پایگاه خبری اوشیدا:
کتاب تاریخ سیستان دربیان باور وآیین های مردم پیش از برآمدن آخرین پیامیر(ٌص) می نویسد که :تابود مردان وزنانش برآن طریقت بودند که آدم(ع) آورده بود..ودرفرازی دیگر می نویسد که آدم (ع)درجستجوی حوا هیچ جایی اقامت نکرد مگر آن جایگاهی که اکنون سیستان است وبرای مردم آنجا دعا می کند...از این راه روان وپندار مردمان حوزه ی هیرمند فرمند را از پگاه تاریخ با" توحیدی مردمان "برگزیده ی خداوند هستی ها پیوند می دهد.بررسیها به نیکی نشان می دهند که ریشه های دور "باورقربان" نیز به همین "روزگار ان نخست" بود وباش انسانها و"برگزیده ی نخست" باز می گردد. درروایتی که فرزندان پیامبر "هابیل وقابیل" هرکدام به درگاه خداوند بی نیاز هدیه ای می آورند ودراین پیشکش سرنوشت ساز قوچ فربه ی هابیل پذیرفته وگندم پلاسیده ی قابیل رد می شود.
آنچه درپندار وگفتار آخرین ستوده ی خداوند(ص) به فراز می رسد منزلت وجایگاه عیدقربان است که از دیده مردم سرزمین هیرمند فرمند پنهان نمانده است ودراین دید ونگاه تاریخی دو بنیاد استوار به چشم می خورد نخست انسان وویژگیهای آفرینشی او درساختار هستی است ودیگر آفرینشگر یگانه ی هستی هاست که دراین عید سرنوشت ساز زیبا ترین دادو دهش هستی بین خدا وانسان نمودار می شود. سیستانیها اینگونه پنداشته اند که آدمی به ،،منزلت خداوند،، نمی رسد مگر به روز ،،وارستگی،،از ،،خواسته ودلبستگی،، مگر به روز قربانی دوست داشته هایش در،،راه،، یزدان بی نیاز...
عید قربان درباور مردم سیستان یاد آور عهدیست نمادین ورازآلود که هرسال تکرار می شود تا به آمدگان ونیامدگان راز رسیدن انسان به توحید را درجاری زمان به نمایش بگذارد،نمایشی که پدری برگزیده تا قربانی تنها فرزند وتااوج فدا وا وارستگی پیش رفته واهریمن وخواهشهای شیطانی را به سنگ اختیار وآگاهی ،،رمی،، کرده تا بدرستی نشان دهد که انسان اشرف آفریدگان خداوند است.
به همین باور به میراث مانده از دیروز تا امروز درسیستان این عید جایگاه ارجمندی در باور مردم داشته است که همسو وهم نوا با راهیان ولبیک گویان خانه خدا به پیشواز عید می شتافتند، حتا با ریختن نمادین خون یک خروس که سالی از عمرش گذشته باشد ،افزون براین دارندگان و توانمندان با قربانی گوسفند،گاو وشتر درپیشگاه خداوند وبخشش به نیازمندان این سنت نیک را پاس می داشتندوسپس راهی عیدگاه وصحرایی می شدند که با خداوندگار هستی ها چهره به چهره بایستند واز دل به درگاه خداوند پیوندی ایجاد کنند که قربانی شان پذیرفته شود وآنروز هرکسی خود خواهد دانست که آیا قربانش درراه خدا پذیرفته شده یا خیر؟
پس از برگشت طبق سنت کهن مقداری از گوشت قربانی را به همراه خانواده خواهند خورد وپیشتر از آن سهم نیازمندان رایا داده ویا کناری نهاده اند.پوشیده لباس تمیز ونو،دادن عیدی نیز رواج داشته ودارد واز همه مهمتر دیدن سپید مویان و حق داران ،دیدار عزیز از دست داده ها، خانواده ی شهدا به عنوان عید اول بارازسنت مردمی نیک جاری درسرزمین هیرمند باشکوه فر است..

اوشیدا