اوشیدا - پیامدهای امنیتی قطع آب هیرمند

یادداشت/ کارشناس ارشد علوم سیاسی، معصومه دهمرده

در طول نزدیک به دو دهه قطع و کاهش آب رودخانه هیرمند از سوی زمامداران افغان و خشکسالی های پی در پی، پیامدهای متعددی چون خشک شدن کامل تالاب بین المللی هامون، آسیب پذیری جدی کشاورزی منطقه سیستان، افزایش بیکاری و مهاجرت، نابودی دامداری و پوشش گیاهی در منطقه ایجاد شده است.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ در سیستان به تدریج سهم اشتغال کاهش و در عوض مشاغل واسطه گری، ورود و خروج کالا در اطراف مرز افزایش یافته است که ‌این موضوع امنیت منطقه را با چالش جدی مواجه ساخته است.

کاهش سهم اشتغال در منطقه سیستان، ساکنان آن را مجبور به کوچ، مهاجرت و روی آوردن به شغل های کاذب کرده است.

اگر روند رو به رشد مهاجرت ادامه پیدا کرده و مردم منطقه کوچ کنند؛ یعنی مرزبانان سیستان را از دست داده ایم و اینجا دیگر مسئله هامون و تنوع زیستی مطرح نیست، مسئله بزرگتری مطرح می شود و آن امنیت منطقه می باشد.

بیکاری، فقر، بیماری های تنفسی، مهاجرت های دسته جمعی، رواج قاچاق و رشد مشاغل کاذب از جمله اتفاقاتی است که در سیستان با بحران خشکسالی و در پی آن با خشک شدن هیرمند و تالاب هامون اتفاق افتاده است.

بررسی های تاریخی نشان می دهد دولت افغانستان به هیچ یک از تعهدات حقوقی حاکم بر هیرمند پایبند نبوده و همواره با اتخاذ سیاست هایی به شدت منازعات را دامن زده است.

با توجه به اهمیت و نقش رودخانه هیرمند، به ویژه در زمینه توسعه و امنیت شرق کشور، برای جلوگیری از بروز بحران های حادتر، باید با دیپلماسی قوی بر اجرای تعهدات امضاشده میان دو کشور در خصوص حقابه هیرمند پافشاری کرده، مواضع و سیاست روشن و قاطعی را در پیش گرفت.

در شرایط فعلی بحران منطقه ای آب در سیستان، علاوه بر اثرات زیست محیطی، امنیت ملی و منطقه ای را نیز مورد تهدید قرار داده است، شدت بحران به حدی است که چنانچه تدابیری برای آن اتخاذ نشود، در آینده ای نه چندان دور به فاجعه ای ملی و محیطی منجر خواهد شد.

انتهای پیام///