به گزارش پایگاه خبری اوشیدا:منطقه سیستان که همواره پایگاه دوستداران اهل بیت پیامبر اعظم (ص) و مشهور به دارالولایه بوده واکنون نیز تنگه ی احد جمهوری اسلامی نام گرفته متاسفانه چند سالی است که به قهقرا نهاده ودر حال حاضر به مرحله بحرانی وخطرناکی رسیده به طوری که خالی شدن از سکنه ونابودی کامل آن را تهدید می کند که خدای ناکرده در این صورت امنیت کشور در معرض خطر بزرگی قرار خواهد گرفت .سیستان در طول تاریخ گرفتار دوره های متعدد خشک سالی بوده که باعث خسارات و آوارگی ومهاجرت مردم شده است اما خشکسالی اخیر که از ۱۵ سال قبل شروع و به علت طولانی بودن و تغییرات اقلیمی گسترده با همه ی خشکسالی های قبلی متفاوت است .اصلی ترین اشتغال منطقه کشاورزی بوده واز ۱۵ سال قبل رگ حیات آن که ورود آب از افغانستان از طریق رودخانه هیرمند می باشد قطع شده تا به حال نه آب پایدار برای کشاورزی تامین شده و نه اشتغال جایگزین ایجاد شده بنابر این خروج مردم از منطقه امری طبیعی است چرا که امیدواری مردم به آینده از بین رفته و امیدی به بهبود شرایط در آینده ندارد .و چنانچه چاره جویی عاجل نشود خطری بزرگ کشور را تهدید کرده که در آینده قابل جبران هم نخواهد بود 
با این مقدمه تاسف بار به سراغ یافتن راهکاره های برای امید واری و زنده کردن نام سیستان نه فقط برای شعار بلکه برای زندگی و امید مردم برای ماندن بودیم که با فاطمه کول آشنا شدیم و در تهیه و تکمیل این گزارش خبرنگار اوشیدا را یاری نمودند
با تبادل نظرات و بررسی این موضوع از بین مراکز تحقیقاتی تصمیم برآن شد تا در اولین قدم سری به مرکز تحقیقات کشاورزی زابل بزنیم و گفتگوی با مسئول این مرکز ترتیب دهیم 
مهندس شیر علی کوهکن در گفتگو با اوشیدا در خصوص تهدیدات آتی و آینده سیستان و راهکارهای موجود بیان کرد:
 مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان بنا بر وظیفه ی ذاتی خود از ۱۲ سال قبل زنگ خطر را به صدا در آوردو راه حل مشکل را به مسئولین ملی و محلی پیشنهاد نمود.
 وی ادامه داد:اما متاسفانه خطر جدی گرفته نشد تا به این مرحله خطرناک رسید ولی باید گفت هنوز دیر نشده و سیستان به همت همه مسئولین احتیاج دارد و باید باور کنیم که راهی هنوز وجود دارد.
ایشان در ادامه راهکارهای پیشنهادی به این شرح ارائه دادند:
 1- باتوجه به تقسیم منطقه سیستان به پنج شهرستان واز طرفی مشترک بودن منابع حیاتی منطقه که نیازمند مدیریت واحد می باشد ایجاداستانداری سیستان ویا حداقل ارتقای ادارات آن به اداره کل می تواند نا امیدی حاکم بر منطقه را از بین برده و مردم را نسبت به توسعه امیدوار و موجب پایداری آنها شود .
۲- تضمین وتامین پایدار آب کشاورزی منطقه از طریق شبکه لوله کم فشار از چاه نیمه ها (این پروژه که بسیار حیاتی می باشد در سفر دوم هیات دولت به استان تصویب اما اجرای آن بسیار کند پیش می رود به طوری که پس از گذشت ۴سال در سطح حدود ۲۰۰ هکتار اجرا شده اما مورد بهره برداری واقع نشده ).
۳- اعلام منطقه سیستان به عنوان منطقه آزاد تجاری
۴- با توجه به اثبات وجود بیشترین انرژی بادی و خورشیدی در این منطقه -اجرا و بهره برداری سریع از نیروگاه های بادی و خورشیدی و تولید برق می تواند گام مهمی در توسعه ی شرق کشور باشد .(این پروژه بهتر است خارج از بوروکراسی های زمانبر اداری مثلا از طریق قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء (ص)اجرا شود ). 
در قدم های بعدی اوشیدا جهت توسعه سیستان بزرگ همراهی کنید.