عشایر، مولدین بی‌نام و نشان و دیده‌بانان نقاط دوردست/ تولید ۲۵ درصد از تولیدات دامی و ۳۵ درصد از صنایع دستی کشور توسط عشایر
به گزارش پایگاه خبری
اوشیدا؛ عشایر مردمان سخت کوش هستند که وجود آن ها سبب افزایش چشمگیر توان داخلی کشور تولید انواع مواد پروتئینی، لبنی و صنایع دستی شده است.
در سال حمایت از کالای ایرانی انتظار می رود از عشایر به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان کشور که بدون هر گونه چشمداشتی با قناعت کامل تلاش می کنند حمایت بیشتر شود تا با کاهش جمعیت آنان مواجه نشویم.
با حمایت از تولیدات عشایر به راحتی می توان علاوه بر موفقیت در بازار داخل زمینه های صادرات این محصولات را به خارج از کشور فراهم آورد و در ارزآوری و صادرات غیرنفتی موفق عمل کرد.
دو هزار و ۴۲۰ رده عشایری در استان وجود داردرئیس انجمن جهادگران جهادسازندگی سیستان و بلوچستان عنوان کرد: طی روزهای اخیر شاهد برگزاری همایش شبانان و گله‌داران استان به ابتکار سپاه سلمان استان بودیم، به همین بهانه، اندکی بیشتر با این قشر که در عُرف اداری، «عشایر» گفته می‌شوند، آشنا شویم.
عباس نورزایی به خبرنگار اوشیدا گفت: عشایر مردمانی سخت‌کوش هستند که هم‌گام با طبیعت، دارای زندگی بسیار ساده و ابتدایی هستند؛ آداب و رسوم و فرهنگ خاص، ویژگی‌های مهم کوچ‌روی، معیشت براساس دام‌داری و عشیره‌ای بودن، از شاخصه‌های بارز این جامعه محسوب می‌شود.
وی افزود: هر چادر یا گِدام یا کپر عشایری، یک کارگاه تولیدی است که در آن، همه‌ی اعضای خانواده با مشارکت هم در تلاش و تکاپو هستند؛ ۲۵ درصد از تولیدات دامی کشور و ۳۵ درصد از صنایع دستی کشور حاصل سرپنجه‌های پینه‌بسته‌ی جامعه‌ی عشایری است که این نقش مهم تولیدی را نمی‌توان نادیده گرفت.
رئیس اسبق جهادکشاورزی سیستان خاطرنشان کرد: محل‌های استقرار و دامنه‌ی کوچ عشایر استان از پراکندگی بیش از حدی برخوردار است به‌گونه‌ای که بالغ بر دو هزار و ۴۲۰ رده یا هَلْک عشایری در این استان، وجود دارد.
نورزایی تصریح کرد: پرورش دام توسط عشایر به صورت چرا در فضای باز صورت می‌گیرد؛ بنابراین باید هرجا علوفه و اندکی آب برای شرب دام وجود داشته باشد، دام‌ها را به آن‌جا بکوچانند و خود با خانواده، آنها را همراهی کنند.
وی بیان کرد: پهنه‌های دارای علوفه یا همان مراتع استان در نقاطی مختلف با توپوگرافی متفاوت قرار دارند؛ بعضی در نقاط مرتفع و پاره‌ای در نقاط پست قرار دارند، در نتیجه به هنگام بهار، در جایی زودتر و در جایی دیگر دیرتر با فاصله‌ی زمانی، علف‌ها سبز و برای چرای دام، آماده می شوند؛ این موضوع باعث می‌شود تا عشایر براساس یک برنامه‌ی زمانی تجربه شده‌ی دیرین، در پهنه‌های مختلف جابه‌جا شوند، این جابه‌جایی، آنان و فرزندان و خانواده‌های آنان را از بهره‌گیری از خیلی از مواهب و رفاهیات زندگی کنونی، محروم می سازد.
عشایر ذخایر کشور هستندرئیس اسبق جهادکشاورزی نیکشهر خاطرنشان کرد سازمان امور عشایری ایران، برای حمایت و پشتیبانی این قشر عظیم و مولد جامعه، به‌وجود آمده است؛ جهادگران شاغل در ادارات امورعشایر، مثل خیلی از کارکنان دولت، کارمند نیستند، جهادگرانی هستند که به‌طور شبانه‌روزی هم‌راه، هم‌درد، هم‌دل و غم‌خوار جامعه‌ی هدف خود می‌باشند؛ با غم آنان غم‌گین و با لبخندهای شادی‌شان، شاد می‌شوند.
نورزایی ادامه داد: عشایر، سربازان گم‌نام و دیده‌بانان امنیت کشور در دشت‌ها، بیابان‌ها، دره‌ها، دامنه و قله‌ی کوه‌های کشور هستند که بنیان‌گذار انقلاب اسلامی‌مان به زیبایی لقب «ذخایر کشور» به آنان داده‌اند.
وی اذعان کرد: یکی از دستگاه‌هایی که سهم اندکی از تنش‌های سیاسی- اداری را در استان ما به خود اختصاص داده است و به‌دور از هیاهوهای فضای مجازی و رسانه‌ای به خدمات خود ادامه می‌دهد، اداره‌کل امورعشایری استان است.
محقق و پژوهشگر سیستانی اضافه کرد: طی یک مطالعه‌ی وسیع، زیست‌بوم‌های عشایر در کل عرصه‌ی سرزمینی استان و حتی نقاط مشترک با استان‌های هم‌سایه، مشخص شده‌اند؛ مکان‌هایی با عنوان‌های «کانون‌های سامان‌دهی و اسکان عشایر» مشخص و تعداد زیادی از آنها احداث و عشایر در آن‌جا اسکان یافته‌اند و از زیرساخت‌های عمران‌روستایی بهره‌مند شده اند، اما هنوز بخشی از این خدمت باقی مانده است.
عضو انجمن علمی اقتصاد کشاورزی آسیا و اقیانوسیه ابراز کرد: عشایر برای تعلیف دام‌ها، دو نوع نظام چوپانی دارند که شامل نظام اول مالک دام، همان چوپان یا چراننده‌ی دام است و نظام دوم مالک دام در شهر یا در روستا زندگی ثابتی دارد، دام‌ها را برای کوچاندن و چراندن به فردی دیگر به صورت حق‌الزحمه‌ای می‌سپارد که این چوپان و خانواده‌اش این امر را محقق می‌سازند.
نورزایی اظهار کرد: به هرحال، فرزندان آنها در کانون‌هایی که امکانات رفاهی و از جمله مدرسه دارند، از برق، آب، مخابرات و دیگر امکانات برخوردار هستند، به صورت ثابت استفاده می‌کنند و پدر و مادر دام‌ها را همراهی می‌کنند، برای تأمین تسهیلات لازم، گاه این اداره‌کل در محل‌هایی که علوفه وجود دارد، ولی آب برای شرب دام‌ها نیست، با تانکر به صورت سیار برای‌شان آب، حمل می‌کنند، برق سیار آنها از پنل‌های سیار خورشیدی که قابلیت جمع و پخش دارند، تأمین می‌شود و حتی وسایل برقی خورشیدی بین آنان توزیع می‌شود.
وی تاکید کرد: باید دست یاری بیش‌تری به سمت این جامعه‌ی مولد و مؤثر در تأمین امنیت جامعه، دراز کنیم، سازمان برنامه و بودجه، نگاهی بلندتر از حال، به تأمین اعتبارات این زیربخش کاری بنماید، فرزندان‌مان را بیشتر با این قشر زحمتکش آشنا سازیم و فرهنگ‌سازی نمائیم و از جهادگران شاغل در این فعالیت، تجلیل کنیم و دست‌شان را بفشاریم.
انتهای پیام
