در پی تشدید خشکسالی در منطقه؛

سیستان بدون هیرمند واقعیت فردا/ لزوم توجه به خط انتقال آب از دریای عمان به سیستان و بلوچستان 

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ کم آبی به شدت زندگی مردم سیستان را تحت تاثیر قرار داده به طوری که صیادی از بین رفته و دامداری، کشاورزی و صنایع دستی در آن به بسیار کمرنگ‌شده است.
با توجه به نیازمندی تالاب هامون به افغانستان برای تامین آب خود و بدعهدی این کشور در تامین حق آبه از سال های گذشته طرحی با عنوان تامین آب از طریق کشیدن خط لوله از دریای عمان به سیستان و سایر شهرهای استان مطرح شد اما متاسفانه این طرح تنها بر روی کاغذ باقی ماند.
آنچه که در این بین جالب است نیاز زاهدان به عنوان مرکز استان به آب هیرمند است که از سال های دور آب این شهرستان نیز از چاه نیمه های سیستان تامین می شود در حالی که چاه نیمه نیز روزهای بدی را تجربه می کند و خشکی آن نیز دور از انتظار نیست بنابراین خشکی هامون تهدیدی جدی برای زاهدان نیز به شمار می رود.
با توجه به خشکسالی ۲۰ ساله در منطقه اینک وقت ان رسیده تا قبل از اینکه اوضاع بحرانی تر شود؛  مسئولان چاره اندیشی کرده و خط انتقال آب عمان به استان را مورد توجه قراردهند چرا که بحران آب جدی است.
صنایع کوچک و استفاده از تجارت مرزی و حمل ونقل مورد توجه قرار گیرد
عضو هیئت علمی دانشگاه زابل گفت: اینکه چه برنامه هایی دولت افغانستان برای کنترل آب و مخصوصا کنترل آب هلمند دارد  در این مختصر نمی گنجد؛ فقط در یک نتیجه گیری می توان گفت که هر سال نسبت به سال قبل آب هیرمند و مشکلات ناشی از کنترل آب حادتر شده و خواهد شد.
احمد قنبری به خبرنگار اوشیدا گفت: مشکلی وجود ندارد که راهکار علمی نداشته باشد؛ البته بر همگان مبرهن و آشکار است که در صورت اینکه کشاورزی اولویت اول تامین در آمد و معیشت مردم باشد، آب هیرمند تنها گزینه حیات سیستان است.
وی تصریح کرد: غافل نباشیم که یکی از منابع مهم آب هست نه همه چیز، بنابراین اگر هنوز خود را به آب هیرمند وابسته کنیم، به خود و نسل آینده خود خیانت کردیم.
استاد دانشگاه زابل با بیان اینکه به عنوان یک کارشناس کشاورزی راهکارهایی وجود دارد که می تواند به ماندگاری مردم کمک کند، اذعان کرد: خارج کردن عمده زمین‌های زراعی زابل از گردونه کشاورزی یا اصطلاحا Set_aside کردن و اختصاص آن به عرصه منابع طبیعی که در درازمدت در صورت جریان فصلی سیلابها پوشش طبیعی چند ساله مستقر و سبب کاهش ریزگردها و بهبود کیفیت هوا خواهد شد می تواند مفید واقع شود.
قنبری تاکید کرد: توسعه دامپروری فشرده یا Land less agriculture از دیگر راهکارها به شمار می رود که در این راستا با عنایت به مهارت و تجربه دامداران سیستان در پرورش دامهای سبک و سنگین،  در صورتی‌که یک پل بین چابهار و سیستان ایجاد و مواد غذایی دامها از خارج وارد، پس از حمل به سیستان و پرورش دامها به صورت فشرده، محصولات فرآوری شده به تمام شهرها و مراکز جمعیتی صادر شود.
رئیس سابق دانشگاه زابل خاطرنشان کرد: استفاده از ظرفیت انرژی‌های نو و همچنین گردشگری با عنایت به فرهنگ مناسب سیستان برای توسعه اکو توریست باید مورد توجه قرار گیرد.
وی اضافه کرد: استفاده از تجارت مرزی و حمل ونقل با عنایت به ظرفیت مرز مشترک با افغانستان و پی گیری حق آبه سیستان و منوط کردن هر گونه همکاری با افغانستان به شرط همکاری افغانستان در خصوص رودخانه های مشترک، در راستای تامین آب آشامیدنی و حداقل فعالیتهای تضمین شده کشاورزی از دیگر راه ها به شمار می رود.
قنبری بیان کرد: محدود کردن فعالیتهای کشاورزی به مناطق خاص به صورت فشرده جهت تولید محصولاتی که ارزش افزوده بالا داشته باشند و اختصاص لوله آب شرب سابق زابل به کمربندی آیت الله سیستانی نیز مورد توجه قرار گیرد.
استاد دانشگاه زابل عنوان کرد: توسعه باغ ویلاهایی با آبیاری قطرهایی در دو طرف کمربند با هدف تولید سبزیجات و همچنین گردشگری و توسعه صنعتی، با تاکید بر صنایع کوچک و فراگیر و در نهایت تغییر رویکرد توسعه منطقه از کشاورزی به صنعتی، تجارت ،گردشگری و کشاورزی فشرده باید دنبال شود.
انتهای پیام

مرجع : اوشیدا