بنام خدا
سیستان در هشت سال دفاع مقدس
۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ ، ساعت ۲۱
به یکباره رادیو و تلویزیون برنامه های عادی خودشونو قطع می کنند و فقط یک آژیر از آن پخش می شود ، با این مضمون :
صدایی را که می شنوید ، آژیر قرمز و معنای آن اینست که حمله هوایی قطعی است ، لطفا" به پناهگاهها بروید ، و بعد صدای آژیر ، برق قطع شد و کل شهر در تاریکی ، همه مات و مبهوت مونده بودند ، پناهگاه از کجا بیاریم دیگه ، نه آموزشی ، نه تفهیمی ، خلاصه بعد از چند دقیقه ، باز صدای آژیر دیگری به گوش رسید و اینبار اعلام شد آژیر سفید و معنا و مفهوم آن اینست که وضعیت عادیست و می توانید به خانه هایتان برگردید.
مدتها طول کشید که با این واژها آشنا شدیم، آزیر قرمز و سفید، اما ما با مرکز درگیریها فاصله زیادی داشتیم، بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر، جنوب، جنوب غرب و شمال غرب نقطه اوج جنگ بود، اما از مدتها قبل از شروع رسمی جنگ بر و بچه های سیستانی در خط مقدم مبارزه بودند.
آن هنگامی که در کردستان در گیری بود ، ما حضور فعالی داشتیم ، تا اینکه ارتشیان سلحشور گردان ۲۱۲ ارتش از همون روزهای اول وارد صحنه شدند ، در ادامه هم سبز پوشان سپاه نیز وارد عمل شدند.
در عملیاتهای متعدد از طریق القدس و فتح المبین و بیت المقدس گرفته تا والفجرها و کربلاها، رزمندگان سیستانی در صحنه بودند، سنگر سازان بی سنگر جهاد نیز با مهندسی دقیق منطقه ، جانفشانیها از خود به نمایش نهادند، تقدیم بیش از ۲۰۰۰ شهید و بیش از ۸۰۰ آزاده و جانباز شیعه و سنی، موید این ادعاست.
و اما در پشت جبهه نیز مردان و زنان سیستانی بیکار نبودند، پشتیبانی تدارکاتی این رزمندگان، اعزام کاروانهای هدایای مردمی، از سوی تمامی طوایف سیستان از جمله هدایای دانش آموزان با اون دلنوشته های زیبا، نان و کلوچه و کشک زرد تهیه شده بدست توانای بانوان سیستانی، بدرقه فرزندان جهت اعزام، حالا شاید از یک خانواده چند تن همزمان اعزام می شدند، پدر با پسر یا پسرانش، برادر با برادر و ...که البته گاهی اتفاق می افتاد که پدر در آغوش پسر شهید می شد و یا برعکس پسر در آغوش پدر ، برادر در آغوش برادر ،
و ما همه را در همین سیستان داشتیم ، و این از برکات جمهوری اسلامی و رهبری حضرت امام (ره) بود که همه می خواستند جانشان را فدای دین و هویت و رهبرشون کنند ، چیزی که دشمن بعدها به آن پی برد که البته خیلی دیر شده بود.
حال ۳۴ سال از شروع آن جنگ، می گذرد، جنگی که توسط استعمارگران و زیاده خواهان غرب بر ما تحمیل شد، تا شاید انقلاب نو شکفته ما رو در همان روزهای اول از بین ببرند، اما غافل از این بودند که شخصیتی، کاریزماتیک همانند حضرت امام خمینی (ره) ناخدای این کشتی است، که همه ملت ایران جانشان را برایش فدا خواهند کرد.
و اکنون سالهاست که از پایان جنگ می گذرد، مردان جنگ با سر بلندی به دیارشان بازگشتند، عده ایی که در آن قافله همراه نبودند، خجلت زده و شرمنده، از جفایی که به خود کرده بودند ناراحت بودند، و بودند و هستند کسانی که خود را از بسیجیهای جنگ، بسیجی تر می دانند.
مردان واقعی جنگ ، بر اساس اعتقادات و تفکرات بر گرفته از فرهنگ ولایت، هرگز آن ظواهر دنیوی ایی را که در غرب برای شرکت کنندگان در جنگهایی که بعضا" تجاوز به کشوری را به همراه دارد، مرسوم است را نمی پذیرند
.
آری سیستان همواره در ادوار مختلف، از سه ماه بعد از عاشورای حسینی ع که به خونخواهی سید الشهدا و یارانش بپاخواستند، تا کنون در خط مقدم دفاع از ارزشها و آرمانهای اسلام ناب محمدی (ص) بوده، و در طول تاریخ پر افتخارش به دارالولایة معروف گردید،
و چه زیبا، این ولایتمداریی شان را در دفاع مقدس نیز به نمایش گذاشتند.
استقامت و مقاومت دیروز ما در عرصه دفاع مقدس، عزت و سر بلندی امروز میهن عزیزمان را به همراه داشت آنهم با رهبری فرزند خلف روح الله (ره)، حضرت آیت الله العظمی خامنه ایی، و انشاالله در سایه همان ولایتمداری مان، به همت فرزندان مان، آینده ایی، روشن را یر این دیار رقم خواهیم زد، هر چند آن بچه های جنگ دیروز، در میان مان نباشند، اما راه و رسم شان همیشه پایدار خواهد ماند با نام زیبا و با مسمای ( فرهنگ ایثار و شهادت ).
یا حق
بسیجی آزاده و جانباز ۷۰% علیرضا ضابطی
