امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۷۱۰۱۹

با وجودی‌ که شهرداری تهران به‌عنوان متولی رسیدگی به وضعیت گرمخانه‌ها و مددسراها همواره بر لزوم پذیرش افراد آسیب‌پذیر در این مراکز و ارجاع آنها به مراکز درمانی در صورت مشاهده علائم مشکوک به کرونا تأکید داشت، یک مددسرا پس از مشاهده علائم در یکی از زنان کارتن‌خواب او را اخراج و پس از مدتی این فرد در اثر وخامت بیماری‌اش درگذشت.

 

با شیوع کرونا در تهران در اسفند ماه سید مالک حسینی، مدیرعامل سازمان رفاه،‌ خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران ضمن اعلام این مطلب که پروتکل‌های وزارت بهداشت برای پیشگیری از کرونا در گرمخانه‌ها اجرا می‌شود، از امکان پذیرش اقشار آسیب‌پذیر از جمله معتادان متجاهر در گرمخانه‌ها سخن به‌ میان آورد و گفت: با توجه به شاخص‌های پذیرش ما در گرمخانه‌ها در صورتی‌که معتادان متجاهر هم بتوانند شب تا صبح را تحمل کرده و به مصرف مواد مخدر مبادرت نکنند، می‌توانند در گرمخانه‌ها بمانند.

 

حسینی در گفتگوهای مختلف خود با رسانه‌ها از جمله خبرگزاری آنا همواره بر انجام اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از شیوع کرونا در گرمخانه‌ها و مددسراها سخن تأکید داشته و از افزایش ضدعفونی مکان‌های دارای سطح تماس بالا از جمله سالن‌ها غذاخوری و همچنین ایجاد اتاق‌های ایزوله در این مراکز سخن به میان آورده و گفته بود که ما در مراکز اتاق ایزوله ایجاد کردیم و افراد مشکوک به سرماخوردگی حاد را از سایر مددجوها جدا کرده و با هماهنگی اورژانس در این اتاق‌ها نگهداری می‌شوند و در صورت تشخیص جهت طی مراحل درمانی به مراکز درمانی منتقل می‌شوند.

 

مدیرعامل سازمان رفاه،‌ خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران با وجودی‌که از تنها ماندن شهرداری تهران در تأمین هزینه‌های حمایت از اقشار آسیب‌پذیر همچون کارتن‌خواب‌ها سخن به‌میان می‌آورد ولی همواره بر این موضوع تأکید داشت که با وجود گسترش کرونا و هزینه‌های زیادی که این موضوع بر روی دست شهرداری تهران می‌گذارد، هرگز تصمیم مبنی بر تعطیلی گرمخانه‌ها اتخاذ نخواهد شد و اصرارش بر تداوم فعالیت این مراکز هم این بود که این اقشار ضعیف جامعه (معتادان و کارتن‌خواب‌ها) افراد بی‌سرپناهی هستند که لازم است در این گرمخانه‌ها حضور یابند از طرفی این افراد ممکن است سواد بهداشتی نداشته باشند ولی عدم پذیرش آنها چالش‌های دیگری به همراه خواهند داشت.

 

علی‌رغم همه تأکیدات سید مالک حسینی، مدیرعامل سازمان رفاه،‌ خدمات و مشارکت‌های اجتماعی شهرداری تهران اما به‌نظر می‌رسد نظارت کافی بر برخی از این مددسراها و گرمخانه‌ها صورت نمی‌گیرد.

 

یکی از مصادیق عدم نظارت کافی بر این مددسراها را می‌توان در ارتباط با‎ ‌‌‌مددسرای بانوان واقع در ضلع شرقی پارک شوش  برشمرد.

 

این مرکز که پیش از فعالیت به‌عنوان یک مددسرا، تالار عروسی بوده و از زمان تغییر کاربری‌اش بیش از یک‌سال می‌گذرد، در فصل سرما امکان پذیرش حدود ۱۳۰ نفر از زنان بی‌خانمان را دارد و در فصل گرما با توجه به مناسب بودن وضعیت هوا میزان پذیرش آن کاهش یافته و به ۳۰ الی ۴۰ نفر می‌رسد.

 

در موردی براساس بررسی‌های انجام شده و رصد شبکه‌های اجتماعی یکی از زنان بی‌خانمان به نام لیلا (حدوداً ۴۰ سال داشته و از سلامت جسمی برخوردار بوده) که در این مرکز ساکن بود، دچار علائم عفونی ریوی (مشکوک به کرونا) می‌شود و مسئولان مددسرای یاس به‌جای این‌که این فرد را به مرکز درمانی ارجاع دهند، او را از مددسرا اخراج کرده و اجازه حضور او را در این مرکز نمی‌دهند و از آنجایی‌که این فرد از سوی خانواده طرد شده بود، حدود ۲۰ روز را با همان وضعیت در کنار دوستانش سپری می‌کند و پس از مدتی که حالش وخیم می‌شود، مجدداً به خانواده مراجعه می‌کند و پس از چند روز فوت می‌کند و در حال حاضر یک روز از چهلم او می‌گذرد.

 

سؤالی که در اینجا مطرح است این است که معرفی این فرد بی‌خانمان به یک مرکز درمانی معرفی می‌توانست از مرگ او جلوگیری کند، چرا این مرکز با وجودی‌که از سوی شهرداری تهران موظف به ارجاع او به مرکز درمانی بود از این امر قصور کرده است؟

 

مشخص نیست در زمانی‌که این فرد متوفی از مددسرا طرد شده و با دوستان خود بوده چند نفر دیگر را آلوده کرده است؟