به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ در کشورهای جهان سوم دست یافتن به یک شغل دولتی با حداقل درآمد از آرزوهای هر جوان جویای کار است، از طرفی وابسته شدن به این باریکه، سبب از بین رفت خلاقیت در افراد می شود.
در راستای مردم سالاری دینی ایرانی، از نظر مالی شهرداری‌ها تا حدودی به صورت خود گردان و مستقل از بودجه دولتی مدیریت می شوند.
شهردار به عنوان سکان دار مدیریت راهبردی و عملیاتی شهر توسط شورای شهر انتخاب می شود؛شورای شهر نیز مسقیما توسط رای مردم انتخاب می شود، به عبارتی مردم ولی نعمتان شورای شهر و شهردار هستند.
شهردار و مردم نسبت به همدیگر تعهدات و وظایفی دارند؛ وظیفه مردم پرداخت به موقع عوارض مختلف به شهرداری، به عنوان منبع درآمدی جهت مدیریت شهر می باشد، شورای شهر نیز باید بدون هیچ‌گونه رابطه قومی و فامیلی فارغ از هر نوع زد و بند و منفعت طلبی فقط براساس اصل شایسته سالاری، تعهد و تخصص کسی را به عنوان شهردار انتخاب کنند که داری قابلیت سیاستگذاریهای راهبردی و عملیاتی در مدیریت هر چه بهتر و راندمان بیشتر باشد.
یکی از ویژگی‌های شهردار روحیه مشورت و استفاده از خرد جمعی، متخصصین مختلف در راستای توسعه، عمران وخدمات شهری است.
شهردار باید قادر به اولویت بندی تقدم و تاخر در تخصیص اعتبارات و در آمدهای وصول شده به الویتهای شهر، دارای یک چشم انداز و نقشه راه مدون برای پیشبرد اهداف و وظایف محوله باشد، نه اینکه فقط تحت تاثیر جریانات روزمره افراد و جریانها خارج از شهرداری قرار گیرد و به صورت منفعل واکنش نشان دهد.
وظیفه شهرداری ایحاد فضایی شاداب و مبلمان مناسب بر اساس اقلیم و شرایط از یک سو و بستر سازی و فراهم کردن زیربناهای خدماتی چون حمل و نقل عمومی و آتشنشانی برای شهروندان می باشد.
بدیهی است داشتن یک سازمان آتشنشانی مجهز ، به روز و پرسنل منضبط و آموزش دیده از حقوق اولیه شهروندان می باشد و یکی از اولویتهای مهم و شاید اولین اولویت باشد؛ چون با جان و مال مردم سر و کار دارد.
حفاظت از جان و مال مردم از مهمترین اولویتهای یک شهردار یا به تبع آن مدیران سازمان آتشنشانی باید باشد، چه بسا یک ثانیه تاخیر یا قصور جان و مال خانواده یا خانوادهایی را نابود کند.
مکانی که درآن حریق اتفاق افتاده در خیابان اصلی بدون هیچ گونه مانعی و نزدیک به ایستگاه آتشنشانی می باشد؛ از طرفی نظرات و اطلاعاتی که در فضای مجازی از قول شاهدان عینی گفته و پخش شده، دال بر عدم داشتن تجهیزات اولیه، شلنگ، نردبان مناسب، چراغ قوه مناسب، تخصص و ماسک اکسیژن و دهها باید و نباید های دیگر و آمدن با تاخیر همه دال بر سو مدیریت، عدم مسئولیت پذیری مناسب و کوتاهی می‌باشد.
این قصور و کوتاهی منجر به جان سپردن یک شهروند بی گناه، داغدار شدن خانواده و عدم احساس امنیت دیگر شهروندان شده است.
در این اتفاق دو نکته ضرورت بررسی دارد؛ یکی عدم واکنش مناسب رسانه ها و حتی شهروندان به این اتفاق ناگوار که می تواند در لحظه و هر مکان برای هر کدام از شهروندان زابلی اتفاق بیفتد به قول معروف آسیاب به نوبت و دوم عدم واکنش به موقع شورای شهر و شهردار است.
بدون در نظر گرفتن شخصیت حقیقی این عزیزان که افرادی قابل احترام هستند، ولی جایگاه و شخصیت حقوقیشان در مجموعه شهرداری از یک سو و ملزم به پاسخگو بودنشان به مردم می‌باشد.
با عنایت به مطالب ذکر شده، اعضای شورای شهر و شهردار در جان باختن این شهروند عزیز که بخش عمده آن به خاطر عدم ارائه خدمات مناسب و به موقع می باشد مسئول و باید پاسخگو باشند؛ اما دریغ از یک عذر خواهی.
کوچکترین انتظار برای کاهش آلام خانواده دغدار و اقنا شدن شهروندان زابل، عذر خواهی اعضای شورا و استعفای شهردار می باشد تا ان‌شالله فرهنگ مسئولیت پذیری و پذیرفتن تقصیر و عذرخواهی در جامعه ما فرهنگ سازی و رایج شود.
انتهای پیام
