پایگاه خبری اوشیدا: حجاب به عنوان عامل بازدارندة انسان از خودآرایی های غیر منطقی و بی حدّ و مرز، یکی از دستورهای دین مبین اسلام است که حکم آن پس از اتمام کلیة احکام اعتقادی و بنیادی دین، در مدینه بر پیامر گرامی اسلام (ص) نازل شد. نزول حکم حجاب پس از ریشه دار شدن اعتقادات، نمود تکاملی بودن این فرمان است. اگر پایه ها و بنیادهای اعتقادی بر سنگ بنای محکمی نهاده شده باشد، درک و کاربرد حجاب بسیار راحت و سریع صورت می گیرد.

حجاب موجب بهداشت روانی جامعه است. در حقیقت سلامت جامعه بر اعتقاد متقابل بین دو پیکرة اجتماع استوار است. پوشش زنان باعث می شود که جوانان اجتماع نسبت به زن و احساسات درونی او اعتماد کرده و او را شایستة تشکیل کانون به ظاهر کوچک امّا با عظمت خانواده بدانند. از سوی دیگر دختران و زنان جامعه با پوشش صحیح، خویشتن را از آماج نگاه های هرزه دور نگاه داشته و آرامش و آسایش روانی در آن ها ایجاد می شود.

گزارش هایی که از بی بند و باری های موجود در غرب و آثار سوء روانی حاصل از آن به گوش می رسد، همین نکته را تأیید می کند که پوشش توصیه شده از سوی اسلام ضامن آرامش روانی فردی و اجتماعی است

اکنون با توجه به آثار شوم بی بند و باری و نداشتن حجاب در کشورهای غیر دینی، می توان بیش از پیش به نقش اساسی دین و حجاب به عنوان یک حکم دینی در آرامش روانی افراد پی برد؛ زیرا بی بند و باری و عدم تقیدات ارزشی از سوی زنان یکی از عوامل مهم سوء رفتار نسبت به آنان است. حضرت علی(ع) با آشنایی کامل با این آثار شوم ناشی از عدم پوشش برای حفظ روانی افراد و جامعه، خطاب به امام حسن(ع) می فرماید:

«وَاکْفُفْ عَلَیْهِنَّ مِن أبْصارِهِنَّ بِحِجابِکَ إیّاهُنّ فإنّ شِدَّةَ الْحِجابِ أبْقیٰعَلَیْهِنّ(۲۳)‎؛ و از طریق حجاب چشمان زنان را بپوشان! زیرا حجاب و پوشش آن ها را سالم تر و پاک تر نگاه خواهد داشت».

در واقع حضرت برای ایجاد سلامت روانی زنان و حفظ آن ها از افسردگی، اضطراب و کابوس ها که ناشی از سوء رفتارهای پاره ای از مردان نسبت به آنان است، توصیه به پیشگیری فرموده و حجاب را به عنوان عامل مهم کنترل روانی جامعه مطرح می فرماید. جالب تر این که در همین نامه به فرزند بزرگوار خویش می فرماید، نه تنها خارج شدن آن ها از خانه باید همراه با حفظ مسایل ایمنی باشد، بلکه حضورشان در خانه و ورود نامحرمان نیز باید قانونمند باشد، تا فاجعه آفریده نشود. حضرت می فرماید: «خارج شدن و بیرون رفتن آن ها از خانه بدتر از این نیست که افراد غیر مطمئن را در بین آنان راه دهی».

این جامع نگری و توجه به تمامی زوایای یک مسأله از یک انسان برجستة آسمانی چون علی بن ابی طالب(ع) امری اعجاب انگیز نیست که او فراتر از زمان و مرزها می اندیشد و نسخه هایی که او برای بشر می پیچد، هرگز بدون جواب نبوده و در آینده چشم دنیا، دستان بلند اندیشة او را خواهد بوسید.

بنابراین حجاب و پوشش زنان نه تنها عامل افسردگی ـ آن گونه که برخی مغرضان می گویند ـ نیست، بلکه پیام آور آرامش روانی برای خود زنان و در نگاه کلان برای جامعة اسلامی و درمان و پیشگیری از بسیاری از بیماری های هولناک جنسی قرن بیست و یکم در سایة چنین نظام دینی و راهکارهایی خواهد بود. شاید روکرد جدید دختران جوان امروز به حجاب نشانة خستگی روحی آنان از بی بند و باری موجود در جامعه و هتک حرمت ها باشد؛ چنانچه علت عمدة خودکشی بسیاری از دختران در کشورهای غرب حکایت از آزردگی آنان از این همه سوء رفتار ناشی از بی بند و باری ها و نبودن هیچ گونه حریمی بین زن و مرد و شکسته شدن تمامی مرزهای امنیتی حتی از سوی پدرانشان است.

این جاست که سخن حضرت امیر(ع) در مورد کنترل و محدود نمودن ارتباطات و ضرورت پوشش برای زنان نمود و جلوة بیشتری می یابد. شرکت کنندگان در سمینار ایدز به طور حتم عبارت زیبایی که از سوی یک خانم دکتر انگلیسی در پایان سمینار مطرح شد، به خاطر دارند. او می گفت: برای این که جهان امروز از بیماری ایدز رهایی یابد و یا با آن به مبارزه برخیزد، باید مرزهایی که دین اسلام بین زن و مرد قرار داده است، مراعات کند و از آمیختگی بدون حدّ و مرز زنان و مردان جلوگیری به عمل آید.

منابع: جان گری، زنان، مردان، روابط، ص ۷۲.

۲. همان، ص ۷۳.

۳. بوریس آنکو، جوآن، جلوه های زندگی یک زن، ص ۱۷۰.

۴. لونیس فرانکل، روان شناسی زن، بررسی علل افسردگی و...، شکوه السادات، خونساری نژاد، ص ۱۹.

۵. نوابی نژاد، شکوه، روان شناسی زن، ص ۱۲۵.

۶. لوئیس فرانکل، روان شناسی زنان علل افسردگی، ص ۵۴ و ۵۵.

۷. نهج البلاغه، حکمت ۱۳۶ و صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۴۳۹.

۸. نهج البلاغه، حکمت 235

اوشیدا