امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۲۳۹۴۶

اوشیدا: در گوشه ای از این سرزمین، زیارتگاهی واقع شده است که شاید اگر ان را متفاوت ترین زیارتگاه سیستان نام گذاریم، چندان به بیراهه نرفته ایم.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: سیستان، سرزمین افسانه تاریخ کهن ایران، سرزمین وسیع و حاصلخیزی است که در جنوب خاوری ایران واقع شده است. از روزی که مردم ایران و از جمله سیستان، اسلام را پذیرفتند و از روزی که شیعه حضرت علی علیه السلام و مرید خاندان رسالت و ولایت شدند، اکثر نقاط این سرزمین پر از قدمگاه ها و زیارتگاه های این بزرگان شده است.

تاریخ سیستان پر است از وقایع تلخ مثل بیماری ها، سیل و خشکسالی که گاهی جمعیت آن را به یک سوم کاهش می داد. آنگاه مردم به اولیا و اوصیا متوسل می شدند، آنان را به درگاه خداوندواسطه قرار می داند و به دلیل نهاد پاکشان این اتکا به اولیا بارها موثر واقع شده است.

از آن روزگار به بعد در سیستان رسم شده بود هر کسی که در گوشه و کنار، خواب یکی از اولیا را می دید، همانجا را نشان می کرد و به عنوان آن حضرت بنا می ساخت و به زیارتگاه مبدل می شد. در کنار این مکان ها چند درخت "گز" نیز می کاشتند که دیر یا زود، درخت تنومندی می شد و چه بسیار تکه پارچه های رنگارنگ که به نیت نظر و تبرک بر شاخه های آنها بسته می شد. بعضی نیز از "کوه خواجه" سنگ های نسبتا بزرگ را به زیارتگاه ها می آوردند و گاو و گوسفند و . . . به عنوان قربانی بر این سنگ ها ذبح می شد. اما در گوشه ای از این سرزمین، زیارتگاهی واقع شده است که شاید اگر ان را متفاوت ترین زیارتگاه سیستان نام گذاریم، چندان به بیراهه نرفته ایم.

زیارتگاهی که ورود آقایان به آنجا ممنوع است و مزار "بی بی دوست" نام دارد. این مزار در خاورر شهر زابل و در دشتی گرم و خشک و روی تپه های باستانی قرار گرفته است و بنا به عقیده عده ای متعلق به عصر اشکانیان است. گفته شده این مزار متعلق به خواهر سید اقبال است که مزارش در سیستان قدیم و افغانستان فعلی واقع شده است و به گفته مولف رساله چهل مجلس، سیداقبال از شاگردان شیخ احمد جامی شاعر معروف ایرانی است. عده ای نیز او را از نوادگان دختر امام حسن علیه السلام می دانند و عامه مردم نیز چنین اعتقاد دارند : در روزگاران گذشته سیده ای با برادر خود سرگرم شبانی بوده که مردی قصد آزار او را می کند، دختر می گریزد تا به جایگاه کنونی زیارتگاه می رسد و از فرط خستگی از رفتن باز می ماند و در این هنگام دعا می کند که ای زمین مرا دریاب و زمینن نیز به خاطر پاکی و صداقت او، دهان می گشاید و او درون خاک ناپدید می شود. در حالی که گوشه ای از چادر او بیرون می ماند. از آن زمان به بعد جایگاه فرورفتن او در زمین، به زیارتگاه تبدیل می شود و پاکی و نجابت آن دختر سیده، زبانزد همگان می گردد. هم اکنون روی مقبره با پارچه سبز رنگ پوشیده شده است و عده ای نیز به قصد نذر و تبرک آن را می برند و در صورت اجابت درخواستشان، به جای آن شال سبز رنگ دیگری پهن می کنند.

یک درخت کهنسال "گز" در کنار مقبره چنان ریشه دارد که گویی مقبره را در بر گرفته است و مردم برای این درخت نیز احترام بسیار زیادی قائل هستندو کسی اجازه ندارد به این درخت آسیب برساندو یا شاخه ای از آن را جدا کند و معتقدند اگر فردی چنین کاری انجام دهد، حتما به او ضرر و زیان خواهد رسید و سزای بی احترامی خود را خواهد دید.
بنا به اعتقادات موجود، مردان حق ورود به به محوطه مقبره را ندارند و این در حالی است که مردان نیز به این زیارتگاه اعتقاد بسیاری دارند و حاجت های خود را از سوی زنان به "بی بی" می رسانند. عروس و دامادهای منطقه نیز به رسم موجود، روز سوم پس از ازدواج، برای دعا و درخواست خوشبختی در زندگی به زیارت این مکان می روند و چنانچه نذری به گردن داشته باشند ادا می کنند و برای تداوم خوشبختی در زندگی، در مکانی در نزدیکی مقبره، شمع روشن می کنند که تقریبا همیشه شمع های بسیاری در زیارتگاه بی بی دوست در حال سوختن است.

آرامگاه بی بی دوست در بین مردم سیستان و استان خراسان و نیز عده ای از مردم افغانستان، دارای اهمیت خاصی است و معتقدان زیادی دارد. بیماران بسیاری نیز با مراجعه به این زیارتگاه شفا یافته اند، بویژه بیماران لاعلاج که از درمان نزد پزشکان ناامید شده اند، آخرین امیدهای خود را در این مکانها جست و جو می کنند و هنگامی که شفا می یابند، از مراجعان دائمی این زیارتگاه می شوند.