امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۳۷۰۵۶

نسل جوان و نوجوان ما در چند سال اخیر به تدریج با رفتارهای خطر آفرین و مغایر فلسفه وجودی چهارشنبه آخر سال فاصله گرفته اند.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: گر چه در گذر و گذار زندگی می توان به هر " روز" به منزله " فرصت" و مجالی مغتنم و ارزشمند نگریست و در آن تجربه و دانشی نو فراچنگ زد و " عاطفه" و احساسی ژرف و عمیق برای خود و دیگران خلق کرد، اما برخی روزهای خدا از جنس دیگرند و در آنها بیش تر و بهتر می توان هم دنیای درون خویشتن را، به ویژه از حیث عاطفی، غنا بخشید و هم تعامل خود را با دیگران ارتقاء داد.

به باورم چهارشنبه آخر سال نیز می تواند در شمار چنین روزهایی جای گیرد. چه، این روز به سبب جایگاهش در فرهنگ سنتی و ملی جامعه ما از ظرفیت و پتانسیل کافی برای فراخواندن آشنایان و دوستان به کنار یکدیگر و شاداب ساختن آنان برخوردار است.

مرور متون کهن به نگارش درآمده پیرامون این روز نیز نشان از آن دارد که پیشینیان ما چنین کارکردی برای این روز قائل بوده اند. از همین روی امروزه نیز وقتی پای صحبت کهنسالان می نشینیم همگی بدون استثناء " خاطرات خوش" و نشاط انگیزی پیرامون " شب چهارشنبه آخر سال "دارند. آنان بالاتفاق گزارش می دهند که در آن شب دوستان و آشنایان و اقوام گرد هم می آمدند ، ساعاتی را گل می گفتند و گل می شنفتند. جوان ترها با یکدیگر بازی می کردند ، کودکان و نوجوانان هلهله کنان شادی سر می دادند و سرانجام با وداع روز و سر رسیدن تاریکی شب به تبعیت از پیران و ریش سفیدان محل ، هر کس به خانه خود باز می گشت و بدین ترتیب در حافظه هر کس خاطره ای خوش و محو ناشدنی حک می شد". آنان همچنین نگرانی خود را از فاصله گرفتن احتمالی نسل جدید با آداب دیرین و اصیل آن روز، بی پرده با ما در میان خواهند گذاشت.

وقتی نحوه و فرایند رفتار خود را در چهارشنبه آخر سال در چند دهه اخیر مرور می کنیم گر چه شاید برخی نگرانی های نسل کهنسال خود را موجه بیابیم اما نمی توانیم این واقعیت را نادیده انگاریم که نسل جوان و نوجوان ما در چند سال اخیر به تدریج با رفتارهای خطر آفرین و مغایر فلسفه وجودی چهارشنبه آخر سال فاصله گرفته اند و به صورت خود جوش به نقد و طرد کنش های خطرآفرین پرداخته اند.

انتهای پیام/