امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۹۴۶۸

اوشیدا: تندر90‌، L90، رنو لوگان و داچیا لوگان این‌ها کلماتی است که به یک خودرو محبوب و پر فروش در بازار ایران اطلاق می‌شود. البته نام رسمی این اتومبیل امروز همان تندر90 است که اکنون می‌خواهیم ببینیم خانواده پر حاشیه آن از نظر متخصصین چه مزایا و معایبی دارند؟

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا:
تندر۹۰ چگونه آمد!
داچیا لوگان محصولی است که در سال ۲۰۰۴ برای اولین بار توسط شرکت داچیا رومانی که زیرمجموعه کمپانی رنو نیسان است به بازار معرفی شد. بازار فروشی که برای این خودرو هدف‌گذاری شد سطحی از بازار بود که خریدارانش نمی‌توانستند برای خرید یک خودروی صفر کیلومتر زیاد هزینه کنند. چنین بازاری بیشتر در کشورهای در حال توسعه وجود داشت و مشتریان این بازار هم کم نبودند. از این رو رنو و داچیا پروژه‌ای را تعریف کردند که در آن اولویت‌هایی مثل، ایمن بودن، قابل اعتماد و کم استهلاک بودن، قیمت پایین و هزینه‌های نگهداری کم، تحمل اقلیم‌های مختلف آب و هوایی، بدنه‌ای با سایز متوسط و جادار از جمله فاکتورهای آن بود. در این راستا کار به شرکت داچیا سپرده شد و طراح این خودرو از پلت‌فرم X رنو برای ساخت داچیا لوگان کمک گرفت. سرانجام در سال ۲۰۰۴ یک خودروی پنج هزار یورو با استانداردهای یورو۳ و یورو۴ به نام داچیا لوگان از سوی سازنده به بازار معرفی شد. اما حدود ۸ سال از ورود این خودرو به بازار ایران می‌گذرد و تصمیم در مورد تولید آن حکایت‌های مربوط به خود را داشته است که در اینجا از ذکر آنها خودداری می‌کنیم تا بتوانیم بیشتر به مسائل فنی و کیفی آن بپردازیم و بتوانیم بهترین پیشنهاد خرید را در میان مدل‌های تندر۹۰ ارائه دهیم.
تیپ‌های مختلف تندر۹۰
تیپ E۰
تندرهای ۹۰ همگی به جز مدل اتوماتیک با موتور و گیربکس یکسان به بازار عرضه شدند. موتور مورد استفاده در این خودرو K۴M ساخت رنو با چهار سیلندر خطی و به حجم دقیق ۱۵۹۸ سی‌سی است که در دور موتور ۵۷۵۰ می‌تواند ۱۰۵ اسب‌بخار نیرو تولید کند و بیشینه گشتاورش هم در دور ۳۷۵۰ به ۱۴۰ نیوتن‌متر می‌رسد. این موتور و گیربکس که در رنو مگان ۱.۶ نیز مورد استفاده قرار گرفته است به علت دستیابی به گشتاور در دور موتور پایین و طراحی اکونومی مصرف سوختی بسیار پایین دارد. اما مدل E۰ از کمترین امکانات ممکن در میان تندرهای ۹۰ برخوردار است. به طوری که این خودرو حتی کولر و فرمان هیدرولیک نیز ندارد و حتی شیشه بالابرها در هر چهار در دستی و سپرها نیز کاملاً ساده و بدون رنگ هستند. از امکانات این مدل می‌توان به کیسه هوای راننده اشاره کرد. تولیدکنندگان این خودرو در زمان عرضه آن به بازار آنقدر از امکاناتش کاسته بودند که E۰ در میان مردم به پیکان ۹۰ معروف شده بود که هیچ آپشنی ندارد ولی موتور و گیربکسش ساخت رنو است. این مدل به علت استقبال کم بازار کم‌کم از خط تولید خارج شد.
تندر۹۰ E۰-AC
اما تندرها در کنار تیپشان پسوندهایی نیز دارند که معرف امکاناتشان است. مثلاً همین تندر۹۰ E۰ با کد AC که نشانه اضافه شدن سیستم تهویه مطبوع به این مدل است. حروف AC دقیقاً دو حرف ابتدایی کلمات Air Condition است. این مدل علاوه بر سیستم تهویه مطبوع مثل دیگر برادرانش ایربگ راننده را به طور استاندارد برای خریداران دارد. در واقع تفاوت یک تندر۹۰ E۰ با یک مدل E۰-AC صرفاً در داشتن یا نداشتن سیستم تهویه مطبوع خلاصه می‌شود.
تندر۹۰ تیپ E۱
تیپ E۱ هم به علت امکانات کمش از اول هم زیاد طرفدار نداشت. سیستم تهویه مطبوع، کیسه هوای راننده، رادیو ضبطی که امکان پخش Cd را ندارد، رینگ‌های یک سایز بزرگ‌تر از E۰ با اندازه ۱۵ اینچ، آفتاب‌گیر سمت شاگرد با آینه و گرمکن شیشه عقب، چراغ داخل صندوق عقب و کمربند ایمنی جلو قابل تنظیم همه امکانات این خودرو بودند. البته در این مدل سپرها نیز به رنگ بدنه در بخش زیرین رنگ می‌شدند که در نمای این خودرو تأثیر بسیار مثبتی داشت.
تندر۹۰ E۱-CP
مدل CP در اصل یک E۱ ارتقایافته بود. در این خودرو سازندگان علاوه بر فرمان هیدرولیک و کولر، درهای جلو را نیز به شیشه بالابر برقی مجهز کردند. کمربند ایمنی در این مدل قابل تنظیم بود و چراغ داخل صندوق عقب هم نصب شد اما هنوز خبری از ترمز ABS و رادیو ضبط با امکان استفاده از CD در آن نبود. حروف CP در انتهای E۱ برگرفته از دو کلمه Comfort Pack است که به خاطر استفاده از شیشه بالابر برقی و قفل مرکزی است که در مدل E۱ وجود نداشت.
تندر ۹۰ E۱-CP+SP
این مدل که نامش به دلیل اضافه شدن CP کمی پیچیده می‌شود، در واقع همان تندر۹۰ E۱-CP است اما با امکاناتی بیشتر. دو حرف SP حروف ابتدایی دو کلمه انگلیسی Saftey Pack هستند که اشاره به افزوده شدن بسته ایمنی به امکانات تندر۹۰ دارد. این مدل را عمدتاً در بازار به نام E۱-SP می‌شناسند. برای تشخیص این مدل در میان دیگر تندرها باید بدانید که در این خودرو همه امکانات تندر۹۰ E۱-CP مورد استفاده قرار گرفته است. اما دو آپشن دیگر نیز در این مدل وجود دارد که در مدل‌های پایین‌تر نصب نشده است. در این خودرو ترمز ABS +EBD و کیسه هوای سمت شاگرد هم در این مدل نصب شد تا پسوند بسته ایمنی در انتهای نام آن معنی‌دار باشد.
تندر۹۰ E۲
در میان تندرهای ۹۰ تولید شده تا به حال از اول هم مدل E۲ و E۲-LP از محبوبیت بیشتری برخوردار بود. البته این محبوبیت بی‌مورد هم نیست چون امکانات این مدل و البته قابلیت‌های فنی آن بسیار مناسب است (هر چند قیمتش زیاد مناسب نیست). در این مدل علاوه بر امکانات تیپ‌های پایین‌تر قفل مرکزی با کنترل از راه دور، بلندگوهای طاقچه عقب، چراغ‌های مه‌شکن جلو و عقب، نمایشگر کامپیوتر سفری و پشت‌سری‌های صندلی عقب نیز وجود دارد.
تندر۹۰ E۲-LP
مدل E۲-Lp همان مدل قبلی E۲ است که چند آیتم دیگر به آن اضافه می‌شود. سازنده در این مدل رینگ‌های فولادی مدل‌های قبلی را با رینگ‌های زیباتر ۱۵ اینچی از جنس آلومینیوم که سبک‌تر هستند جایگزین کرد. برای شیشه بالابرهای برقی عقب یک قفل کودک هم در نظر گرفته شد.
تفاوت تندرهای دیروز و امروز
در این خودرو از نخستین دستگاه تا امروز تغییراتی از سوی دو تولیدکننده آن یعنی ایران‌خودرو و پارس‌خودرو صورت گرفته که بیشتر آن‌ها بر حسب تغییر قوانین ایمنی و ... بوده است. در این بخش به این تغییرات اشاره می‌کنیم.
در مدل E۱-CP که امروز تولید می‌شود ترمز ABS+ABD به صورت استاندارد وجود دارد ولی ترمزهای این خودرو در عقب هنوز کاسه‌ای هستند. در مدل E۱-CP فقط یک کیسه هوا بکار رفته است ولی در مدل E۱-CP SP دو کیسه هوا وجود دارد. سیستم صوتی در هر دو مدل امکان پخش CD را هم دارند در حالی که در مدل E۱CP اولیه سیستم صوتی معمولی بکار رفته بود.در E۱CP امروز و قابلیت تنظیم چراغ‌ها از داخل نیز وجود دارد. تریم داخلی این خودرو خاکستری، سپرها همرنگ بدنه و زه‌های جانبی مشکی هستند. پشت‌سری‌های آن قابلیت تنظیم ارتفاع دارند. ایموبلایزر، قفل مرکزی، تنظیم ارتفاع کمربندها، بوق هشدار روشن ماندن چراغ‌های جلو، رینگ ۱۵ اینچی فولادی و ... از امکاناتی هستند که امروز در مدل صفر کیلومتر بر روی مدل تولیدی E۱CP به مشتری عرضه می‌شود.
E۲-Lp اما کمی متفاوت است. این خودرو علاوه بر امکانات E۲ چراغ نقشه‌خوان، چراغ داخل داشبورد، تنظیم چراغ‌های جلو از داخل، آینه‌ای جانبی برقی گرمکن‌دار، شیشه بالابر تمام درها و گرمکن شیشه عقب، قاب کرومی کیلومترشمار، جلوپنجره کرومی، رینگ‌های ۱۵ اینچی آلومینیومی، صندلی راننده با قابلیت تنظیم ارتفاع و گودی کمر را نیز در لیست تجهیزاتش دارد. البته به این لیست باید قابلیت تنظیم ارتفاع پشت‌سری‌های جلو و عقب، پا رکابی رنو، نمایشگر اطلاعات سفر، پشت‌سری صندلی عقب، بلندگوی طاقچه عقب، مه شکن جلو و ... را نیز اضافه کرد.
تندر۹۰ اتوماتیک
اما تندر۹۰ اتوماتیک محصولی نوظهور است. موتور این خودرو همان نمونه K۴M است که با ۱۵۹۸ سی‌سی حجم و نسبت تراکم ۹.۸ به یک آن ۱۰۵ اسب‌بخار نیرو تولید می‌کند و در دیگر مدل‌های تندر نیز بکارگیری شده است. گیربکسی که برای این موتور ۱۶ سوپاپ در نظر گرفته‌اند یک نمونه چهار سرعته است که در مدل مگان نیز بکارگیری می‌شود. هر چند این گیربکس در ترافیک نعمتی بزرگ محسوب می‌شود اما باید شتاب مناسب ۱۰.۲ ثانیه‌ای با گیربکس دستی را فدای این راحتی کنید تا صفر تا ۱۰۰ را در ۱۱.۷ ثانیه بپیماید. البته مصرف سوخت هم با این گیربکس عدد درخور توجه و مورد ادعای شرکت‌های سازنده را از ۶.۹ لیتر به ۸.۳ لیتر افزایش می‌‌دهد. گنجایش مخزن سوخت در همه این مدل‌ها ۵۰ لیتر است ولی حجم صندوق بار همه تندرهای ۹۰ عدد اعجاب‌انگیز ۵۱۰ لیتر است که گاهی در سفرهای چند روزه یک نعمت بزرگ محسوب می‌شود. امکاناتی که برای خریداران مدل اتوماتیک در نظر گرفته‌اند با تجهیزاتی که در مدل E۲-LP صفر کیلومتر بکار می‌رود تفاوتی ندارند و این گیربکس اتوماتیک است که باعث تفکیک این دو خودرو از یکدیگر می‌شود.
آپشن‌هایی برای جبران کمبودها ...
اگر سری به بخش آپشن‌های ایران‌خودرو که یکی از تولیدکنندگان این محصول است بزنید، متوجه لیست بلند بالای این آپشن‌ها می‌شوید که امروزه در ارزان‌ترین خودروهای تولیدی دنیا نیز معمولاً به صورت استاندارد وجود دارند. به طور مثال برای این خودرو بیش از چهار نوع دزدگیر قابل سفارش است! سنسورهای دنده عقب نیز در این لیست جای دارند. جالب آنکه عایق زیر درب موتور نیز جزو آپشن‌هاست و برای آن نیز باید هزینه اضافی بپردازید. در نهایت باید گفت این خودرو قرار بود روزگاری با قیمت زیر ۱۰ میلیون تومان به بازار بیاید اما نه تنها به این هدف دست نیافت بلکه امروز با برچسب قیمت بیش از ۳۰ میلیون تومان خریداران خود را سر در گم کرده است!
متخصصان چه می‌گویند؟
صحبت در مورد اشکالات فنی این خودرو نیاز به تخصص دارد. به همین دلیل به سراغ مجید شفیعی یکی از تعمیرکاران خودرو رفتیم که درگیر اسمبل کردن موتور یک هیوندای جنسیس بود. او در مورد این خودرو گفت: گیربکس و موتور تندر یکی از شاخصه‌های مثبت این خودرو است. جلوبندی تندر هم واقعاً با کیفیت است اما ما اشکالات جانبی را داریم که باعث خرابی در این قسمت‌ها می‌شود.
اگرچه کیفیت کلی خودروهای مونتاژ پارس‌خودرو بهتر از ایران‌خودرو است. اما چندین بار تندرهایی را داشتیم که به علت لاستیک‌سایی در چرخ عقب سمت شاگرد مراجعه کردند. بعد از بررسی سیستم تعلیق و ... در نهایت متوجه شدیم که اکسل عقب کمی انحراف دارد و این مشکل با استفاده از ابزار اندازه‌گیری کاملاً مشهود است. در نهایت متوجه شدیم این قطعه قابل تعمیر نیست و باید آن را تعویض کنیم این در حالی است که خودرو هنوز بیش از ۲۰ هزار کیلومتر کار نکرده بود.
سوختن کوئل هم بسیار شایع است. کلاً کیفیت کوئل‌های پارس‌خودرو که یک قطعه استیل هم دارند و به نوعی یک محافظ است بهتر از کوئل‌های تولیدات ایران‌خودرو است و کمتر دچار مشکل می‌شود. گاهی مراجعاتی داریم که موتور سوپاپ زده است. دلیل این موضوع یک خار کوچک است در فولی‌ها که در محصولات ایران‌خودرو بیشتر است. به علت چرخیدن فولی در جای خودش که اگر این خار بود اتفاق نمی‌افتاد، تایم موتور بهم می‌خورد و سوپاپ‌ها با سر پیستون برخورد می‌کنند و این برای موتور فاجعه محسوب می‌شود چون خرج چنین تعمیری بسیار بالاست. این مشکل در زمانی که دنده معکوس‌های شدید انجام شود بیشتر اتفاق می‌افتد. مشکل بعدی این خودرو به کیفیت پایین لاستیک گردگیر پلوس سمت راننده برمی‌گردد. این مشکل گاهی به گیربکس آسیب می‌زند که هزینه زیادی در بر دارد. خار پلوس‌های سمت شاگرد هم تعریفی ندارند و هنگام دنده عقب رفتن گاهی به دلیل خرابی در پلوس و در خودرو لرزش ایجاد می‌کنند. اخیراً ما مراجعاتی هم برای خرابی پایه کلاچ داریم که آن را با قطعه مورد استفاده پارس‌خودرو تعویض می‌کنیم و مشکل حل می‌شود. مراجعاتی هم برای روشن شدن چراغ ABS داریم که ناشی از کیفیت بد بلبرینگ چرخ است چون در این خودرو بعضی از اطلاعات را سنسورها از روی این بلبرینگ دریافت می‌کنند و این مشکل پدید می‌آید. اما جالب است که برای خرید بلبرینگ باید شماره شاسی را بدهید تا بلبرینگ اصلی را دریافت کنید در غیر این صورت هر بلبرینگی مشکل را برطرف نمی‌کند و ما این موضوع را به کرات تجربه کردیم.
دست آخر هم تغییر دسته موتور توسط خودروسازان از حالت دو تکه آهن و آلومینیوم به تمام آلومینیومی باعث از بین رفتن کیفیت این قطعه شده است که در سال‌های قبل کیفیت بهتری داشت و دیرتر خراب می‌شد. من عقیده دارم تندر۹۰هایی که قبل از سال ۹۰ تولید شدند کیفیت بهتری دارند.
ابوالفضل ملایری کریمی نیز از نمایشگاه داران با تجربه است که بازار فروش این خودرو را این‌طور توصیف می‌کند: این ماشین از اول هم بازار خوبی داشت.البته مدل E۰ فروش خوبی نداشت و به همین دلیل هم از چرخه تولید خارج شد اما بعد از آن مدل E۱-CP را خوب فروختیم به خصوص در رنگ سفید. هر چند مدل E۲ به دلیل آپشن‌هایش کمی گران است ولی از همان ابتدا هم مردم این ماشین را بهتر از همه مدل‌ها خریدند.
رنگ‌های تیره و نوک‌مدادی تندر زیاد خریدار ندارد ولی رنگ‌هایی مثل قرمز و نقره‌ایی طرفداران خوبی دارد.تندر اتوماتیک هنوز کاملاً شناخته شده نیست و فروشش مثل E۲ نیست.ما در کل بیشترین فروشمان به مدل E۲-LP اختصاص دارد. بعد از این مدل E۱-CP را بهتر می‌فروشیم و اخیراً هم مدل اتوماتیک که هنوز کار دارد تا خوب شناخته شود.