مظلومیت ادامه‌دار سیستان در قـرارداد رود هیـرمند
23 اسفند 1396 ساعت 11:52
۲۳ اسفند سالروز انعقاد قرارداد هیرمند از سوی امیرعباس هویدا، نخست وزیر وقت ایران و محمد موسی شفیق، صدراعظم وقت افغانستان درسال ۱۳۵۱ است.
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: 23 اسفند سالروز انعقاد قرارداد هیرمند از سوی امیرعباس هویدا، نخست وزیر وقت ایران و محمد موسی شفیق، صدراعظم وقت افغانستان درسال ۱۳۵۱ است.
رودخانه هیرمند که یکی از مهم‌ترین رودخانه‌ها و منابع آبی شرق و جنوب شرق کشور به‌شمار می‌آید، با حوزه آبریزی به وسعت ۳۵۰ هزار کیلومترمربع، بزرگ‌ترین رود فلات ایران و کشور افغانستان است.
رود سیستان یکی از منابع اصلی دریاچه هامون است .در ۵۰ سال گذشته همواره نحوه بهره‌برداری از آب رودخانه هیرمند از موضوعات اختلافی میان ایران و افغانستان بوده و با وجود انعقاد قراردادهایی از جمله قرارداد هیرمند، به خاطر سد سازی‌های افغانستان، همسایه شرقی ایران بیشترین بهره را از آب این رودخانه برده است اما سهم ایران سال به سال کاهش پیدا می‌کند. این رویه در دوران حاکمیت طالبان در افغانستان تشدید شد. آنها برای احداث سد در منطقه کمال خان روی رود هیرمند به شرکت‌های خارجی فراخوان دادند.
همچنین طالبان مسیر رودخانه هیرمند را روی ایران بست و ۱۴۰ هزار هکتار از زمین‌های سیستان به‌واسطه این اقدام با مشکلات جدی برای آبیاری روبه‌رو شد. وزارت خارجه ایران گرچه نسبت به این کار به صورت رسمی اعتراض کرد اما طبعا به دلیل روابط خصمانه میان جمهوری اسلامی و طالبان این اعتراض به جایی نرسید. اما مسائل و حوادث سیاسی و همچنین کاهش نزولات جوی در هندوکش، ماجرای حق استفاده ایران از حقابه خود از رودخانه هیرمند از سوی دولت افغانستان به محاق فراموشی برد. از اظهارات مقامات افغان چنین برمی‌آید که استفاده از آب هیرمند به مثابه یک ابزار برای چانه‌زنی‌های سیاسی است.
نمونه بارز آن، صحبت‌های اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان در سال ۱۳۹۴ در سفارت افغانستان است که بر این نکته تاکید کرد: ما برای حل مشکل مهاجران به تهران التماس نکرده‌ایم. نیازی به التماس نیست». او با اشاره به حوزه آبی هریرود، گفت: اگر دولت ایران برای حل معضل مهاجران اقدام نکند، کابل هم نیازی نمی‌بیند تا به خواست‌های ایران در رابطه با حقابه ایران ترتیب اثر دهد.
ادامه چنین سیاست‌هایی از سوی افغانستان نتایج منفی را متوجه شمال استان سیستان و بلوچستان و بویژه شهر زابل کرده و باعث خشکسالی زمین‌های این مناطق و مهاجرت بخشی از مردم سیستان به گلستان و خراسان شده است.
انتهای پیام //
کد مطلب: 63512
آدرس مطلب: https://www.oshida.ir/vdcgxn93.ak9wq4prra.html