به گزارش
اوشیدا، زبان و ادبیات فارسی به عنوان دومین زبان جهان اسلام و زبان حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی، با هزاران آثار گران سنگ در زمینه‌های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی همواره مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردمان سرزمین‌های دور و نزدیک بوده است و علیرغم حوادث و رویدادهای پر تب و تاب و گاه ناخوشایند، باز هم این زبان شیرین و دلنشین در دورترین نقاط جهان امروزه حضور و نفوذ دارد.
زبان فارسی ارتباط بین گذشته و حال مردم این سرزمین است که همواره از روزگار کهن تا کنون، نقش بسیار مهمی در وحدت و یکپارچگی اقوام و ملت ایران عهده دار بوده است و بدون شک ربان فارسی سند هویت کهن ترین و باارزش ترین پشتوانه فرهنگی سرزمین ایران، و آثار ادبی اش اعم از نظم و نثر از یکطرف در شمار باارزش ترین سرمایه معنوی ایران و از جانب دیگر زیباترین ظاهر هنری ایرلنیان محسوب می شود.
بهجت الملوک گنجعلی استاد و کارشناس ادبیات فارسی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد زابل در گفتگو با خبرنگار اوشیدا بیان کرد: زبان فارسی را باید به عنوان مهمترین عامل برای حفظ آثار ارزشمند علمی، فرهنگی، دینی و اجتماعی بدانیم چرا که پهنه تاریخ ادبیات ایران بیانگر این حقیقت است که مردم این سرزمین با الهام از همین میراث فرهنگی و معنوی و متناسب با فطرت فرهنگ انسانی، در رهگذر تاریخ ادبیات ایران به شورآفرینی کلام پرداخته اند.
وی با اشاره به روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد شهریار افزود: محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار سخن که زاده تبریز است و از اقلیم آذربایجان، جز منظومه حیدربابای خویش و چند قصیده، تمام اشعارش را به زبان فارسی سروده و همیشه و همواره دیگران را به ارج گذاری به زبان فارسی سفارش کرده بود، و آگاهانه و لسوزانه همه مردم ایران را به وحدت و یکپارچگی فرا میخواند و از مردم آذربایجان می خواهد به حرف و تبلیغ ناکسان توجهی نداشته باشند.
گنجعلی ادامه داد: محمدحسین بهجت تبریزی در چهار سالگی اولین شعر خود را سرود و به این ترتیب اطرافیان را متعجب از نبوغ و استعداد و قریحه ذاتی خود کرد و برای اولین بار اشعار او زمانی که فقط سیزده سال داشت در مجله ادب با تخلص «بهجت» به چاپ رسید. سالها بعد در تهران تخلص «شهریار» را پس از دو رکعت نماز و تفال به حافظ برگزید:
که چرخ سکه دولت به نام شهریاران زد روم به شهر خود و شهریار خود باشم
وی تصریح کرد: شهریار به تمامی هنرها، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه داشت، او نسخ، نستعلیق و خط تحریری را خوب می نوشت و قرآن را با خط خوش کتابت می کرد و در جوانی، سه تار را به نیکویی تمام می نواخت، ولی پس از مدتی در پی تحولاتی درونی، برای همیشه آن را کنار گذاشت.
این کارشناس خاطرنشان کرد: در میان اشعار شهریار تبریزی، عشق به اهل بیت(ع) به ویژه امیرمؤمنین علی(ع)جلوه خاصی دارد کـه شـیفتگان اهل بیت(ع)را به شدت حیران ساخته است، شعر علی و شب، علی انسان کامل، بال ولایت، علی ای همای رحمت، و مهر و ماه ولایـت، از جمله این موارد است.
بهجت الملوک گنجعلی افزود: یکی از بزرگترین خدمات شهریار، ایجاد تحول در عرصۀ غزل فارسی است، جریان پویایی که امروزه با عنوان«غزل نو» به موازات شعر نو به حیاط خود ادامه میدهد، در واقع با غزل های نو آیین استاد آغاز شده است؛ از همین روی شهریار را می توان پس از دوره بازگشت و دورة مشروطیت احیاگر غزل فارسی و نیز پدرغزل نو دانست.
عضو هیئت علمی زابل تاکید کرد: رویکرد ویژه شهریار به غزل، باعث شد غزل دیگر باره به عنوان پویاترین گونه شعر فارسی جایگاه خود را در اذعان و انظار پیدا کند و عـلاقـه به آب و خـاك وطن را شهـريار در غـزل عيد خون و قصايد مهـمان شهـريور، آذربايـجان، شـيون شهـريور و بالاخره مثـنوي تخـت جـمشـيد به زبان شعـر بـيان كرده است و الـبـته با مطالعه اين آثـار به مـيزان وطن پـرستي و ايمان عـميـقـي كه شهـريار به آب و خاك ايران و آرزوي تـرقـي و تـعـالي آن دارد، پـي بـرده مي شود.
وی ادامه داد: شهریار در زمینه های گوناگون به شیوه های متنوع شعر گفته است شعرهایی که در موضوعات وطنی و اجتماعی و تاریخی و مذهبی و وقایع عصری سروده, نیز کم نیست، اگر چه استاد شهریار، در سالهای پیش ازپیروزی انقلاب اسلامی بیشتربه عنوان شاعر عشق و تغزل شناخته میّشد، اما او هرگز در برابرستم ها و نامردمی ها خاموشی نماند و یکی ازشگردهای شهریار آن بود که در اشعار غیرسیاسی هم گریزی به مسائل سیاسی و اجتماعی میزد و فریاد اعتراض برمیآورد.
گفتگو با فرشته عسکری: سردبیر
انتهای پیام/
