به گزارش
اوشیدا بیست و پنجم اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت مردی است که عمر گرانبهایش را صرف فرهنگ و ادب این سرزمین کهن کرد و برای جاویدان نگاه داشتن زبان پارسی تک تک لحظات زندگی اش را گذاشت.
با نگاهی به تقویم نامش به چشم تان می خورد و عبارت " روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی" در قاب چشمان تان حک می شود. شاعری که توجه جهانیان را به خود جلب کرده و زبان شان را به تحسین اثر جاودانه اش، شاهنامه، واداشته است.
زبان به باور اکثر فرهنگ‌شناسان ، مهم‌ترین عنصر فرهنگی برای ایجاد هویت جمعی است. زبان فارسی که پیونددهنده مردمان ایران‌زمین در طول اعصار بوده، فراز و نشیب‌های بسیاری را از سرگذرانده است. در این میان شاعران ما سهمی مهم و دوران‌سازی در این تحولات بر عهده داشته‌اند. در واقع شاعران در ادوار مختلف، پاسداران زبان فارسی بوده‌اند.
مهدی نصرتی استاد و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: یکی از نگهبانان ارزشمند زبان فارسی، حکیم ابوالقاسم فردوسی است که اثر درخشان او " شاهنامه " اهمیتی غیرقابل انکار در حفظ زبان فارسی و هویت ایرانی داشته است. او حماسه‌سرای بلندآوازه ایران‌زمین است که با اثر سترگش به زبان پارسی حیاتی دوباره بخشید و نامش تا همیشه تاریخ با زبان فارسی ماندگار شد.
وی افزود: ایرانیان، زبانِ بیان احساسات، شادی، غم و در نهایت سخن گفتنشان را مدیون بزرگمرد خطه توس هستند. شاعری گرانسنگ است که آوازه او مرزها را درنوردیده و شاهنامه او بر تارک ایران زمین و ادبیات حماسی جهان می‌درخشد.
این استاد دانشگاه ادامه داد: «شاهنامه» هرگز به جنگ یا رویارویی با فرهنگ یا زبان ویژه‌ای نپرداخته است. برخی می‌اندیشند «شاهنامه» برای مقابله با زبان عربی به نظم کشیده شده است، اما «شاهنامه» مروج فرهنگ ایرانی- اسلامی است. همچنین این اثر با زبان عربی هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی را ایجاد کرده است. از یک سو از این زبان بهره گرفته و از سوی دیگر به آن کمک کرده است.
فردوسی احیاگر زبان فارسیاین کارشناس و پژوهشگر زبان ادبیات فارسی تصریح کرد: محمد حسنین هیکل، روزنامه نگار مصری در مصاحبه‌ای می‌گوید: اگر ملت مصر شخصیتی مانندی فردوسی داشتند، زبان و ادبیات عبری خود را از دست نمی‌دادند. این جمله نشان از نقش موثر فردوسی در ماندگاری زبان فارسی دارد.
نصرتی با بیان اینکه احیاء زبان فارسی و تاریخ گذشته ایران باستان، مدیون حکیم ابوالقاسم فردوسی است تاکید کرد: این مرد بزرگ با درایت، فرهنگ ایران پیش از اسلام را با فرهنگ ایران پس از اسلام پیوند داده و از آیین‌های ایران و اعتقادات ایرانیان، در سرایش شاهنامه بهره برده است.
وی با اشاره به اهمیت شاهنامه نزد ایرانیان گفت: این اثر ارزشمند نه تنها برای مردم و ملت ایران بلکه برای جهان مورد اهمیت است چرا که اساس ذات بشری را بررسی میکند و بر روی نقطه اصلی زندگی بشر انگشت می‌گذارد و آن جدال خیر و شر و نیکی و بدی می باشد در واقع تفکر فردوسی چیرگی نیکی بر بدی است و اندیشه مهم شاهنامه خرد وخردگرایی هست، سراسر شاهنامه درس انسانیت و فضیلت و اخلاق و آزادگی است.
مهدی نصرتی گفت: فردوسی به مدد زبان فارسی یک ملت را دوباره احیا کرد در خیال فردوسی فقط اسطوره ها جان تازه نگرفتند بلکه ایرانیان بودند که شکل می گرفتند و بارور می شدند به همین دلیل شاهنامه بخشی ازهویت ما ایرانیان است.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی زابل افزود: از زمان یعقوب لیث صفاری، زبان فارسی به عنوان زبان دیوانی مورد توجه قرار گرفت و همین امر در سرایش شاهنامه تاثیر داشت.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: قبل از فردوسی، شاهنامه ابومنصوری، ابوالمؤید بلخی، شاهنامه مسعودی و نیز شاهنامه ناتمام دقیقی توسی از همشهریان فردوسی نیز نگارش شده بودند، که ابوالقاسم فردوسی نیز در اثر خود هزار بیت از شاهنامه دقیقی توسی را با ذکر منبع آورده است و همین امر نشان از تحسین و تقدیر شاهنامه دقیقی از سوی فردوسی دارد.
مهدی نصرتی خاطرنشان کرد: این شاعر بلندآوازه در نهایت نیز در سختی و تنگدستی، که حاصل ۳۰ سال تلاش برای اعتلای ادب پارسی بود، درگذشت و به گفته جامی:
برفت شوکت محمود و در زمانه نماند جز این فسانه که نشناخت قدر فردوسی
