به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ سرزمین سیستان همواره یکی از پیشروان و افتخارات معنوی بشری بوده است که تاریخ پر افتخار سیستان گویای این واقعیات است با این وجود از آنجایی که مشاهده میشود بعضی اقوام که خود تمدن و ریشه ای برای اثبات اصالت خود ندارند و با سرقت آثار مادی و معنوی دیگران برای خود پیشینه سازی می‌کنند، با دست اندازی به آثار معنوی سرزمین باستانی ایران برآنند تا برای خودشان هویت دست و پا کنند تا سری میان سرها بالا بیاورند.
معتقدم اینان آب در هاون می‌کوبند زیرا به این نمی اندیشند که اصالت و هویت خریدنی نیست و ملت های ریشه دار هر چند در طوفان حوادث آسیب ببینند، دوباره رشد خود را از سر می‌گیرند و این ریشه ها هستند که پا برجایند و دوباره جوانه می‌زنند و جوهر خود را نمایان می‌سازند و صد البته که آیندگان اصل ها را با بدل ها مقایسه خواهند کرد و صاحبان علم و فرهنگ را از جاعلان و عاریه گیران تمیز خواهند داد.
لذا نظر سروران را به موضوعی جلب مینمایم که در وهله ی اول از غفلت خود ما ناشی شده و بعدا از پیشدستی دیگران!
آنچه در این مقوله به آن خواهم پرداخت یکی ازبازی های منطقه ی سیستان است که ما سیستانی ها آنرا کَوَدی (kavadi ) و دیگران آنرا کبدی می خوانند و حتی نسبت به ثبت جهانی این اثر معنوی اقدام نموده اند.
با توجه به تلاش سرورانی که قبلا در دفاع از اصالت سیستانی این بازی اقداماتی انجام داده و مطالبی عنوان کرده اند مع ذالک؛ از زاویه زبان شناسی به این موضوع می پردازم زیرا معتقدم بهترین دفاع از هر گزینه ای دفاع منطقی و مستند است و چه سندی بهتر از تجزیه و تحلیل لغوی یک واژه اگر به جای جای سیستان سفر کنید و از افراد مختلف و خصوصا کسانی که بالای شصت و هفتاد سال سن دارند تلفظ مرسوم این بازی را سوال کنید به جوابی می‌رسید که بنده بارها شنیده ام و آن واژه کودی است نه کبدی.
پس نتیجه اینکه تلفظ اولیه این واژه کودی بوده که در سالهای اخیر دانسته یا ندانسته کبدی نوشته شده و از آنجایی که واژه ها در طول زمان با تلفظ های مختلف مصطلح میشوند ما این موضوع را هم یک امر طبیعی می‌پنداریم ولی بیاییم تا این واژه را بشکافیم تا به اصل موضوع برسیم.
کودی از دو واژه ( که ) و (ودی ) ساخته شده است و چون( که) در زبان فارسی و گویش سیستانی مشترک است نیاز به توضیح ندارد ولی بحث ما روی واژه ی (ودی) میباشد که تنها در سیستان کاربرد دارد و به معنای (پیدا ) به کار می‌رود که در مجموع کودی به معنای (که پیدا) می آید و در سیستان این عبارت هنگام رجز خوانی به کار می رفته است.
هنگامی که جنگجویی به میدان جنگ وارد می شده برای طلبیدن حریف عبارت "که ودی" ( که پیدا میشود که از پس من برآید) را استفاده می‌کرده است لذا با توجه به این که بازی کودی یک بازی هجوم یک نفره و دفاع جمعی است و این اصطلاح تنها در گویش سیستانی کاربرد دارد، پیداست که خواستگاه این بازی سرزمین اسطوره ای سیستان است و اگر امروزه از هندوستان گرفته تا قفقاز به این بازی پر شور و تحرک پرداخته میشود روشن است که این نوع بازی از این سرزمین به جاهای دیگر معرفی شده و لازم است به اصالت سیستانی این بازی توجه شود.
ازمسئولین فرهنگی تقاضا دارم با دقت نظر از این سرمایه معنوی ما ایرانیان و فارسی زبانان دفاع کرده و نسبت به ثبت جهانی آن به نام خواستگاه اولیه آن که سیستان بزرگ بوده است اقدام کنند.
انتهای پیام
