به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ تعقل درنوشته زیر در همین راستا در تفهیم مسایل روزگار ما دارای تاثیر احتمال می باشد
خود ژنرال پنداری!!!
طی سال های اخیر در کشور ما بیماری خاصی درحال فراگیری است که من اسم آن را می گذارم "خودژنرال پنداری" که مشخصه این بیماری این است که فرد بی دلیل خود را آدم بزرگی می داند و تقریبا هیچ کس را قبول ندارد.
به دور و برتان بنگرید کم نیستند؛ این افراد معمولا کتاب نمی خوانند و بیشتر به تحلیل های خود متکی هستند بیش از آن که با اصول ارتباط برقرار کنند به جزئیات می پردازند و بیش از آنکه تحلیل و تفسیر بخوانند، خبر کوتاه و حوادث را می خوانند ومعمولا از این جملات استفاده می کنند: "اگر دست من بود یک هفته ای همه چیز را درست می کردم، مسوولان هیچ چی نمی فهمند و شایسته سالاری اصلا وجود ندارد اما همین آدم وقتی به پست می رسد خود را عاقل ترین و فهیم ترین و دیگران را ناکارامد و نالایق می داند و از آنجایی که در بر طرف کردن امور ناتوانند دائما شعار های پوپولیستی کوچه و بازاری از طرح های بلند مدت رویایی سر می دهند!
اینان آخرین کتابی که خوانده اند "رمان هری پاتر"(احتمالا همان را هم نخوانده اند) است و آخرین دستاورد قهرمانانه آنها پیچاندن کلاس درس استاد و تعطیل کردن آن بوده است.
هیچ زبانی به جز فارسی (آن هم با دایره محدود واژگان) بلد نیستند و مهمترین کانالی که عضو آن هستند "گیزمیز" و "بلدیات مجازی" و " بگو مگو های سر کاری" است.
با این افراد نه باید بحث کنی و نه باید جمله علمی بگویی؛ چرا که حتما تو را متهم به نفهمی کرده و بعد از ده جمله یا قهر می کنند یا دست به یقه می شوند
اما.... خدانکند پای تحلیل های آبکی وسط بیایند، چنان آسمان به ریسمان می بافند و خود را مطلع نشان می دهند که گویا در دنیا هیچ کس بیشتر از آنها نمی فهمد.
این بیماران را هم توی تاکسی و اتوبوس واحد و در پست های جناح بازی و انتصاب های هزار فامیل پیدا می کنی، هم در میان دوستان و همکاران و هم در میان سیاستمداران و مدیران با نسبت آقازاده ها و فامیل هزار خانواده!
تفرقه، سیاه نمایی و به هم پاشیدگی، و بزرگ بینی عملکرد بزرگترین دستاورد، خواسته و خاصیت آنهاست.
هیچ کس را قبول ندارند و پای درس هیچ استادی نمی نشینند، چون اولا حوصله اش را ندارند، ثانیا کسی را باسوادتر از خودشان نمی دانند، ثالثا توان دریافت و فهم موضوعات علمی و کارشناسی و آماری را ندارند و رابعا می ترسند افکارشان با چالش جدی و فروپاشی مواجه شود.
حال از خود سوال کنید از اینگونه افراد در کوچه و بازار ، در سیستم های اداری از مدیران ارشد و مدیران میانی و در محیط کاری از این بیماران که موجب ناکارامدی نظام شده است چند نفر می شناسید.
انتهای پیام///
