سیستان تشنه در انتظار توجه دولتمردان/به رودخانه هیرمند نمیتوان امیدوار بود

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا، همواره فروردین و اردیبهشت هر سال موعد ورود آب از افغانستان به دریاچه هامون است، در این ایام باران های بهاری دیگر کاری به سد‌سازی‌ و مسیرهای انحرافی رودخانه هیرمند ندارد و از دل سنگ و خاک مسیرش را پیدا می‌کند و خود را به دریاچه تشنه هامون می‌رساند.

امید دیگر مردم سیستان سر ریز شدن سدهای افغانستان است چراکه این کشور هیچ وقت طبق معاهدات بین المللی ۲۰ میلیون متر مکعب آب سیستان را رها نکرده بلکه آبی که از سدها به سمت ایران آمده سر ریز آن ها در زمان سیلاب بوده که دیگر آن نیز راهی سیستان نمی شود چراکه افغانستان با بالا بردن تاج سدها و احداث بند های انحرافی جلوی آن را هم گرفته است.

دو سال است نه از باران های بهار خبری است و نه از سر ریز سدهای افغانستان، سیستان مانده و زمین‌های خشک و دام‌های تشنه روزگاری ماهیگیری، دامپروری و کشاورزی راهی برای کسب درآمد و گذران زندگی مردم این منطقه بود ولی دیگر نمی‌توان در این سرزمین خشک نه کشاورزی کرد نه مثل گذشته دام را با کمترین هزینه پرورش داد.

بیشتر از ۲۰ سال است که با شروع خشکسالی در سیستان و از بین رفتن درآمد مردم از ماهیگری، دام پروری و کشاورزی طوفان شن خاک را از بستر خشکیده دریاچه هامون برای روستاها و شهرها به ارمغان آورده و زندگی سخت مردم را سخت تر نموده و آن ها را با مشکلات تنفسی مواجه کرده است.

نظام اسلامی با مدیرت این اوضاع وکنترل آب های موجود و کمک به معیشت مردم با اشتغال زایی و طرح های اقتصاد مقاومتی توانسته بر عکس خشکسالی سال ۱۳۵۰ که با یک سال خشکسالی ۵۰ درصد مردم به شمال کشور کوچ کردند جمعیت را در منطقه نگاه دارد، در حال حاضر این منطقه توجه ویژه دولت را می خواهد.

دیگر نه امیدی به بخشش آسمان است نه امیدی به همسایه زیرا با وجود این خشکسالی که سرچشمه های رودخانه هیرمند را نیز فرا گرفته است افغانستان نه آبی دارد که به ما بدهد نه با وجود سدها و بندهای انحرافی اندکی آبی که از کوه ها سرازیر شود به مرزهای ما می رسد.

اینک در کنار انتظار از وزارت خارجه و دیپلمات های کشورمان برای گرفتن حق آبه سیستان از دولتمردان انتظار می رود فکری اساسی به حال مناطق دچار خشکسالی کشورمان کنند اگر آسمان لطفش را از ما دریق کرده خداوند به کشور ما دریاها را بخشیده که می توانیم با انتقال آب از دریا تمام مشکلات را حل کنیم.

هر چند برای اولین بار در کشور چاه تحقیقاتی پژوهشی آب ژرف در سیستان حفر شد و خبر های خوبی از زنده و جاری بودن این آب در اعماق زمین به گوش می رسد ولی هر اقدامی که برای نجات سیستان از بحران بی آبی انجام می شود باید سرعت بیشتری بگیرد زیرا اندک آب چاه نیمه ها که آخرین ذخیره آب منطقه برای شرب می باشد نیز در حال اتمام است.

انتهای پیام/۳۹۵۳