امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۳۵۶۴۷

شهادت نردبان اوج این جوان سیستانی و عاشق علم و ادب می شود و او را به سوی عالم ملکوت و عالم معنا پرواز می دهد و او با امتیاز عالی در ظهر روز ۲۹ مهر ماه ۹۳ مدرک شهادت می گیرد .

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا:

دانشجوی شهید رضا سرگزی فرزند علی اصغر یکم مردادماه ۱۳۶۵ در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود، وی  ششمین فرزند خانواده و دارای سه خواهر و سه برادر بود، شهید سرگزی دوران تحصیلات ابتدایی را در دبستان امام جعفر صادق(ع) زابل، راهنمایی را در راهنمایی شهید مطهری و دبیرستان را در مدرسه شهید حسینی زابل به پایان رساند و به دلیل علاقه شدیدی که به شغل معلمی داشت در رشته آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی زابل ادامه تحصیل داد و در سال ۱۳۸۷برای خدمت مقدس سربازی وارد سپاه پاسداران زابل شد و خدمتش را به مدت ۱۸ ماه در حوزه شهید رجایی زابل به اتمام رساند. از آنجایی که علاقه زیادی به شغل معلمی داشت در مهر سال ۱۳۸۹ به استخدام آموزش و پرورش در آمد و برای ادای زکات علمش به بلوچستان اعزام می شود و خدمت به فرزندان آن مرز و بوم را با شور و اشتیاق به جان می خرد و در یکی از روستاهای قصرقند مشغول خدمت می شود، اما عشق و علاقه به فراگیری علم و دانش شهید سرگزی را وا داشت تا همزمان تحصیلات خود را نیز ادامه دهد و در مهرماه ۱۳۹۰در مقطع کارشناسی ناپیوسته ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل ثبت نام نمود و در حالی که فقط ۴واحد درسی را به دلیل بعد مسافت در نیمسال تابستان نتوانسته بود در جلسه امتحان حضور یابد قصد داشت به صورت معرفی به استاد در اواخر مهرماه امسال آن واحدهای باقیمانده را پاس کند تا فارغ التحصیل شود اما انگار شهادت نردبان اوج این جوان سیستانی و عاشق علم و ادب می شود و او را به سوی عالم ملکوت و عالم معنا پرواز می دهد و او با امتیاز عالی در ظهر روز ۲۹ مهر ماه ۹۳ مدرک شهادت می گیرد و در تاریخ ۲ آبان ماه پس از نماز جمعه پیکر پاکش با حضور هزاران نفر تشییع و در گلزار شهدای زابل آرام می گیرد.

شهید سرگزی در آزمون تحصیلات تکمیلی در رشته روانشناسی عمومی برای ترم بهمن سالجاری پذیرفته می شود اما انگار شهادت نردبان اوج این جوان سیستانی و عاشق علم و ادب می شود و او را به سوی مدارجی بالاتر از مدارج دنیایی می رساند.

معلم شهید رضا سرگزی اخلاقی نیکو داشت،با گذشت بود و دنیا برایش کوچک و رازداری متین بود که در اجرای حدود الهی احساس مسئولیت می کرد ،دردها و ناملایمات روزگار را به جان می خرید، وی در مراسمات دینی و مذهبی و شرکت در نماز جماعت مسجد و کارهای خیرپیشقدم بود.

به گفته برخی از دوستانش ؛انسان بزرگواری بود، همیشه لبخندش قبل از سلام کردنش بود و پاسخ بدی را با نیکی می داد ،پشت سر کسی صحبت نمی کرد و همیشه متواضع و فروتن بود.
پدر شهید می گوید: هر سال با فرا رسیدن ماه محرم لباس مشکی بر تن می کرد و عاشقانه و عارفانه در عزاداری ابا عبدالله الحسین (ع) اشک می ریخت و همواره درتهیه نذورات و پذیرایی از عزاداران حسینی در مسجد فعالیت داشت،و یا درماه رمضان در ختم قرآن و صلوات در مسجد شرکت کرده و دیگران را نیز دعوت می کرد .

آری، رضا آنقدر جوانی پرامید و صبور بود که هیچ وقت غم در چهره اش دیده نشده و در هر کاری توکل به خدا را پیشه ساخته وبه ائمه معصومین(ع) متوسل می شد،او نه تنها خود بلکه دیگران از جمله دوستان و نزدیکانش را نیز به امر به معروف و نهی از منکر تشویق می کرد "او به دنیا دل نبسته بود "و انگار دنیا برایش معنایی دیگر داشت و این معنا در اخلاق و رفتار او به وضوح نمایان بود او عاشق گمنامی بود و این عشق را از مولایش علی ابن ابیطالب (ع)مشق گرفته بود،بالاترازبهشت را می دید و هدفش قربه الی الله بود و خدا هم پاداش این نیت زیبا را به او عطا نمود.
یکی از دوستان نزدیک شهید می گوید: وقتی خبر قبول شدنش در آزمون آموزش و پرورش را شنید بسییار خوشحال بود و همیشه می گفت که خیلی به این شغل علاقه دارم و هر وقت می خواست از محل خدمتش به زابل بیایید ما را با خبر می کرد و همه با هم برای رفتن به مسجد و فعالیت در پایگاه بسیج برنامه ریزی می کردیم،رضا به خانواده خیلی اهمیت می داد و می گفت انسان باید نسبت به خانواده خویش توجه و تعهد داشته باشد .

شهید همواره علاقه خاصی به همکاری در خانه داشت و در کنار پدرش به کار کشاورزی می پرداخت و نسبت به خواهران و برادرانش دلسوز و مهربان بود .

اما روزهای زیبا زندگی این معلم دلسوز به روزهای به یادماندنی برای خانواده و دوستان این شهید ماندگار شد.

انتهای پیام/