به گزارش پایگاه خبری اوشیداکارگروه ویژه تالاب هامون به اصطلاح یکی از راهکارهای استاندار برای نجات مردم سیستان و البته یکی از مهمترین ابزارهای تبلیغیاتی دولت یازدهم برای امید دادن به مردم این منطقه بود.
علی اوسط هاشمی که فکر می کرد می تواند این موضوع را با بکارگیری اندیشه خود حل کند و در جلسات بارها به مدیران استان تاکید می کرد که خشک شدن تالاب هامون نتیجه کم کاری و بی تدبیری های ۱۶ ساله شما است اما در طول دو سال گذشته خود نیز دچاراین بی تدیبری شد و راهکارهای وی نیز در حد همان وعده باقی ماند و به نتیجه ای نرسید.
هاشمی در غالب جلسات به طور مکرر به مدیران گوشزد می کرد «چرا آن موقع که آب بود کاری برای هامون نکردید؟ مگر هامون یک شبه خشک شده و چرا ۱۶ سال مداوم نظاره گر خشکیدگی هامون نشستید؟»
هاشمی که تصور می کرد با دعوت امام جمعه اهل سنت زاهدان و همراه سازی برخی اقوام می تواند آب های سد کجکی افغانستان را به روی ایران کج کند اما تدبیرش به جز دل خوش کردن مردم حاصلی در بر نداشت.
اما از آنجا که بخت با دولت یازدهم یار بود آب به طرف دشت سیستان بر اساس پیش بینی های انجام شده سرازیر شد.
رها سازی آب موجب شد تا دولتمردان از این فرصت باری دیگر برای تبلیغ دولت یازدهم استفاده کنند.
دیپلماسی فعال چه شد؟
در حالی که استاندار به طور مکرر در گفته هایش رهاسازی آب در هیرمند را نتیجه دیپلماسی فعال دولت تبلیغ می کرد از آنطرف امام جمعه اهل سنت زاهدان که تنها یک بار در جلسه کارگروه محیط زیست افتخار نشستن بر روی صندلی این جلسه در کنار استاندار را پیدا کرده بود مدعی شد که دعا و دیپلماسی محلی وی با افغانی ها موجب جریان پیدا کردن آب در هیرمند شده است.
هر چند که موضع نمایندگان استان بر روی باورهای این دو شخصیت خط بطلان می کشید و در مصاحبه های متعدد اذعان می شد که هیچ یک از این ادعا ها صحت نداشته و سیل به دلیل عدم توانایی افغانستان در مهار آب جریان یافته اما هیچ یک از این دو نفر حاضر به کوتاه آمدن از موضع خود نبودند.
این مواضع اتخاذ شده از طرف استاندار و امام جمعه اهل سنت زاهدان موجب شد تا پس از خشک شدن مجدد هامون سوال بزرگی در ذهن مردم ایجاد شود که اگر استاندار به قول خودش با دیپلماسی فعال قادر به بازکردن و رهاسازی اب است و یا امام جمعه اهل سنت زاهدان با تکیه بر دعای خود و یا رایزنی محلی قادر به رها سازی آب در هیرمند هستند چرا یک بار دیگر از این توان خود استفاده نمی کنند؟
وعده های پوشالی!
هاشمی که در هر جلسه طلب طرح های ملی و راهکار های بزرگ برای برون رفت از هامون را از مدیر کل محیط زیست سیستان بلوچستان طلب می کرد بالاخره تصمیم گرفت تا مدیر کل سازمان محیط زیست استان را با برکناری از سمت خود به عنوان مانع و سد راه مدیریتی در این راستا معرفی کند.
استاندار در همین مدت با دعوت از تنی چند از مقامات تراز اول کشور همچون نوبخت و دکتر ابتکار به منطقه تا مدت ها این موضوع را که مشکل مردم این منطقه برای دولت مهم است و دولت نگاه ویژه ای به مردم سیستان را دارد دستاویز تبلیغات و سخنرانی های خود قرار داد.
سفر دکتر ابتکار و نوبخت از آنجایی که نتوانست التیام بخش دردهای مردم سیستان باشد و هیچ دستاوردی برای مردم نداشت لذا هاشمی با تصور اینکه می تواند با یک دستور امید را در بین مردم سیستان زنده کند دستور به خرید پوشال کولر و ارسال آن به منطقه سیستان داد.
خاک های سرگردان که منافذ پوشال های کولر را نیز در سیستان سد کرده بود استاندار را بر آن داشت که با ارسال دو تریلی پوشال و توزیع رایگان خدمات دولت یازدهم را در بین مردم تبلیغ کند.
استاندار این بار سنگ بزرگ تری برداشت و به مردم قول داد که از طریق دولت تعرفه های برق را کاهش می دهد تا مردم سیستان به جای کولر آبی اسپیلت روشن کنند اما این جریان برق ارزان قیمت هیچ وقت در شبکه برق سیستان توزیع نشد.
قاتل هامون
تامین هوای پاک در سیستان از جمله دستورات دیگر استاندار برای التیام بخشی به زخم های مردم سیستان بود و لذا مدیران که نمی دانستند چگونه می توان هوایی با ۴۰ برابر حد استاندارد آلودگی را پاک کنند در نهایت با جمع آوری ارسال ۳۰ هزار ماسک و ارسال به منطقه سیستان باری دیگر بر طبل خدمت و کمک به مردم سیستان کوبیدند.
خشکسالی های مکرر که اقتصاد وابسته مردم به کشاورزی و دامپروری را به نابودی کشانده هاشمی را بر آن داشت تا با وعده بخشش مالیاتی و همچنین کاهش تعرفه برق برای استفاده مردم از کولر های گازی به عنوان یکی دیگر از وعده های دولت به مردم سیستان خبر دهد اما وی عملی سازی این دو وعده نیز ناتوان ماند و کاری از پیش نبرد.
استاندار که پیش از این همه مدیران را به تشکیل جلسه در بازه ۱۵ روز یک بار در قالب کارگروه تالاب هامون مجبور ساخته بود با انتصاب یکی از همشهریان خود به عنوان مدیر کل محیط زیست استان این دستور را به فراموشی سپرد و بهتر دید که از این پس جلسات مدیر انتصابی اش را پشت در های بسته برگزار کند.
وی که تا پیش از این در تمامی جلسات کارگروه تالاب هامون اصرار بر حضور تشکل های مردم نهاد و اقشار مختلف داشت اما پس از انتصاب دکتر سعید محمودی دیگر هیچ گاه سراغی از حضور تشکل های مردم در جلسات نگرفت.
سیاست دولت یازدهم مبنی بر اینکه تمامی بدبختی های کشور را دولت دهم و محمود احمدی نژاد به بار آورده است موجب شد تا استاندار، خشکسالی هامون را نیز به پای دولت نهم و دهم بنویسد و هر بار آنها را متهم کند که چرا آب را برای مردم مدیریت نکردید؟
هامون که طی دو سال گذشته به یکی از اساسی ترین مشکل حیاتی مردم این منطقه تبدیل شده است در دولت یازدهم به یکی از ابزار های تبلغیاتی و بهره برداری سیاسی تبدیل شد تا از این محل با یک تیر دو نشان زده شود.
رودخانه هیرمند در حال حاضر به یکی از پوستر ها و شعار های دولت تبدیل شده است زیرا خشکیدگی آن می تواند به تنفر مردم از دولت قبل و کوتاهی های آنها کمک کند و از طرفی در زمان پرآبی محبوبیت به حوض دولت یازدهم بریزد.
طرح جامع تنها امید هامون
هر چند که در زمان دولت یازدهم و در بهار سال ۹۳ بیش از ۲۰ درصد هامون بیشتر آبگیری نشد اما مدیران برنامه ریز دولت یازدهم نیز با چشم خود دیدند که آنها هم نمی توانند در برابر این باد و خورشید سوزان قطره آبی ذخیره کنند!
مدیر کل جدید محیط زیست سیستان و بلوچستان نیز که به عنوان ناجی هامون مامور به حل مشکل هامون شده است حال با بهره گیری از همین شیوه سیاسی، بارها اعلام کرده است که باید برای هامون طرح جامع بنویسیم و به دلیل اینکه طرح جامعی تاکنون نوشته نشده و دولت های قبل به فکر نبودند هامون به این روز افتاده است!
تهیه طرح جامع تالاب هامون تنها بهانه ای است که برای دولت یازدهم و محیط زیست استان زمان زیادی می تواند خریداری کند و به گفته مسئولان این سازمان تا آن زمان هیچ یک از مردم نباید توقع و یا مطالبه ای داشته باشند.
سعید محمودی که به تبعیت از استاندار و سیاست دولت یازدهم کم کاری و بی برنامگی دولت های قبلی را تنها مشکل هامون و خشکیدگی آن می داند حال در صدد تهیه سند جامع هامون است و اعتقاد دارد تا زمان تهیه این سند هیچ اعتباری نمی توان گرفت حال چه شخصی باید به این پرسش پاسخ دهد که تا آن زمان مردم چه باید بکنند و ضمانت اجرایی این طرح وسند چیست خود بحثی اجمالی و علامت سوالی بزرگ است.
امید هایی که به سراب تبدیل شد
استاندار سیستان و بلوچستان که با دعوت مقامات عالی رتبه از جمله جهانگیری، نوبخت و دکتر ابتکار به منطقه سیستان سعی داشت تا به مردم استان نشان دهد که دولت با تمام قوا توجه ویژه ای به استان دارد اما سفر های خالی از برکت و دستاورد رییس سازمان حفاظت محیط زیست همان روزنه امید مردم به دولت را نیز به ناامیدی کشاند. تا جایی که یک نماینده از هزینه های سفر دکتر ابتکار به سیستان پرده برداشت و این سفرها را سیاسی خواند.
رییس جمهور ایران اسلامی نیز که در فروردین ماه سال جاری به سیستان سفر داشت تثبیت شن های روان در هزارهکتار از کانون های بحرانی سیستان را مصوب کرد تا از شدت ریزگرد های بکاهد اما متاسفانه این طرح به رغم تخصیص بودجه اجرایی نشد.
شهروندان درجه دو
هر چند که شایسته نیست مشکل خشکسالی یک دریاچه را به مسئولیت تنها یک استاندار گره زد و به طور حتم مردم سیستان نیز چنین انتظاری ندارند اما برای مردم جای این سوال محفوظ است این امید هایی که دولت در رسانه ها پای آن را امضا کرده است و تدبیری برای آن نیندیشیده است چه شخصی پاسخ می دهد؟
زنده به گور شدن مردم سیستان در زیر آوار ماسه در حالی که پایتخت نشینان حتی پله های خیابانشان برقی است و دستشویی های پارک هایشان برقی شده است به نظر شما حس شهروند درجه یک و درجه دو را در بین مردم القا نمی کند؟
به یاد دارم که رییس جمهوردر ورزشگاه ۱۷ شهریور زاهدان اظهارداشت که شهروند درجه دو نداریم؟!
اگر واقعا شهروند درجه دو نداریم، مردم سیستان و بلوچستان که هنوز نه آب خوردن دارند، نه سوخت برای گرم کردن خانه هایشان و نانشان در سیستان آجر شده است شهروند درجه چند محسوب می شوند؟
مردم سیستان در حال حاضر خاک و نانشان با هم آمیخته است و آب گل آلود می نوشند و سفره برکتشان از یک لقمه نان نیز برچیده شده است اما ما برای آنها چه کرده ایم؟!
در میان این همه مصیبت در حالیکه مردم در حال زنده به گور شدن در میان خروار ها خاک هستند نمایندگان عالی دولتمان در مقابل رسانه ها حاضر می شوند و می گویند:«برایتان تروریست و مواد منفجره گرفتیم و به تعدادی از آنها امان نامه دادیم و آنوقت نام آن را نیز هدیه نظام به مردم سیستان و بلوچستان می گذارند؟!»"
