امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۳۶۷۴۳

این سفر ریاست سازمان محیط زیست و معاونت محترم ریاست جمهوری سرکار خانم ابتکار از ویژگیهای دیگری برخوردار بود و به جز گری لویس که حالا نمک گیر شده ای همیشگی است سفرای آلمان و افغانستان و معاون وزارت امور خارجه و تعدادی از مدیران ستادی سازمان محیط زیست کشور به همراه خبرنگاران گروه همراه را بسیار سنگین و مراسم نان و نمک را برای میزبانان تشنه و امیدوار بسیار دشوار کرده بود.

به گزارش خبری اوشیدا: سیستان و گزبن های کهنسال مانده بر هامونش برای چندمین بار به سنت کمکی و بجار، خوان میزبانی گسترده یی برای بانوی سبزاندیش دولت تدبیر و امید مهیا ساخت.
این سفر ریاست سازمان محیط زیست و معاونت محترم ریاست جمهوری سرکار خانم ابتکار از ویژگیهای دیگری برخوردار بود و به جز گری لویس که حالا نمک گیر شده ای همیشگی است سفرای آلمان و افغانستان و معاون وزارت امور خارجه و تعدادی از مدیران ستادی سازمان محیط زیست کشور به همراه خبرنگاران گروه همراه را بسیار سنگین و مراسم نان و نمک را برای میزبانان تشنه و امیدوار بسیار دشوار کرده بود.
فرودگاه زابل میدان خوش آمدگویی و پیشواز مردم شکیبا و ریشه دار سیستان بود و سپس دانشگاه زابل و میزبانانی که نشسته و ایستاده تا پایان ماندند و ازلابلای واژه های سخنرانان در جستجوی گفتارهایی بودند تا روان عطشناک خویش را دمی سیراب سازند.
بستر تشنه ی هامون و آخرین تختک بر جای مانده با آخرین نفس ها نیز چهره و سینه برای میزبانی نان و نمک گشاده بود چنان که گویی هامون پرآب و شاداب است ....
و اما مردم ،میزبانان ،سرزمین هیرمند و هامون تشنه:
چون پیشینیان میزبان بودند و میهمان را نیکو داشتند.
همسو با یک سنت دیرپای نانوشته از آغاز تا پایان گشاده رو ایستاده بودند تا نشان بدهند که مردم روزگار سخت هستند.
آرام و بی غوغا نشان دادند که پس از مهربانی خداوند هستی هنوز به تدبیر شهریاران خویش امیدوارند.

و اما مدیران:
باید نه برای هامونیان امروز بل برای فرداییان این سرزمین نیز به نیکی نشان دهند که گفتارشان با کردار پسندیده نیز همراه است...

سید باقر حسینی نماینده مردم سیستان در مجلس که از این شرایط به عنوان مرگ تدریجی سیستان یاد می‌کند، یادآور می‌شود که به‌دلیل خشکسالی‌های ایجاد شده و مستمر، متاسفانه بسیاری از روستاهای منطقه در محاصره شن‌های روان است و حتی وسایل و تجهیزات لازم برای ماسه برداری در منطقه وجود ندارد.

سیدباقر حسینی با بیان این‌که با وجود چنین شرایطی در منطقه، اقدام قابل توجهی برای مردم این منطقه انجام نشده است، می‌افزاید: حرکت مستمر شن‌های روان و تاخیر در انجام تثبیت این شن‌ها، مشکلات زیادی در بخش‌های کشاورزی و اقتصادی ایجاد کرده و پیامدهای ناگواری همچون بروز و شیوع انواع بیماری‌های چشمی، تنفسی و قلبی را برای مردم سیستان در پی داشته که تمام این عوامل در مجموع موجب سیل مهاجرت مردم به دیگر استان‌های کشور و خالی شدن روستاها از سکنه شده است.

نماینده مردم شهرهای زابل، هیرمند، نیمروز، هامون و زهک خطر انتشار ماسه بادها براثر خشک شدن دریاچه هامون را خطرناک‌تر از وبا عنوان و با بیان این‌که مردم منطقه سیستان دچار مرگ تدریجی شده‌اند، تاکید می‌کند: نجات تالاب هامون نیازمند راهکاری جامع است و از آنجا که معضل تالاب هامون محدود به استان سیستان و بلوچستان نیست و بخشی از پاکستان و افغانستان نیز از توفان گرد و غبار این تالاب آسیب می‌بیند، بنابراین باید به جنبه بین‌المللی آن توجه شود، در حالی که تاکنون در این زمینه اقدام جدی صورت نگرفته است.

به عقیده وی، موضوع اصلی حقابه تالاب هامون باید با استفاده از ظرفیت‌های بین‌المللی در دستور کار مسئولان نظام قرار گیرد و تا زمانی که نتوان این حق را دریافت کرد، به‌کارگیری راهکارهای دیگر شاید چندان مفید نباشد.

حلمیه عالی دیگر نماینده مردم زابل، زهک و هیرمند در مجلس، با بیان اینکه برای احیای تالاب هامون تاکنون اقدام قابل توجهی صورت نگرفته است، خطاب به رئیس سازمان محیط زیست افزود: ‌آیا احیای تالاب‌ها به‌خصوص تالاب هامون، فقط با برگزاری همایش‌ها و سخنرانی‌ها خلاصه می‌شود؟ برای احیای تالاب هامون کدام اقدام اجرایی شده است؟

حلیمه عالی در دومین کارگروه احیای تالاب بین‌المللی هامون در زابل اظهار کرد: پس از ۱۶ سال از خشک شدن تالاب هامون متاسفانه تا به امروز بسیاری از هموطنان ما از این پدیده مهم، اطلاع ندارند و این می‌طلبد تا اطلاعات لازم از طریق رسانه‌ها اعلام شود.

وی افزود: باید حسیاسیت‌های لازم در زمینه خشک شدن تالاب بین‌المللی هامون به وجود آید تا همه از تبعات و آسیب‌های ناشی از این خشکسالی آگاهی یابند.

نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی بیان کرد: پیگیری‌های نمایندگان مردم منطقه سیستان بالاخره جواب داد و در سفر وزیر نیرو و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور، کارگروه احیای تالاب هامون به دنبال سفر آنان تشکیل شد.

عالی تصریح کرد: می‌طلبد تا NGO ها، صاحبان اندیشه و افراد متخصص محلی در راستای احیای این تالاب مهم، حضوری موثر و گسترده داشته باشند تا مشکلات به حداقل کاهش یابد.

وی گفت: محیط زیست به هامون ختم نمی‌شود بلکه تمامی مسائل زیست محیطی منطقه از سوی متولیان امر باید مورد توجه قرار گیرد.

نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی افزود: آغاز این کارگروه جای تقدیر دارد و باید همگی تلاش و مشکلات آن را به حداقل کاهش دهیم.

وی با اشاره به تاثیر خشک شدن دریاچه هامون بر اقتصاد مردم افزود: خشک شدن تالاب بین‌المللی هامون سبب مهاجرت مردم از منطقه سیستان شده است.

عالی بیان کرد: محیط زیست سیستان واقعا مردم این منطقه را به ستوه آورده که امیدواریم با تامین حق آبه سیستان و رونق دوباره وضعیت اقتصادی، آن روح زندگی به مردم رنجدیده سیستان بازگردد.

قهر طبیعت از یک‌سو و بی‌توجهی و سهل‌انگاری مسئولان در گذشته از دیگر سو، منطقه سیستان را به یک منطقه با شرایط فوق بحرانی تبدیل کرده که دیگر امیدی برای زندگی و زنده ماندن برای شهروندانش باقی نگذاشته است؛ وضعی که خارج شدن از آن به گفته مسئولان فقط با نسخه و نگاه خاص دولت امکان‌پذیر خواهد بود.

طی ۱۵ سال اخیر و با خشک شدن تدریجی تالاب ۵۰۰ هزار هکتاری هامون به‌دلیل خشکسالی و قطع حقابه آن از طرف کشور همسایه (افغانستان)، فرصت‌های شغلی در بخش‌های ماهیگیری و صیادی، دامداری و کشاورزی منطقه سیستان نابود شد و بخش اعظمی از مردم این منطقه که زندگی‌شان در گرو حیات هامون بود، از کار بیکار و خانه نشین شدند. از سوی دیگر خشکی هامون، موجب افزایش رسوبات دریاچه و فرسایش بادی و در نتیجه افزایش دوره بادهای ۱۲۰ روزه سیستان به بادهای ۱۵۰ تا ۲۰۰ روزه شد که این امر در کنار بیکاری و محرومیت، تنفس در هوای آلوده و افزایش بیماری‌های ریوی و قلبی را نیز در پی داشت. زندگی بدون نان و آب و هوای سالم، دیگر امیدی برای زندگی و زنده ماندن باقی نگذاشت تا مردم این منطقه چاره‌ای جز ترک شهر و دیار و سرزمین آبا و اجدادی خود نداشته باشند؛ روندی که طی سال‌های اخیر افزایش نگران‌کننده‌ای یافته است.
اولین سفر معاون و رئیس محیط زیست دولت روحانی به منطقه سیستان در اوایل سال در حالی صورت گرفت که چشم های خشکیده مردمان سیستان به روزنه ای امیدواری باز شد اما آنچه که نتیجه و حاصل این سفر بود ،دستاوردی جز ناامیدی و یاس به مردمان این دیار نبود،یاسی که بار دیگر گریبانشان را همچون گذشته گرفت،یاس از خونسردی و کم توجهی مسئولینی که تازه پس از 16 سال ،امسال یادشان افتاده است که سیستان منطقه مسکونی است و انسانهای از جنس خودشان در حال زندگی که نه در حال مدار کردن با زندگی هستند...
راستی این وعده ها تا کی ادامه خواهد داشت،چرا قاطعانه برای رفع معضلات این منطقه گام هایی برداشته نمی شود، مردم رنج دیده سیستان دلهایشان همچون تالاب خشکیده هامون به نگاهی مهربانه دوخته است که تنها در پشت سفرها و لبخندهای رئیس محیط زیست کشور و هیئت های همراه چند دهها نفری خلاصه می شود و بس..
در دومین سفر معصومه ابتکار رئیس محیط زیست کشور انگار رمق های آخر مردم سیستان برای مهمان نوازی از بانوی سبز اندیش بازهم مثل سفر قبل به گرمی و شور و اشتیاق خاصی برگزار شد،مردم خطه سیستان حضور این بانوی نیک اندیش را به فال چشم امیدی برای زنده شدن تالاب هامون پنداشتند و امیدوارانه چشمان امیدوارشان را به روزهای نه چندان دور آینده دوخته اند تا دوباره اشک شادی زنده شدن دوباره هامون را با دستان ترک خورده خود لمس کنند.
رئیس محیط زیست کشور و بانوی نیک اندیش اشک شادی را بر گونه های مردمان این سرزمین جاری سازید و نجات هامون را فراتر از نجات هر دریاچه و تالاب دیگر مهم و ارزشمند بدانید ،مردمان این دیار همیشه مهمان نواز بوده و خواهند بود اما آنچه که برایشان در این روزهای سخت مهمتر از هر چیز دیگر است ،رهایی از گرداب خشکسالی و آسیبهای جبران ناپذیرش بر پیکره منطقه و بالطبع فرزندان این تنگه احد است،هر آنچه که می تواند هامون را از وضعیت فعلی نجات دهد را عملیاتی نمایید .مردمان این خطه دیگر از وعده ها و شعارها به ستوه آمدند و خواستار اجرایی شدن طرح ها و راهکارهای سازنده برای نجات این تالاب هستند .

انتهای پیام/