرال‌سازی متمرکز شد. عوامل این برنامه‌ی اینترنتی سعی داشتند با به اشتراک گذاشتن ویدئوهای کوتاه و چالشی از مصاحبه‌های چهره‌ها از یک طرف نام برنامه را سر زبان‌ها بیندازند و از طرف دیگر مخاطبان را ترغیب کنند که این برنامه را تماشا کنند. همین حالا اگر از کاربران فضای مجازی، درباره‌ی «ام شو» بپرسید احتمالا بخش مهمی از آنها چیزی درباره‌ی نام این برنامه نمی‌دانند اما شاید بریده‌هایی از مصاحبه‌های وایرال شده آن را دیده باشند. «ام‌شو» با اتکا به وایرال‌سازی نتوانست موفقیتی که انتظارش را می‌کشید به دست آورد. چون از یک طرف، چهره‌هایی که به برنامه دعوت می‌شدند آنقدر برای مخاطبان اهمیت نداشتند و از طرف دیگر، حرف‌هایی هم که در این بریده‌ها زده می‌شد، آنقدرها مخاطبان را به هیجان نمی‌آورد. 

 

یکی از ترفندهای «ام‌شو» برای جذب مخاطب، شرکت دادن آنها در قرعه‌کشی بود. این قرعه‌کشی که با نام «جشنواره ام‌شو» شناخته می‌شد شیوه‌ی عجیبی داشت. از مخاطبان می‌خواستند پیجی که معرفی می‌کنند را فالو کنند و شرط داشتن شانس بیشتر در مسابقه هم  این بود که این پیج را به دوستانشان هم معرفی کنند. درواقع به نظر می‌رسد قصدشان بالا بردن میزان فالورهای پیج بود تا هر چیز دیگر.

 

مجید صالحی برای بالا بردن جذابیت برنامه‌اش، به کارهای زیادی متوسل شد. یکی از این کارها، این بود که انحصار پخش سریال جدید ایرج ملکی با نام «مزاحمت 2» را گرفت. طبیعتا انتظار داشت پخش قسمت‌های کوتاه این مجموعه، باعث افزایش حجم کمدی و بالا رفتن میزان مخاطبان شود اما عملا سودی به حالش نداشت. ضمن اینکه دست گذاشتن روی «مزاحمت2» باعث شد تا سطح برنامه از چیزی که صالحی مد نظرش بود پایینتر بیاید و کاملا بلاتکلیف به نظر برسد.

 

در این برنامه بارها اتفاق افتاده بود بدون اینکه فردی در آنجا حضور داشته باشد پشت سرش صحبت می‌کردند. از این دست کارها و شوخی‌ها در این برنامه زیاد دیده می‌شد. مهمان‌ها باید واکنشی به عکس یا جمله یکی از همکارانشان نشان می‌دادند و این مسئله خیلی زود در فضای مجازی دست به دست می‌شد و خیلی‌ها را به جان هم می‌انداخت. بهرحال شوخی کردن با تمسخر اینچنینی تفاوت دارد و اگر کسی اصول برنامه‌سازی را بداند خوب متوجه می‌شود که چطور می‌تواند مرز میان این دو را حفظ کند تا آسیبی به کسی نرسد.

 

انتهای پیام/

اوشیدا