اوشیدا - فقر و خشکسالی نفس مردم سیستان را به شماره انداخته/چه کسی به داد مردم سیستان می‌رسد؟

فقر و خشکسالی نفس مردم سیستان را به شماره انداخته/چه کسی به داد مردم سیستان می‌رسد؟

سیستان بخشی از کشور عزیز ایران به شمار رفته که به دلیل بی توجهی مسولان متاسفانه تنها حداقل رفاه و خوشبختی به آن تعلق گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: مردم این خطه از کشور دردهای مشترک زیادی در سینه هایشان دارند اما شریکی برای اندوه هایشان نمی‌یابند.

در طی روزهای اخیر نیز مقام نخست آلودگی هوا در جهان نیز به سیستان تعلق گرفت تا بیشتر نآمیدی در دل مرذم سیستان رخنه کند و اندک افراد باقیمانده در سیستان نیز به زودی عطای ماندن را به لقایش بخشیده و بار سفر در پیش گیرند.

آلودگی هوا نفس مردم را با ایجاد بیماری های سل، چشم، قلبی و عروقی، سرطان ریه، آسم بریده اما مسولان مربوطه هیچ گاه چاره ای برای مردم صبور و ولایتمدار زابل نیندیشیده اند چرا که سیستان و سیستانی سال هاست که برای آنان اهمیتی ندارند.

خشکسالی‌های شدید و پی‌ در پی ۱۷سال اخیر، قطع جریان آب رودخانه هیرمند از افغانستان، هامون را با ۵۷۰هزار هکتار مساحت، سومین دریاچه بزرگ ایران و منشا خیر و برکت مردمان این دیار را و در پی آن مردمانش را با بریدن نفس هایشان به نابودی کشانده است.

عوامل فوق، مشکلات مختلف زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی و به تبع آن فقر و بیکاری در منطقه شده است.

صیادانی که سالانه ۱۵ هزار تن ماهی از هامون صید می‌کردند، حال قایق ها و تورهای ماهیگیری خود را در پستوی خانه هایشان رها کرده اند و عده ای نیز به ناچار در چاه نیمه صیادی می کنند.

اندک بومیان باقیمانده در منطقه نیز به علت کم آبی، اراضی کشاورزی خود را رها کرده اند به طوری که از ۶۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی تنها ۲۰هزار هکتار آن کشت می‌شود.

سایر مردم باقیمانده در سیستان نیز به صورت محدود یا دامداری کرده و یا با پول یارانه ای که تنها کفاف هزینه آب و برق را میدهد گذران زندگی میکنند و اگر هم خیلی خوش شانس باشند تحت حمایت کمیته امداد قرار گرفته اند.

کوچکترین وزش باد در سیستان، با پراکنده کردن گرد و غبار کف دریاچه نفس کشیدن را با مشکل مواجه می سازد تا مردم به راحتی جان کردن را همه روزه احساس کنند.

گسترش بیابان زایی، هامون را درفهرست یکی ازمهمترین کانون‌های بحران فرسایش بادی جای داده و گرد و غبار آن باعث نابودی شهرها و روستاها و کوچ اجباری مردم از دیار خود به سایر استان ها شده است که در این راستا روستاهای خالی از سکنه گواه آن می باشد.
با اینکه افزایش میزان بارندگی در افغانستان در اوایل بهار امسال آبگیری مجدد هامون و جاری شدن آب در سیستان را باعث شد، اما گرمای شدید ماه های آتی و وزش بادهای معروف ۱۲۰روزه سیستان، بخش اعظمی از آن را تبخیر خواهد کرد و مشکلات حاصل ازخشکسالی همچنان ادامه خواهد یافت.

به امید روزی که مسولان با برخواستن از خواب غفلت، درد مردم سیستان را درک کرده و راهی جهت برون رفت از این وضعیت در سیستان ایجاد کنند تا دوباره شاهد آبادانی و سرزندگی در سیستان باشیم.

انتهای پیام//