به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: انقلاب سفید یا آنگونه که سلطنت طلبان و هواداران رژیم می‌گفتند " انقلاب شاه و مردم" عنوان یک سلسله اصلاحات اقتصادی و اجتماعی در دوره سلطنت محمدرضا شاه پهلوی بود که همزمان با نخست‌وزیری علی امینی، اسدالله علم، حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا به اجرا درآمد.
انقلاب سفید در مرحله نخست شامل شش اصل بود که محمدرضا شاه پهلوی در روز ۶ بهمن ۱۳۴۱ در یک همه‌پرسی سراسری که با مخالفت روحانیون روبرو شد، شش اصل انقلاب سفید به رای عمومی گذاشته شد و به تصویب رسید.
"انقلاب شاه و ملت" یا "انقلاب سفید" فقط سوء استفاده از کلمه انقلاب بود و طرح محمدرضا شاه بیشتر یک مانور سیاسی بود که در نهایت به یکی از عوامل اصلی سقوط سلطنت پهلوی تبدیل شد.
رژیم شاه پس از چند شکست پى درپى، طرح امریکایى انقلاب سفید را در دی ماه ۱۳۴۱ در معرض افکار عمومى قرار داد. امام خمینى(ره)، با توجه به اهدافى که شاه و امریکا در پشت این طرح به ظاهر اصلاحى داشتند، و عمق خطرات ناشى از آن، قدم به صحنه مبارزه گذارد و با مطلع کردن علما و مراجع قم، و آگاهى دادن به مردم، یورش همه جانبه اى را براى شکستن تهاجم جدید رژیم آغاز کرد. در همین زمینه امام خمینى (ره) در اعلامیه اى بسیار تند که به اعلامیه ۹ امضایى معروف و منتشر گردید؛ سقوط کشاورزى و استقلال کشور و ترویج فساد و فحشا را به عنوان نتایج قطعى اصلاحات برشمرد.
گرچه انقلاب سفيد براي مردم ايران منافعي نداشت، اما شاه از منافع سياسي كوتاه‌مدت آن بهره می برد.

اعتراض مردم و روحانیون با اصول انقلاب سفید در روز ۲ فروردین ۱۳۴۲ به رویارویی با نیروهای امنیتی رژیم شاه منجر شد. در این روز نظامیان با حمله به مدرسه فیضیه قم اجتماع مخالفان انقلاب سفید را سرکوب کردند و دو ماه بعد در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ ماموران امنیتی حکومت در قم، اقدام به دستگیری امام خمینی کردند. با این‌ حال اعتراضات ، مقاومت و ایستادگی مردم در مقابل طرح های آمریکایی شاه تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه یافت.

اوشیدا