اوشیدا - استخوان‌های لای زخمِ سیستان/ آقای استاندار، به این وضعیت، خاتمه دهید

استخوان‌های لای زخمِ سیستان/ آقای استاندار، به این وضعیت، خاتمه دهید

سال هاست که سیستان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند اما با این حال گویا اراده ای برای رفع این مشکلات وجود ندارد.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ مردم سیستان در غبار شدید مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند و روز به روز توان آن ها ضعیف تر می شود و در زیر بار مشکلات و فقر اقتصادی استواری خود را از دست می دهند. ریزگردها، خشکسالی، انسداد مرز و مهاجرت حال امروز سیستان است و در مسیری که ثروت های فراوان ناشی از مرز وجود دارد مردم آن در فقر و بیکاری به سر می برند. رئیس کانون جهادگران جهاد سازندگی سیستان و بلوچستان به خبرنگار اوشیدا گفت: قصابي بود به هنگام کار با ساتور، دستش را بريد و خون زيادي از زخمش مي‌چکيد؛ همسايه‌ها جمع شدند و او را نزد حکيم‌باشي که دکتر شهرشان بود بردند. عباس نورزایی ادامه داد: حکيم، بعد از ضدعفونيِ زخم، مي‌خواست آن را ببندد که متوجه شد لاي زخمِ قصاب، استخوان کوچکي مانده است، مي‌خواست آن را بيرون بکشد اما پشيمان شد و با همان حالت، زخمِ دستِ قصاب را بست و به او گفت: «زخمت خيلي عميق است و بايد يک روز در ميان نزد من بيايي تا زخمت را پانسمان کنم». وی تصریح کرد: از آن روز به بعد، کار قصاب در آمد؛ هر روز مقداري گوشت با خود مي‌برد و با مبلغي به حکيم‌باشي مي‌داد و حکيم هم همان کار هميشگي را مي‌کرد، اما زخم قصاب خوب نشد که نشد. عضو انجمن علمی اقتصاد کشاورزی آسیا خاطرنشان کرد: چون نیک به نحوه‌ی برخورد با مسایل سیستان می‌نگریم، حکایت سیستان ما، دقیقاً حکایت قصاب و حکیم‌نمای این مَثَل معروف در فرهنگ ایرانیان است. نورزایی ابراز کرد: سال‌ها است که طرح‌ها و پروژهای فراوانی در این منطقه، به صورت ناتمام باقی ‌مانده است و اراده‌ای برای مدیریت زمان در مدیران حکیم نمای این طرح‌ها به چشم نمی‌خورد. وی افزود: سال‌ها است که بر روی یک جاده‌ی معمولیِ بین شهری، ترافیک کامیون‌های ترانزیتی را سوار کرده‌اند و احداث این جاده، به روزمرگی افتاده است. نورزایی اذعان کرد: بیش از ده‌ سال است که پل بزرگ شهر زهک، آغاز شده است و مردم این شهر از حضور کامیون‌های ترانزیتی در رنج هستند و زیرساخت‌هایی که با پول اندک مردم این شهر کوچک به بدبختی بدون کمک دولت، ساخته می‌شود، به طور مرتب تخریب می‌شود. عضو انجمن علمی اقتصاد کشاورزی ایران اضافه کرد: سه سال قبل کلنگ کارخانه‌ی لاستیک‌سازی در محل به اصطلاح شهرک‌صنعتی رامشار به زمین خورده ولی اجرای این طرح که نویدبخش اشتغال برای بی‌کاران بود، به اجرا نرفت و دیگر هرگز این کلنگ به هوا برنخاست و پشت گوش انداخته شد. نورزایی بیان کرد: از افسانه‌ی منطقه‌ی آزاد تجاری صنعتی سیستان که در شاه‌نامه‌ی دولت محترم، ثبت شد، عبور می‌کنیم و واخوانی آن را به گروهی از فرهنگ‌دوستان سیستانی که در محلی خاص، هر هفته دور هم جمع می‌شوند و برای حل معضلات منطقه در این شرایط، شاه‌نامه می‌خوانند، وامی‌گذاریم. وی تاکید کرد: در مورد طرح انتقال آب با لوله به زمین‌های کشاورزی هم فعلاً تبر خشک‌سالی و فروکش‌کردن آب چاه‌نیمه‌‌ها، به قول معروف، آساکی به مدیران این پروژه داده است، چون در این خصوص فراوان گفته‌اند، دیگر گفتنش لوث مطلب می‌شود. عضو انجمن علمی اقتصاد کشاورزی اقیانوسیه گفت: فیدرکانال شماره‌ی 2 ورودی چاه‌نیمه، نیمه‌تمام رها شده و در کشمکش‌های منیتی دو وکیل محترم، برای مدیریت اسدالله علم دعا می‌کند. وی اظهار کرد: بازارچه‌هایی که تصویب کردند و در تار مردان عنکبوتی دولت، منافعش انحصاری شد و رقمی به درآمد مردم مستأصل منطقه، سرازیر نکرد. نورزایی ادامه داد: شرکت‌های تعاونی مرزنشینان در چنبره‌ی مردان عنکبوتی دیگر، سال‌ها است انحصاراً منافعش در اختیار معدودی از افراد است، کسی بر آن کنترلی ندارد، حساب‌رسی و نظارت بر آن‌ها و چگونگی تشکیل مجامع عمومی آن‌‌ها در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است، در جلسه‌ای مدیرکل امورمالیاتی استان می‌گفت: «من بچه که بودم، فلانی مدیرعامل بود، هنوز هم است». محقق و پژوهشگر سیستانی اذعان کرد: چند نفر و چند درصد از روستاییان منطقه از تسهیلات طرح اشتغال روستاییان و تسهیلات اشتغال فراگیر، توانسته‌اند استفاده کنند؟ نورزایی گفت: واحدهای صنعتی تعطیل در شهرک صنعتی محمدآباد، تا کی زیر شلاق غبارهای منطقه، باید به جای مدیران خِپِلِ میزپرست، زجر بکشند؟ حقابه‌ی هیرمند و هامون، چرا بر لب‌های جناب ظریف، «لبخند مذاکره» نمی‌نشاند؟ رئیس کانون جهادگران جهاد سازندگی سیستان و بلوچستان تاکید کرد: این‌ها را گفتیم که جناب آقای استاندار در سفر امروز خود به دیار سیستان، شاید به سخن آید و به مدیران مربوطه نهیبی بزند که «این ره که شما می‌روید، به ترکستان است، به سیستان نیست». وی خاطرنشان کرد: جمع کنید این بساط را، چقدر باید اجازه داد بعضی از فرصت‌طلبانِ حکیم نما، از قِبَلِ این استخوان‌های لای زخم، منتفع شوند و مردم صادق، باصفا، وفادار و مقاوم سیستان، زجر بکشند؟ انتهای پیام