به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: با آغاز نخستين روز از ماه محرم امامان جمعه، پيش نمازان مساجد با سخنراني در مساجد و محافل مذهبي، مردم را از اهميت اين ماه آگاه مي سازند و با روايت احاديث مختلف سعي دارند مظلوميت امام حسين(ع) و نقش وي در اسلام و همچنين عظمت اين ماه را به نمازگزاران منتقل کنند.
در ماه محرم زنان دست از انجام کارهايي مثل حصيربافي و صنايع دستي برمي دارند و بيشتر سعي دارند خود را با ذکر و تسبيح و نماز و روزه مانوس کنند.
پخت انواع غذاهاي محلي از قبيل حلوا، خورشت و برنج و همچنين پخش شير و خرما ميان خانواد ههاي کم درآمد از ديگر آيينهاي روزهاي تاسوعا و عاشورا در سيستان به شمار مي رود.
همچنين مردم اين خطه بر آن باورند تا در روز تاسوعا و عاشورا روزه بگيرند تا با تح مل تشنگي رياضت تحمل مصيبتها براي آنان سختتر شود
زنان علاوه ب
ر شرکت در مجالس عمومي حسينه ها، مجالس ويژه اي در منازل خود برگزار و مبلغه هايي که به "روضه خوان " معروفند براي شرکت کنندگان در مراسم سخنراني و مرثيه سرايي مي کنند.
در دارالولايه سيستان هر محله دسته عزاداري مخصوص به خود را دارد که غالبا به نام همان محله نامگذاري مي شود.
در مراسمات عاشورا و تاسوعا در جلوي هر يک از دسته ها پرچمها و علامتهاي سياه و سبز و پارچه نوشته ها در صف نخست، بزرگان محل و مردان و پسران و کودکان سينه زن و پس از آن زنجيرزنان حرکت مي کنند.
در سيستان مکان زيارتي براي خانمها به نام "بي بي دوست " وجود دارد که برخي بانوان سيستاني در روز تاسوعا و ظهر عاشورا نذورات خود را در اين مکان ادا مي کنند.
از آيينهاي خاص و ويژه محرم در اين منطقه که از شبهاي نخست ماه آغاز مي شود، تعزيه خواني است که ريشه در تمدن اين خطه دارد.
در تعزيه خواني يک نفر از گروه تعزيه خواني با صداي طبل، شروع شدن تعزيه را به اطلاع مردم مي رساند، بعد از اين که مردم جمع شدند در صحني که به اين منظور تهيه شده است تعزيه خوانها مرثيه هاي خود را اجرا مي کنند.
در سيستان غالب ا لوازم و تجهيزات مورد نياز تعزيه خواني از نذورات مردم تهيه مي شود.
يکي ديگر از برنامه هاي خاص سيستان این است که مردم زابل ظهر روز تاسوعا و عاشورا بهترين غذاي خود را تهيه و آن را پس از قرار دادن در سينيهاي بزرگ و روي سر مي گذارند و به پشت درحسينيه اي که سينه زنان و زنجيرزنها مشغول برگزاري مراسم هستند، مي برند.
ساعت ۱۲ ظهر در حسينيه باز مي شود و مردم در صفهاي طولاني، با سيني هايي بر سر که پر از نذورات است وارد حسينيه مي شوند و از عزاداران پذيرايي مي کنند.
در سيستان اکثرا تا روز دهم غذاهاي نذري مردم را معمولا حليم سنتي که به آن "قلور" گفته مي شود تشکيل مي دهد و در روز عاشورا با قيمه از سوگواران پذيرايي مي شود.
در اين شب مردم به مساجد مي روند و چراغها را خاموش مي کنند و در نور شمع به سوگواري مي پردازند و با شله زرد و آش رشته از ساير عزداران پذيرايي مي کنند.
با نگاهي به تاريخ عزاداري سنتي در سيستان به برخي آيينهاي سنتي از جمله حمل خيمه گاه حسيني و شهداي کربلا و علامت گرداني بر مي خوريم که در زمان آل بويه مرسوم بوده و در زمان قاجار نيز با برپا کردن تکيه ها آيينهاي تعزيه خواني رونق بيشتري گرفته است.
همچنين سقاخواني اوج ارادت مردم اين خطه ر ا به حضرت ابا عبدالله (ع) نشان مي دهد بطوري که در اين ايام ارادتمندان به امام حسين (ع)در حالي که با يک دست مشک آب و با دست ديگر کاسه اي در دست دارند به ياد تشنه لبان کربلا، عزاداران را سيراب مي کنند.
برخي از سقاها در گذشته اشعاري نيز در قالب مرثيه سرايي مي خواندند.
از جمله آداب و رسوم مردم سيستان در ماه محرم پرهيز از برگزاري آيين ازدواج، جشن تولد و خريد لباس نو است.
تعزيه درسيستان به صورت روز شمار اجرا مي شود به اين صورت که شبيه خوانان هر روز ماه محرم را به يکي از ياران امام حسين (ع) مثلا حضرت علي اکبر (ع) يا حضرت ابوالفضل (ع)اختصاص مي دهند.
