امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۱۷۲۴۷

اوشیدا: دراین سرزمین همه ی میراث برجای مانده بوی فرهنگ می دهدودراین فرهنگ، زیبا ترین نگاه به انسان در هستی به یادگار مانده است.

پایگاه خبری اوشیدا:
به نام خداوند بخشنده ومهربان
سیستان واژه ی است که درهمه ی متن های تاریخی وفرهنگی با درون مایه وویژگی های ژرف دیده شده است.از راز زایش اسطوره های ایرانی(۱) تا بارش آسمانی ،،کلمه ،،های توحید،(۲)از ملاقات ،،مسیحا،،(۳)تا انتظار آخرین برگزیده ی انبیا، (۴)ازپایمردیهای سجزیان دشمن کوب تا شاعران وواژه پردازان شهر آشوب ،...زینت بخش نوشته های کهنی است که از سیستان نوشته اند.درجایگاهی که فرزندان این سرزمین ایستاد ه اند همه ی اسطوره ها را درپشت سر دارند وهمه ی چشم اندازهای بهروزی ایرانیان در فرجامین گیتی رادرپیش رو،دراین سرزمین همه ی میراث برجای مانده بوی فرهنگ می دهدودراین فرهنگ، زیبا ترین نگاه به انسان در هستی به یادگار مانده است. مادران این سرزمین گاهواره جنبانان آینده اندوخردسالان، شهریاران نیامده، وجوانان،شهیدان وشاهدان فره وارزشهای ماندگار، وهر پیر این سرزمین را نیزیک اندیشه است ویک تدبیراست. درسیستان تاریخمند وفرهنگمدار همه مردم برای همه ی مردم بوده اند.نوجوانان این سرزمین ازدورها تاکنون ،دررازو نیازهای روزانه ی سپید مویان خویش با خداوندگار هستی ها ،دعا برای همه ی ایرانیان را می شنوند،درهنگام درو همه ی به یاری هم خرمن می سازند،هرگاه اراده یی برای ساخت خانه یی استوار می شد همه برای بستن خانه ی دیگران کمر می بستند،حتی باد زنه های دستی سیستان با همین روحیه جمعی ساخته می شود به گونه ایکه وقتی یک نفر بادزنه ی زیبا وپارچه ای سیستان را،که دارای چرخش کامل است، می چرخاند برای تعدادی که مهربانانه وکنار هم نشسته اند باد زده می شود،سنت های آرزوکه ،اشر کشی،کمکی،بجاری،سرراهی ،کاسه ارک وبرک (۵)از نشانه های دیگر همبستگی های انسانی درسرزمین هیرمند فرمند است.بازخوانی یاد وحافظه ی تاریخی ایرانیان درروزگار یعقوب لیث صفاری بازتاب بسیاری از نخستین جهت گیرهای مدیریتی و قوانینی است که دارای مفاهیم عمیق انسانی وحمایتگرانه بویژه در طبقات مولد بوده است. آگاهی های تاریخی به روشنی از قوانینی یاد می کنند که توسط یعقوب لیث صفاری اجرا می شده و درشهر زرنج پایتخت شهریار ایران زمین هیچکس با لباس پاره وکهنه دیده نمی شده وکاردانان وکارپردازان ویژه یی درشهر کارشان رسیدگی به همین امور بوده که اگر بازرگانانی دچار راهزنان می شدند این گروه مسئول رسیدگی وجبران خسارت بودند تابه چرخه بازرگانی خدشه ای وارد نشود. ویا کارگزاران مالیات این دوره فقط کارشان جمع آوری مالیات نبوده بلکه دوگانه عمل می کرده اند. این کارگزارن با بررسی کار ومقدار درآمد هرخانوار دریک سال درهمان محل میزان پرداخت را مشخص می کردند ودرصورتی که خانواده یی از بازرگانان ویاکشاورزان ومردم دیگر درآمد سالانه ی شان از میزان پانصد درهم کمتر می گردید،نه تنها از این افراد مالیاتی گرفته نمی شد بلکه از پول مالیات دیگران به آنها به میزانی پرداخت می شد که به سطح زندگی تعریف شده برسند(۶)واین نخستین اندیشه های زیبای انسان گرایانه ی مانده درمیراث نوشته شده ی ایرانیان است که می تواند بن مایه ی نخستین اندیشه های بشری برای تامین اجتماعی وبیمه محسوب شود. افزوان براینها درهمین روزگار شهریاراران صفاری از خزانه دولت مبالغی را برای ایجاد امنیت راه ها،ساخت جاده ها، تعمیر قلعه ها وبرج وباروی شهر ها،هزینه برای مدارس ودرمانگاههاو... درنظر می گرفتند.

۱-بن مایه ی اسطوره ورویه ی پهلوانی ایرانیان درجغرافیای سیستان بوده ،جغرافیایی که تمامی حوزه های هیرمند وکشمیروسند را فرامی گرفته است.سپاه رستم دستان همیشه از کشمیرو کابل گرد می آمدند وحتی کتاب تاریخ سیستان بنیاد کشمیررا به رستم جهان پهلوان ایران زمین نسبت می دهد که آن را می سازد وگنجهایش را آنجا می گذارد.
۲-پژوهشهای تازه همه براینکه زرتشت پیامبر درحوزه ی هیرمند وسیستان به نشر آموزه های خود پرداخته ،هم نوا هستند.
۳-انجیل متی درآیات یک تا دهم از سه دانشمند ایرانی سخن به میان می آورد که درفصل درو بربلندای کوهی بر می آمدند واز خداوند ظهور مسیح را دعا می کردند وسپس توسط ستاره ای به بیت الحم هدایت می شوند وموفق به ملاقات مسیحا(ع)می شوند. تفاسیر نوشته شده براین انجیل براین باورند که سه دانشمند ایرانی از کوه خواجه ی سیستان برای دیدار وتایید مسیح(ع) رفته اند.
۴-کتاب تاریخ سیستان درصفحه ی ۹ می نویسد: ...مردم سیستان را معلوم بود اندر آخرالزمان بیرون آمدن مصطفی علیه السلام که برحق است،سیستان به صلح بدادند....
۵-آرزوکه یعنی آرزوی کوچکی که زن خانه درهنگام دست آس کردن ویا پخت نان و...برای یک یاریگر داشت وسنت نیک درسیستان این بود که تا صدای آس دستی بلند می شد زنان همسایه به یاری وکمک می آمدند واین ضرب المثل ازاین فرهنگ برخاسته که توبرای من ومن برای تو(تو ور م م ورتو)
سنت آگاهانه واجتماعی وبزرگ ،اشر، سنت لای روبی رودخانه درسیستان است که همه به مقدار زمین شان درلای روبی کمک می کردند .ونشانه ی دیگری از فرهنگ مردم داری وهمبستگی مردم برای آبادی این سرزمین بوده.
کمکی وبجار واژه های دیگریست ازفرهنگ مردم سیستان که ریشه درپیوندهای زیبای انسانی درساختارهای زندگی اجتماعی آنان دارد.درهنگام ازدواج،بستن خانه،دروو...اراده ای نانوشته برای یاریگری وکمک درحد توان از نزدیکان وآشنایان وجود داشت که درروان سازی زندگی بسیار موثر است.
سرراهی کمک هزینه ای بود که با توجه به جایگاه سفر وگردش درفرهنگ سیستان برای راهیان ومسافران درنظر گرفته می شد.
کاسه ی ارک وبرک: کاسه های بردن وآوردن غذا است ودرمیراث فرهنگی پربار وپراز مفاهیم زیبای انسانی سیستان ،این باور وجود دارد که اگر دیگ دانی برای پخت غذایی روشن شود تا شعاع تاثیر گزار دود وبوی غذا ،اگر خانه ی نیازمندی بود باید کاسه ی فرستاده می شد.
۶-کتاب تاریخ سیستان درصفحه ی۲۶۸ می نویسد :درولایت خویش هرکه راکم از پانصد درم بودی ازو خراج نستدی واورا صدقه دادی...
ویا گفته ی زیبای عمرولیث صفاری درصفحه ی۲۶۹ کتاب تاریخ سیستان: هیچ ضعیفی را نیازردی وگفت: په اندر شکم بنجشک نباشد، اندر شکم گاو گرد آید...

علیرضا خسروی-آذر-۹۲