زهره شجاعی ضمن تسلیت شهادت امام موسی کاظم (ع) در گفتگو با خبرنگار
اوشیدا بیان کرد: دوره امامت امام موسی کاظم (ع) را یکی از دوران‌های بسیار تأثیرگذار در تاریخ تشیع می‌توان عنوان کرد که پس از شهادت جان‌گداز امام جعفر صادق (ع)، فرزند بزرگوار ایشان امام موسی کاظم (ع) در سن بیست‌سالگی مسئولیت بزرگ امامت و هدایت امت اسلامی را در یکی از بحرانی‌ترین دوران‌ها به دوش گرفت.
وی ادامه داد: ایشان در طول ۳۵ سال امامت با چهارخلیفه عباسی منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی عباسی و هارون‌الرشید هم‌دوره بودند و همواره در برابر ظلم و جور آنها ایستادگی کرد و هرگز در برابر ظلم و ستم خلفای عباسی تسلیم نشد و اگرچه با حوادث سهمگين و خونين و شهادت مظلومانه گروهی از آل علي علیه‌السلام روبرو شد، ولی لحظه‌ای از وظيفه خطير خود كوتاهي نکردند.
وی افزود: امام كاظم (ع) به‌رغم مشكلات و گرفتاری‌های فراوانی كه ازطرف سردمداران جاه‌طلب بني‌عباس برايش پدیدآمده بود، موفق شد صدها رجل علمی و دانشمند برجسته در زمینهٔ فقه، حديث، تفسیر، كلام و ديگر رشته‌های علمی تربيت كند.
شجاعی تأکید کرد: روایات بسیاری به اخلاق والا، سخاوت و شکیبایی آن حضرت بر سختی‌ها و چشم‌پوشی ایشان از مال دنیا اشاره می‌کند و همه این‌ها نشانگر کمال انسانی و نهایت عفو و گذشت آن حضرت است که در علم و تواضع و مکارم اخلاق و کثرت صدقات و سخاوت و بخشندگی ضرب‌المثل بود.
وی خاطرنشان کرد: امامان معصوم (ع) مظهر تمام فضائل و مکارم اخلاقی بودند، ائمه اطهار در یک مکتب پرورش‌یافته‌اند و از منبعی الهی الهام گرفته‌اند، بنابراین امام موسی کاظم (ع) نیز مانند پدر بزرگوارش دارای ویژگی‌های روحی و اخلاقی الهی بودند که دوست و دشمن به آن اعتراف داشتند و خود را در مقابل این‌همه عظمت و بزرگی، کوچک شمرده‌اند.
وی یکی از خصایص این دوران را قصه سازی و جعل حدیث عنوان نمود و بیان کرد: در دوران امام موسی‌بن‌جعفر (ع) برخی از افراد وابسته به هیئت حاکمه وقت اقدام به جعل حدیث و قصه سازی می‌کردند تا برای خود جایگاهی در بین مردم ایجاد نمایند.
شجاعی درباره برخورد برخی حاکمان سیاسی معاصر با امام هفتم گفت: مهدی خلیفه عباسی امام را در بغداد بازداشت کرد اما بر اثر خوابی که دید و نیز تحت‌تأثیر شخصیت امام، از او عذرخواهی کرد و به مدینه بازگرداند. این روایت نشان می‌دهد که امام کاظم (ع) قیام را در آن زمان صلاح و شایسته نمی‌دانسته است و با آنکه از جهت کثرت عبادت و زهد به "العبد الصالح" معروف بوده است به‌قدری در انظار مردم مقامی والا و ارجمند داشته که او را شایسته مقام خلافت و امامت ظاهری نیز می‌دانستند و همین امر موجب تشویش و اضطراب دستگاه خلافت گردیده و خلیفه عباسی به حبس او فرمان داده است.
وی خاطرنشان کرد: امام کاظم (ع) به‌عنوان امام و راهنمای واقعی مردم به ارشاد و هدایت آنها می‌پرداخت و معارف اصیل و زلال اسلام را به مشتاقان معرفی می‌کرد و هرگونه همکاری با حکومت ستمگر را تحریم می‌کرد، چراکه این همکاری، موجب تقویت بنیان‌های ظلم و ستم می‌شد.
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: خوب است که مسئولان جامعه ما دقت کنند که اهل‌بیت اگر مسئولیتی را بر کسی می‌پسندند، به‌واسطه این است که آن مسئول به مردم خدمت کند، نه این که اطرافیان خودش را ثروتمند کند و به موقعیت برساند، همان گونه که امیرالمؤمنین (ع) فرمودند مسئولیت امانت است، بنابراین خدمت به خلق ارزش مسئولیت مسئولان را بالا می‌برد.
وی تأکید کرد: برترین ویژگی اهل‌بیت (ع) علمشان بود و امام کاظم (ع) هم در روزگاری که با فرقه‌های منحرف روبه‌رو بودند در جایگاه امامت خودشان باید از شیعه دفاع می‌کردند، بنابراین بروز مسائل و نکات علمی امام کاظم، ایشان را برجسته‌تر از همه افراد می‌کرد.
شجاعی عنوان کرد: رفتار حضرت در زندان در زمینه‌های مختلف عبادی، تربیتی، ارتباط با دیگران و تأثیرگذاری بر دوست و دشمن چنان عمیق و مؤثر بود که هارون در نهایت دستور داد "سندی بن شاهک" امام موسی کاظم (ع) را در بیست و پنجم رجب سال ۱۸۳ هجری قمری در پنجاه و پنج‌سالگی با خرمای زهرآلوده به شهادت برساند.
انتهای خبر/
