عباس نورزایی در گفت و گو با خبرنگار
اوشیدا ابراز کرد: وقتی به دین مردم، اهانت شد امام روح الله(ره)، با مردم فریاد کشید؛ وقتی به مردم ظلم شد، مردم به زندان می رفتند، دستگیر و تبعید می شدند، در فشار و شکنجه و فقیر بودند، زندگی ناچیزی داشتند، فرزندان مردم در مکنت بودند، درد دل داشتند، در جنگ بودند، شهید می دادند، امام روح الله(ره)، در کنار آنها، همدم، هم درد، هم نشین، هم سخن، هم نفس، همراه و همرزم مردم بود.
وی افزود: او حاکم اسلامی و ولی فقیه بود، امامی که عقبه برخورد با قنبر و در عین حال نوازش یتیمان مدینه، جنگ با قاسطین و ناکثین و مارقین را داشت، عقبه برخورد با برادر و اطرافیانش چون عقیل، عقبه دوری از من و جنگ نفس در برخورد با خدوی عمروبن عبدود، عقبه بسیج همه اهل بیت و انصار از طفل صغیر تا شیخ کبیر در صحنه عاشورا و عقبه رعایت حق الناس و حق الله را داشت.
محقق و نیسنده چندین کتاب خاطرنشان کرد: وقتی سخن از اداره جامعه می شود، پای فقاهت، دانایی در حد اعلای آن، عدالت، آگاهی سیاسی، تجمیع ضدین یعنی در عین قاطعیت با دشمنان، رحماء بینهم با مؤمنان بودن داشته باشد، گاه به اشتباه با تعابیر و معیار غربی - عِبری به آن «فردگرایی» گفته می شود و براین فرض غلط، برای ریختن آب به آسیاب جبهه شیطان، آن را معادل دیکتاتوری، حکومت های صرفاً آمرانه، تلقی و آتش تهیه می ریزند.
نورزایی اذعان کرد: یادش بخیر چه الگویی مقدس در دهه اول انقلاب، از ارتباط امام با امت در حکومت اسلامی، رقم خورد، البته شرایط انقلابی و هیجانات ناشی از آن، نارسایی‌هایی هم داشت که طبیعی است.
وی اضافه کرد: مدیران، مشتاقانه گوش به سخن مردم بودند، برای حضور در کنار مردم لحظه شماری می کردند، هر کاری که مردم نمی پسندیدند بر معیار دینی، کنار می گذاشتند، آن زمان کجا ما هنوز این همه قانون و مقررات و آئین نامه و دستورالعمل داشتیم.
نورزایی تاکید کرد: نهادهای انقلابی، مونس مردم بودند، بالتبع ادارات از جان و دل در خدمت مردم بودند و هرلحظه، نفس مسیحایی امام روح الله(ره)، به حرکت های مدیران و مردم، جان می بخشید.
نویسنده سیستانی و مدیر اسبق جهاد کشاورزی سیستان و نیکشهر اضافه کرد: حالا افراط و تفریط در امور در عین وجود قوانین مدون، در بعضی از ادارات و بعضی از مدیران ناسالم، نزج گرفته است، مردم گلایه خود را بیان کردند، باز هم امام سیدعلی(حفظه الله)، در کنار مردم بر لزوم حل مشکلاتشان پای فشرد و صف مردم را از دشمنان دین، جدا ساخت.
وی اظهار کرد: حرکت های پسندیده ای را در استان در روزهای اخیر شاهدیم، حضور مسئولین در مساجد و پرسش و پاسخ از نزدیک، فاصله گرفته شده توسط عده ای نامدیر و نامسئول را نزدیک می کند و تعمیق می بخشد و چه زیبا است این حرکت.
نورزایی عنوان کرد: درخت، هر چه پربارتر است، افتاده تر است و رودخانه هر چه عمیق تر باشد، آرام تر است، این مَثَل، همسانی اهل حکومت با مردم را با استفاده از عنصر تواضع تعریف می کند.
پژوهشگر سیستانی گفت: همدردی مسئولان با مردم در آن است که چون فلسفه روزه داری، در رنجِ نداشتن، مردم را همراهی کنند تا مردم بدانند چون آنان از کفش و لباس وصله شده استفاده می کنند نه لباس های فاخر بر تن، مرکب های قارونی را سوار و دردشان درد مردم نیست.
نورزایی در ادامه بیان کرد: امتی هستیم که بروشور اسلامی زیستن را در معنای واقع، در اختیار داریم و اگر بخواهیم، تأکید می کنم، اگر بخواهیم، خوب بلد هستیم چگونه عمل کنیم.
وی افزود: بیاییم، افراط و تفریط را کنار بگذاریم، تفاخر، دوبینی، ریخت و پاش و اسراف، بی مروتی، دسته بازی و خانواده گرایی را کنار بگذاریم.
نورزایی اذعان کرد: بیاییم هر کدام، خوداصلاحی پیشه کند و جای خود در این حرکت بزرگ را خوب بشناسد و مراقبت کنیم تا این نظم، به هم نخورد.
وی در پایان گفت: آن گاه همه در آرامش خواهیم بود، حتی اگر تمام دنیا ناآرام باشد، همان چیزی که در این چندساله اخیر به زعامت آقاسیدعلی(حفظه الله)، اتفاق افتاد و دنیا غبطه اش را خورد و می خورد.
انتهای پیام
