به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ وضعیت راه های سیستان در بعضی نقاط به هیچ عنوان خوب نیست به طوری که با وزش طوفان های سنگین در منطقه ریزگردهای آن به هوا بر می خیزد و دید رانندگان را با مشکل مواجه می کند.
وقتی راه ارتباطی از استاندارد لازم برخوردار نباشد به طور حتم خدمات دهی به مردم آن منطقه با مشکل مواجه خواهد شد بنابراین انتظار می رود مسئولان مربوطه نسبت به بهبود وضعیت راه ها اقدام کنند.
سیستان در سرگردانی ماندهاستاد دانشگاه زابل عنوان کرد: سیستان بعد از صادرات سوخت حالت جدیدی به خود گرفت و قدم به جلو گذاشت اما از آن جایی که جامعه سیستان پذیرش کار جدید را ندارد در یک سرگردانی مانده است.
رفعت به خبرنگار اوشیدا؛ گفت: سیستان با داشتن نخبه هایی که برای دیگر شهرستان ها صادر می کند هنوز در سردرگمی است چرا که در سیستان اگر کاری توسط فردی انجام شود به او بها داده نمی شود و این فرد مجبور به مهاجرت می شود، چرا باید ما در دیگر شهرستان ها مثل تهران و مشهد به عنوان سیستانی بهترین شهردار را داشته باشیم اما در سیستان از این درد ناله کنیم.
وی افزود: به منظور بهبود وضعیت راه ها در سیستان، ابتدا باید راه را تعریف کرد به طوری که آیا این راه؛ راه روستا به شهر است یا این راه راهی بین دو شهرستان است.
رفعت خاطرنشان کرد: در سیستان هنوز از حالت آیتم های اشتباه راه روستایی به کار می رود زیرا این جاده ها در زمانی احداث شده که وسایل نقلیه گاری و ادوات کشاورزی بوده و تردد در این جاده ها کم بوده ولی اکنون سالهاست که دیگر گاری ها وجود ندارند و خودروهایی تندرو از این جاده ها می گذرند پس باید این جاده ها تعریض و از حالت آیتم ها روستایی خارج و به جاده های بین شهری تغییر کند.
جاده های سیستان مورد بازنگری باید قرار گیرنداستاد دانشگاه زابل ابراز داشت: در واقع باید در تمامی جاده های سیستان یک بازنگری صورت گیرد؛ جاده های روستایی مخصوصا جاده های شهرهای مرزی همچون هیرمند، نیمروز ، زهک و مخصوصا زابل ابتدا باید تعریف درستی برای آنها انجام گیرد زیرا در جاده روستایی دیگر صحبت از تعریض و لاین به میان نمی آید اما در جاده های بین شهری یا شهرستان باید حریم هر سمت جاده تا ۷۶ متر رعایت شود.
وی اضافه کرد: هر جاده ای قبل از اینکه آن شهر به شهرستان تبدیل شود باید به صورت اصولی تغییر کند مثلا نیمروز قبلا یک دهستان بوده ولی هنوز جاده آن روستایی تعریف شده در حالی که این جاده بین دو شهرستان قرار دارد و از آن کامیون هایی با وزن سنگین مثل ۱۰ تن با بار ترافیکی سنگینی می گذرد بنابراین دیگر این جاده تحمل این بار را ندارد پس قواعد حکم می کند ابتدا باید هر مدیری زیرساختها را مد نظر قرار دهد و حداقل رفت و برگشت آن را جدا سازد؛ حالا این جدا سازی می تواند با گاردریل یا نیوجرسی باشد یا برای اتصال روستا که در دو طرف جاده قرار گرفته زیر گذر پله ای در نظر گرفته شود.
علی رفعت تصریح کرد: در منطقه سیستان روی گذر با توجه به اینکه هزینه بالایی دارد جواب نمی دهد و همین روی گذرهای نصب شده بلا استفاده مانده پس باید با هزینه کمتری از زیر گذر استفاده کرد اما اگر روستایی داری موقعیت جغرافیایی مناسب دارد و تخریب خانه باعث خسارت های زیادی به روستائیان اطراف جاده می شود باید به فکر جاده ای با مسیر جدید باشیم زیرا وقتی بخواهیم در اینگونه جاده ها زیر گذر عابر یا زیرگذر برای خودرو ایجاد گردد باید سه الی پنج سال زمان داشته باشیم و اعتبار لازم که در سیستان مقدور نیست پس باید بازنگری صورت گیرد اینکه بخواهیم هر چند مدت در حاشیه جاده خاکریزی کنیم اشتباه است.
خاکریزی در جاده زابل به نیمروز اشتباه است استاد دانشگاه زابل اظهار داشت: عمر جاده زابل به نیمروز از ۴۵ سال گذشته پس این جاده با خاکریزی جواب نمی دهد و بار ترافیکی را افزایش می دهد و در مدت زمان کوتاه ترک های بزرگی در آن ایجاد می شود بنابراین ابتدا باید تا جایی که امکان دارد جاده بزرگ احداث و عرض جاده بوسیله شن و ماسه بصورت میکس شده در چهار لایه کوبیده شود.
وی در این راستا بیان کرد: در کشور قیر زیاد است بنابراین باید به وسیله قیر یا همان تک کد چسبندگی میان لایه های کوبیده شده و آسفالت ایجاد کرد زیرا در زمان های بارندگی یا تابستان نبود قیر باعث حرکت آسفالت و تورم آسفالت می شود.
رفعت تاکید کرد: حوزه شهرستان زابل وسیع است و تا انتهای بیمارستان جز حوزه شهرستان زابل می باشد پس در این میان دادگاه، مرغ داریها و اداره راه نیز جز حوزه شهرستان قرار می گیرند پس نباید به آن جاده بین شهرستان گفت، بلکه این یک خیابان است و باید در آن بجای گاردریل از بلوار استفاده می شد.
وی همچنین گفت: با ایجاد زیرگذر یا پلهای هوایی در جلوی بیمارستان می توان زیبایی خاصی به بلوار داد اگر این جاده است و خیابان نیست پس باید قوانین جاده در آن اعمال شود مثلا جلوی بیمارستان شب دری ایجاد کرد که آن هم اعتباری بالای ۱۰۰ میلیون و زمانی نزدیک به پنج سال نیاز دارد؛ درست است که به اشتباه کمربندی از آن می گذرد اما این دلیل موجهی نیست که گاردریل نصب نشود و مکان دوربرگردان را تغییر دهیم چرا که همان دور برگردان نهرآب هم استاندارد نیست.
رفعت در پایان تاکید کرد: شورای ترافیک هر شهرستان اگر از مشاوره دانشگاهیان استفاده کند هیچ وقت با چنین معضلاتی مواجه نمی شود به طوری که هر چند وقت بخواهند گاردریل بزنند یا حذف کنند حاشیه جاده را خاکریزی کنند و یا بدون قیر پاشی آسفالت کنند.
انتهای پیام/ م ب
