نابودی بستر تالاب هامون بزرگترین خطر برای محیط زیست سیستان/تنها ذخیره گاه آب شرب منطقه در تسخیر جلبک ها

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ طوفان های ۱۲۰ روزه معمولا از ابتدای تابستان آغاز و در اواخر این فصل به پایان میرسند ‌اما این روزها مدت زمان این طوفان ها به مراتب بیشتر از سال های قبل شده است.

این باد ها در فصل پاییز نیز در شمال سیستان و بلوچستان مشاهده می شوند، که معمولا با ریزگرد و همچنین شن و ماسه همراه هستند.

چرای بیش از حد دام در بستر خشکیده هامون باعث از بین رفتن پوشش گیاهی و همچنین باعث نابودی خاک کف تالاب شده استزاز این رو کاشت پشمک در این تالاب که در فصل خاصی از سال انجام می شود باعث زیر و رو کردن خاک تالاب شده است.

با اندک وزش بادی در سیستان، گرد و خاک وحشتناکی منطقه را فرا میگیرد که عوامل یاد شده بی تاثیر بر این موضوع نیست.

اما وضعیت بد محیط زیست در سیستان تنها به طوفان و خشکسالی ختم نمی شود، تنها ذخیره گاه آب شرب سیستانیان هرسال بو و مزه بدی میگیرد.

دلیل این واقعه این است که آب در گودال های طبیعی باعث ماندگاری بالایی می شوند، در صورتی که در گذشته هر سال با حرکت سیلاب های افغانستان به سوی ایران آب موجود در بستر چاهنیمه تعویض می شد اما در سال های جاری این آب راکد مانده و دچار جلبک های عجیبی شده است.

غلامحسین لکزائیان پور رئیس اداره امور آب و فاضلاب روستایی شهرستان زهک در گفت و گو با پایگاه خبری اوشیدا گفت: این جلبک که نام دیگر آن گیاه گات است به طور معمول در حاشیه تمامی آب های راکد رشد می کند.


وی افزود: این گیاه خطرناک نیست و هیچ خطری آب را تهدید نمی کند یکی از دلایل رشد این گیاه ماندگاری آب در یک مکان است.


رئیس اداره امور آب و فاضلاب روستایی شهرستان زهک خاطرنشان کرد: معمولا در تابستان و افزایش دما رشد این گیاه افزایش می یابد و در فصل زمستان رشد آن کند و یا خشک می شود.



انتهای پیام/