به گزارش پایگاه خبری اوشیدا:

من نیز ، رسم مهمان نوازی بجای آوردم ، در خوشحالی هم وطنانم خود را شریک می دانستم ، آمدم تا نگویند مریض بود و مجروح / آمدم تا نگویند تا دیروز بودید ، امروز نیامدید / آمدم تا جوش و خروش مردمم را به عینه نظاره نمایم ، که چگونه در حریم مهمان حرمتش را پاس داشته ، اگر چه خود در اوج گرما منتظر یار بودند ، آسوده خاطر برای آنکه مهمان گرانقدر گرمای محل جلوس را احساس نخواهد کرد .
آفرین بر شما زیبا مردمان سرزمین ولایی من ، که الحق در پاسداشت مهمان شهره آفاق بوده و خواهید بود ، و اما در بازگشت دیگر آن چهره های بشاش را در صورتهای عرق ریز آن عزیز مردمانم ندیدم ، حتی در چشمان برخی نیز اشک بود که جاری گشته بود ، چرا؟ مگر ما چه کردیم ؟ غیر از اینست که سالهاست بدلیل قهر طبیعت و عدم مدیریت برخی از عزیزمدیران ، با انواع و اقسام مشکلات ساخته ایم ؟ و باز غیر از اینست که بزرگوار مردمان سرزمین من ، بدلیل عدم سوءاستفاده دشمنان این آب و خاک ، با قناعت مثال زدنی حتی در سخت لحظه های زندگی ، باز هم گفتند ،(( الهی ارضی برضائک )) . اشک من برای آن جاری شد که ، در آن لحظه ، علی رغم درخواست آن همه عزیز هم وطنی که تشریف آورده بودند ، اجابت درخواستشان به بعد موکول گردید ،
و اما بعد : مقام محترم مهمان سیستان ، قول مساعد دادند ، که خواسته این مردم نجیب را در اسرع وقت مورد بررسی قرار داده ، تا انشاالله به صورت لایحه به مجلس محترم ارجاع گردد . یعنی یک سیر طولانی اداری اما کوتاه ، فقط برای مطالعه و بررسی اولین خواسته مردم ولایتمدار و شهید پرور و با نجابت سیستان . پس بازهم امید / بازهم امید / و باز هم امید .

اوشیدا