داخلی آرشيو خبر صفحه اجتماعی
امتیاز مثبت 
۰
 
پای درد دل خانواده های آزاده:
از کارگری و بنایی فرزندان لیسانسه آزادگان تا انتقاد از فساد و رانت خواری دولتی
کد مطلب: ۶۴۳۵۰
تاریخ انتشار:جمعه ۲۶ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۵۱
روزهای تقویم ورق خورد تا به روز آزادی و سرافرازی رسید. روزی که در تقویم ایران اسلامی پررنگ تر و با افتخار از سایر روزهاست. 26مرداد ماه روزی ست که در تاریخ ایران به نام آزادگان سرافراز کشور به ثبت رسید.
از کارگری و بنایی فرزندان لیسانسه آزادگان تا انتقاد از فساد و رانت خواری دولتی
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا، به نقل از عصرهامون، روزهای تقویم ورق خورد تا به روز آزادی و سرافرازی رسید. روزی که در تقویم ایران اسلامی پررنگ تر و با افتخار از سایر روزهاست. ۲۶مرداد ماه روزی ست که در تاریخ ایران به نام آزادگان سرافراز کشور به ثبت رسید و در این روز دفتر پربرگ و با عزت انقلاب و جنگ تحمیلی بار دیگر روایت می شود.
راویان این روز؛ قهرمانان سال های نه چندان دور هستند. همان هایی که جان و مال خود را سپر کردند و در برابر بعثی های ظالم قد علم کردند تا امروز خاری به دست ما نرود. در آن روز هیچ کس به این فکر نبود که اگر برود در آینده پست و مقام خواهد گرفت. حتی خیال آن را در سر نداشتند که با وعده و وعید روزهای درخشان آینده عازم جبهه شوند بلکه نیت خالص، تکلیف شرعی و فرمان ولی امرشان موجب شد تا از همه چیز حتی جان خود بگذرند.
در آن سالها تلاش های بسیاری شد و خون های زیادی بر زمین ریخت. خون هایی که آنقدر اجر و قرب دارند که نه قلم و نه هیچ فرد زمینی توان جبران آن را ندارد و تنها باریتعالی پاداشش را خواهد داد. علیرغم این موارد، تصمیم بر آن گرفته شد تا به پاس قدری اندک از تلاش های این عزیزان، ۲۶ مردادماه به نام و یاد آزادگان سرافراز اسلام نامگذاری شود و ما نیز هم صحبت با این عزیزان باشیم.
عزیزی که به عنوان توپ چی تانک در قامت درجه دار وظیفه از جمعی گردان ۲۳۱ تانک لشکر ۸۸زرهی ارتش عازم جبهه شده بود در گفتگو با عصرهامون اظهار کرد: در ۳ عملیات به عنوان توپ چی تانک شرکت کردم که در یکی از این عملیات ها مجروح شدم و در بیمارستان تیپ مورد درمان قرار گرفتم.
خان علی چاری ادامه داد: چون مجروحیت من زیاد جدی نبود و از طرف دیگر با کمبود نیرو مواجه بودیم خیلی زود به خط مقدم بازگشتم تا در کنار دیگر همرزمانم به نبرد علیه باطل ادامه دهم که این روند ۲۳ ماه به طول انجامید و در نهایت در تک عراقی ها به اسارت درآمدم.
وی افزود: در تاریخ ۳۱تیرماه سال ۶۷ به اسارت ارتش بعث درآمدم و به اردوگاه ۱۸ شهر بعقوبه عراق منتقل شدم و از آن تاریخ به بعد زندگی جدید من شروع شد. زندگی ای سراسر سختی اما پرخاطره و فراموش نشدنی. بنده ۲۶ ماه اسارت با شدید ترین شکنجه ها را تحمل کردم و در نهایت در تاریخ ۲۱شهریور ماه سال ۶۹ همزمان با دیگر اسراء به خاک وطن بازگشتم.
آزاده سرافراز چاری اظهار کرد: بنده تنها به خاطر تکلیفی که احساس می کردم وارد جنگ شدم و در این راه نیز هیچ اجباری نداشتم و از اینکه به درجه آزادگی و جانبازی مفتخر شدم خوشحالم و اگر باز هم نیاز باشد حاضرم به جبهه بروم ولی اجازه ندهم حتی یک بیگانه به خاک کشورم تعرض کند.
این آزاده دوران دفاع مقدس خاطرنشان کرد: من و همه دوستان شهید و آزاده ام با آرزو و آمال آینده پا در خط مقدم نگذاشتیم اما انتظار داریم امروز که سال های زیادی از جنگ می گذرد مسئولان قدردان این زحمات باشند. حرمت خون هایی که برای این مملکت ریخته شده را بدانند و برای حفظ این نظام و انقلاب تلاش کنند.
وی تاکید کرد: ما در آن دوران آنچه موظف بودیم را انجام دادیم و امروز نوبت مسئولان است تا نقش خود را به خوبی ایفا کنند که فراهم کردن شغل برای جوانان باید جزو اولویت های آنها باشد.


کارگری فرزند آزاده با مدرک لیسانس
خمری، همسر این آزاده نیز با تایید این مطلب به خبرنگار ما گفت: متاسفانه در جامعه امروزی این گونه تداعی شده که فرزندان آزادگان و ایثارگران از بهترین سهمیه ها برخوردارند و در بالاتری سطوح دولتی مشغول به خدمت هستند اما در واقع این چنین نیست و تمامی این تصورات غلط است.
وی ادامه داد: آنچه در ذهن مردم می گذرد تنها یک شبهه و اشتباه است چرا که من و همسرم باید دو موتوره کار کنیم تا بتوانیم از عهده خرج و مخارج زندگی برآئیم و با پولی که می گیریم باید هزینه درمان، مسکن و مخارج خودمان، فرزند و نوه هایم را هم بدهیم.
وی تاکید کرد: چه کسی می گوید فرزندان آزادگان در بهترین پست های مدیریتی شاغل هستند؟! فرزند من در حال حاضر لیسانس عمران دارد اما در هوای گردوخاکی شهر باید از صبح زود تا پاسی از شب برای حقوق روزانه ۲۰هزار تومان کارگری کند تا بتواند مخارج زندگی خود را تامین کند.
فرزند من لیسانس عمران دارد اما کارگری تنها شغلی است که توانسته پیدا کند که آن هم کفاف زندگی اش را نمی دهد. کسانی که می گویند فرزندان ایثارگران شغل های دولتی عالی دارند اگر باور نمی کنند بیایند و یک روز زندگی عادی ما و فرزندم را تماشا کنند تا دیگر چنین حرف هایی در ذهن شان خطور نکند.
همسر این جانباز آزاده می گوید: ما اجرمان را از خداوند می گیریم اما پس نقش مسئولان دولتی چیست؟! آنها که خودشان به خوبی مشکل جوانان را می دانند چرا برای اشتغال آنها زحمت نمی کشند؟!
وی با انتقاد از شرایط جامعه تصریح کرد: همسر من و سایرین بهترین روزهای جوانی خود را گذاشتند تا امروز شاهد مملکتی اسلامی و انقلابی باشیم اما در کمال ناباوری شاهدیم که بی حجابی و بدحجابی در جامعه غوغا می کند. چرا دختران و زنان ما عفاف و حیا را فراموش کرده اند و با ظاهری نامناسب در انظار عموم ظاهر می شوند؟! این است پاسخ خون شهیدان؟! این موضوع بسیار ما را رنج می دهد و امیدواریم روزی برسد که این افراد خودشان متوجه شوند که چه خطای بزرگی را انجام می دهند.
وی ادامه داد: فرزندم لیسانس دارد و با توجه به اینکه بنده فرهنگی و بازنشسته آموزش و پرورش هستم در آزمون استخدامی این اداره ثبت نام کرد اما قبول نشد و باز هم عده ای از سر بی اطلاعی حرف های نادرستی درباره خانواده شهدا، آزادگان و ایثارگران می زنند و همین موضوع ما را رنج می دهد.
وی گفت: مسئولان در کنار اصلاح این دیدگاه باید به فکر فرزندان ما نیز باشند. فرزندان ما نه تنها نسبت به دیگران خاص نیستند و شرایط بهتری ندارند بلکه از لحاظ مادی و اشتغال حتی نسبت به افراد فقیر جامعه نیز ضعیف تر هستند و این موضوع جای گلایه دارد که انشالله با تلاش مضاعف مرتفع شود.
نگاه های اشتباه در جامعه آزارمان می دهد
آزاده سرافراز میهن، آریان ابافتح نیز که به همراه همسرش مهمان ما بود به خبرنگار عصرهامون گفت: از طرف جمعی لشکر ۵۸ تکاور ذوالفقار عازم جبهه نبرد حق علیه باطل شده بودم که در تک ۳۱تیرماه سال ۶۷ به دست بعثی ها اسیر شدم.
این آزاده افزود: پس از اسارت به مدت ۱۰ روز در خانقین عراق بدون داشتن آب و غذا و حتی ابتدایی ترین امکانات بلاتکلیف بودیم که بعد از این مدت ما را به تکریت بردند و از اینجا بود که داستان مفقود الاثری بنده آغاز شد و حدود دو سال و اندی بدون اسم و گمنام در اسارت بودم و هیچکس از من خبری نداشت.
وی ادامه داد: دوران سختی را در زمان اسارت سپری کردم که حتی گفتنش هم سخت است. بعثی ها حتی از دادن آب به اسرا مضایقه می کردند و یکروز پس از آنکه ده رو بدون آب بودیم یک بشکه را پر از آب کردند و به همه ما که زیاد هم بودیم گفتند که باید از همین یک بشکه آب بخوریم.
وی بیان کرد: شرایط به حدی برای همه سخت شده بود که مجبور بودند برای زنده ماندن از آب این بشکه استفاده کنند. شما تصور کنید یک دفعه چند هزار نفر دور یک بشکه جمع شوند چه شرایطی پیش می آید. پس از گذشت چند دقیقه متوجه شدیم که رنگ آب تغییر کرده و تازه فهمیدیم که تیزی های بشکه آهنی لب و دهان بچه ها را پاره کرده و ما از سر اجبار آب و خون خورده ایم. واقعا سخت بود(سکوت)
وی با اشاره به اینکه ۲۶ مرداد ماه ۶۹ به میهن بازگشت اظهار کرد: ما ساده و بی ریا زندگی کردیم و با همین وضع هم قانع هستیم اما انتظارمان از مسئولان این است که به فکر فرزندان ما باشند. بنده ۷ بچه دارم و هیچ کدام از آنها کارمند نیستند و دو نفر از آنها که در سن کارمندی هستند نیز موفق به استخدام دولتی نشدند.
ابافتح تاکید کرد: برای استخدام فرزندانم در دستگاه هایی اجرایی تلاش های زیادی کردم و حتی به تهران هم سفر کردم اما بی نتیجه ماند و هیچ اثری نداشت.
وی گفت: یکی از فرزندان من با مدرک لیسانی مشغول بنایی است. دختر بزرگم خانه دار و سایر فرزندانم هم محصل و بیکار هستند اما خدا را شاکریم و گلایه ای نداریم اما از مسئولان می خواهیم به وضع معیشتی آزادگان و ایثارگران برسند.
وی خاطرنشان کرد: مردم گمان می کنند که ما از بهترین شرای برخورداریم اما باور کنید که بیشتر ادارات اصلا به نامه هایی که ما از بنیاد شهید میبریم اهمیتی نمی دهند و ما نیز مانند مردم عادی زندگی می کنیم.
مسئولان دولتی دلسوز نظام نیستند
دیگر آزاده ای که به همراه خانواده اش مقابل خبرنگار عصرهامون آمد و داستان زندگی خود را تعریف کرد محمدعلی شهرکی بود. ساده و بی ریا و با خنده وشوخی در جمع ما حاضر شد و از ۲۶ ماه اسارت خود تعریف کرد.
این آزاده سرافراز اظهار کرد: تیرماه سال ۶۷ من و سایر همرزمانم به اسارت عراق درآمدیم و پس از ۱۴ ماه خدمت در جبهه، دوران اسارت و زندگی جدید را آغاز کردم.
وی ادامه داد: دوران اسارت خاطرات تلخ و شیرین زیادی داشت. در این ایام همه رزمندگان دچار صدمات جسمی و روحی زیادی شدند اما هیچ گاه در برابر بعثی ها کوتاه نیامدند و با قدرت ایمان و اراده جلوی آنها ایستادگی کردند و خم به ابرو نیاوردند.
شهرکی خاطرنشان کرد: ما همه این سختی ها را تحمل کردیم تا امروز مملکت مان در آسایش و امنیت باشد و هیچ وقت در فکر آن نبودیم که پس از بازگشت از امکانات و سهیمه های خاص استفاده کنیم چرا که اصلا در آن زمان این مباحث مطرح نبود.
وی افزود: با تمام این شرایط اما مردم فکر می کنند که هر چه امتیاز خوب استخدامی و سهمیه کنکور و تسهیلات است به ما تعلق می گیرد که چنین نیست و هیچ کدام از فرزندان من کارمند نیستند و در دستگاه دولتی استخدام نشدند.


وی گفت: فرزند بنده با مدرک لیسانس بیکار است و خودم نیز پس از بازنشستگی به کار در بخش خصوصی روی آورده ام و روزی خانواده را تهیه می کنم اما فرزندان ایثارگران و آزادگان از مسئولان گلایه مند هستند. آنها انتظار دارند به وضع شان رسیدگی شود چون اصلا آنها برای مسئولان جایگاهی ندارند و تنها شاید در یک روز مناسبتی خاص به سراغ آنها بروند.
وی بیان کرد: مسئولان دولتی حال حاضر کشور دلسوز نظام نیستند و امید ما باز هم به همین قشر رزمنده و ایثارگر و جانباز و آزاده است که برای حفظ نظام و انقلاب وسط میدان بیایند و از این مسئولان خیری به کسی نمی رسد.
شهرکی تاکید کرد: اگر این مسئولان به فکر مردم و نظام و انقلاب بودند هر روز یک خبری از فساد اقتصادی و رانت و اختلاس در رسانه ها منتشر نمی شد و تا زمانی که این مسائل وجود ندارد و مسئولان ابتدا به فکر خودشان هستند انتظاری هم نمی رود که به فرزندان ما رسیدگی کنند.
وی بیان کرد: خانواده های شهدا دلسوز نظام و انقلاب هستند. هر چند آنها انتظاری از مسئولان ندارند و برای گرفتن سهمیه و... به جنگ نرفتند اما مسئولان چرا به وظایف ذاتی خود نمی رسند و به انحراف می روند؟
وی گفت: فرزندان اکثر وزرای دولت، آقا زاده ها و مسئولان رده بالا در خارج کشور تحصیل و یا حتی زندگی می کنند و از بهترین شرایط استفاده می کنند اما در داخل ایران همه فکر می کنند که امکانات خوب و ایده آل در دست خانواده های شاهد و ایثارگر که این مسائل را به طور کامل رد می کنم.
وی گفت: بنده ۴ فرزند دارم و پسر بزرگم علیرغم اینکه مدرک مدیریت شهری دارد اما بیکار است و دو دخترم هم با مدرک حسابداری خانه دار و بیکار هستند اما برخی دیگر به راحتی در دستگاه های اجرایی و دولتی با حمایت پدرشان استخدام می شوند.
وی در پایان گفت: من ۳۰ سال خدمت صادقانه کردم و در این مدت شغل دوم هم نداشتم و زندگی ساده ای را برای خانواده ام فراهم کردم و هر کس به این گفته ها شک دارد می تواند بیاید و از نزدیک وضعیت معیشت ما را ببیند شاید روزی شاهد آن باشیم که این زمزمه های اشتباه در میان مردم نباشد.
انتهای پیام/
Share/Save/Bookmark