به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: از شب یا روزی که گِل آدم سرشته شد و در سبوی ملایک به پیمانه عشق زده شد، نیکی و بدی همزاد فرزندان آدم، پدیدار شدند و در این میان قرعه فال برای نیکان را به نام هابیل زدند تا در سپیده زندگی بشر خطی از خون، جدا ساز بدیها و نیکی ها باشد. چه شگفت انگیز است که در همیشه تاریخ، نیکان اندک و رهروان راهشان نیز اندک اند، در همیشه تاریخ ، مردم بد سگال و بد اندیش ، زر و زور و تزویر را در اختیار خویش دارند، در همیشه تاریخ، زمین شاهد دیرینی برای سرهای بی شماریست که بی جرم و بی جنایت در کوی نیک نامان بریده شده،در همیشه تاریخ نیکان همیشه باید از آتش آزمایش بگذرند، صلیب بیداد را شکیبا باشند، از خانه و کاشانه و دسترنج شان دل برکنند و در بیابانی غم آلود ، پر از آفتاب و عطش، کاروانی از گوهر های پاکیزه و برگزیده ی هستی را به مسلخ عشق بفرستند..
در آن بیابان کوچک، در آن بیابان عطشناک، میان آن پدر(ع) و پسر(ع) چه گذشت، پسری شبیه ترین چهره به چهره زیبای پیامبر اسلام(ص) ، چه گفتگوی بی واژه یی میان چشمان آن پدر (ع) و آن پسر (ع) چهره بست که روان بشریت را به سوز و گداز کشاند؟
مردان دیگر این قبیله نیک نامان همیشه ماندنی، چه دیده و چه شنیده بودندکه تاریخ را به تماشای رقصی چنین در میانه میدانِ آزادگی و توحید فراخاندند؟ نوا و نغمه این رقص آزادگی و دینمداری از کجای این هستی بی آغاز و بی انجام نواخته شد که از پس سده ها و سال ها همچنان شاداب و جاندار، خیزش های تازه بر می انگیزد و جان عاشقان بی شماری را به راه کربلا فرا می خاند؟از کجا می آید این آوای دوست؟...
و آن برادر(ع) و اما آن برادر(ع) که مردانگی در رکابش جوانمردی آموخت و دینمداری از باور و بینایی او منزلت و جایگاه یافت، جان خویش را در کدام چشمه  زندگانی جاودانه ساخت...و چشمان آن خواهر(س) گوهری یگانه بر پیشانی اسطوره های شکیبایی و شناخت، در آن شبیخون نادانی، نفرت و نفرین و ...آن همه زیبایی را چگونه دید؟
خداوندا، به ما و فرزندان سرزمین مان نیز اندکی از باور و بینایی مردان و زنان برگزیده ات عطا فرما و یاریمان کن تا همیشه در راهی باشیم که نامیرایان کربلا از آن گذشته اند و به تو رسیدند، یاریمان کن تا از فروزه دانایی و خرد مردمان نیک اندیش و نیکو منش همیشه تاریخ ، لبیک گویان همیشه امام حسین(ع) باشیم...


انتهای پیام/

اوشیدا