به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: نیاکان ما می پنداشته اند که رمضان از زیباترین سنت های توحیدی و میراث معنوی بر جای مانده برای پالایش خمیرمایه و برجسته سازی جایگاه انسان در هستی بی انتهاست.
خرد و خواست (اراده) دو ویژگی چدا کننده و برتری بخش انسان در میان انبوه مخلوقات دیگر خداوند است که در رمضان شریف در بوته آزمون و آزمایش گذاشته می شود.
مردم سیستان چنین پذیرفته اند که آدمی به منزلت خویش در گیتی نخواهد رسید مگر به نیروی خرد.
آدمی به زیبایی های هستی دست نخواهد یافت مگر به نیروی اراده.
و چنین گفته اند: که خرد و خواست آدمیست که رازهای جاودان هستی را می گشاید.
و چنین پنداشته اند که رمضان آزمونی است مکرر برای آدمیان در گذر هستی تا خرد و خواسته خویش را بیازمایند و شب قدر بدرستی از اراده و خواست خداوند هستی ها در این ماه فراروی انسانها گذاشته شده تا در این شبهای پر از راز و آوازهای آسمانی هر فرد و گروه و یا جامعه انسانی که با خرد و اراده خویش با آهنگی که از مشیت خداوند در هستی نواخته می شود همراه گردد سرنوشت شان دیگرگون خواهد شد و به راز آفرینش خواهد رسید.
بی گمان تمدن های باشکوه و آفرینش های فرهنگی سیستان و جولان قلم و واژه در نوشته های فرخی سیستانی، محمدبن وصیف، ابوسعید سجزی، ابوسلیمان و دیگر گوهرهای پاکیزه فرهنگ مذهبی سرزمین هیرمند جز با رمضان، پالایش و برجستگی خرد و خواسته امکان پذیر نبوده است.
علیرضا خسروی

اوشیدا