امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۱۶۰۹۹

اوشیدا: مشعل گردانی سنتی است که سادات ارجمند ومردم مومن سیستان درروستاهای کهن تر مانند چلنگ،دولت آباد،سه کوهه... انجام می دادند

پایگاه خبری اوشیدا:
به نام خدا
خمیرمایه و سرشت ایرانیان و بویژه سیستانیان از مشیت پروردگار هستی ها ،از دیرها و دورها با آزادگی و جوانمردی و یزدان پرستی سرشته شده است و بی دلیل نیست که پهلوانان شاهنامه همگی در سرزمین و جایگاهی می ایستاده اند که همیشه اهریمنان و دیوان را در برابر و روبرو داشته اند.
به نوشته ی کتاب تاریخ سیستان جانها پاکیزه می کردند به نماز و برآن طریقت بودند که آدم(ع) آورده بود.نویسنده ی هوشمند کتاب تاریخ سیستان با این واژگان و پیوند باور مردم سسیتان با آدم(ع)،بنیاد باورهای مردم سیستان رااز ابتدا با جریانی همسو وهم آوا می سازد که خون خدا درآن جاریست وبه آین جریان منزلت ونامیرایی ونام نیک می بخشد،جریانی که درتمام فرازو فرودهای تاریخ بشربه زیورآزادگی ودینمداری آراسته بوده وهمیشه قابیلیان و نمرودیان و فرعونیان و یزیدیان را در مقابل و به سیتزه داشته است.
بر مبنای همین پیوستگی جریان خونرگ توحیدی است که در سیستان از قبل چشم انتظار پیامبر آخرالزمان(پیامبر اسلام(ص)) بوده و بر وصیت پیامبر(ص) اسلام با قران و عترت پیوند داشته اندو آنزمان که در آن صحرای کوچک،بشریت به "تمامی" به آزادگی و دینمداری فراخوانده می شوند این مردم سیستان بودند که گفتند " نه نیکو طریقتی برگرفت یزید که با خاندان پیامبر(ص)چنین کرد،پس پاره ای شورش اندر گرفت" و این نخستین قیام در تاریخ ایرانیان است که در کتاب تاریخ سیستان به ثبت رسیده است.
نویسنده ی سیستانی کتاب تاریخ سیستان با پیوند تاریخی باور مردم سیستان به آدم(ع)که وارث اصلی اش خون خداست که از نای حسین(ع)در صحرای کربلا می جوشد و در زمان جاری می شود و به "بشریت زندگی" و به زندگی "هدف" و به هدف" ارزشمندی" و"جاودانگی" می بخشد،به بیان زیبای جهت گیری مردم درگذر زمان می پردازد که واژه ی دارالولایه را برای سیستان به ارمغان آورده است.
مشعل گردانی، شووی(شبیه سازی وبازسازی رویداد کربلا)سینه زنی نشسته وایستاده ی جوش پووکا ،دادن نذورات ،تابوت گردانی روز عاشورا...از سنتهای نیک مردم سیستان دراین ماه تاچهلم است.
مشعل گردانی سنتی است که سادات ارجمند و مردم مومن سیستان در روستاهای کهن تر مانند چلنگ،دولت آباد،سه کوهه... انجام می دادند که در شب نخست ماه محرم مشعل بزرگی را در مسجد و یا میدان ده روشن می کردند و با این شعار حرکت می کردند"صل علی محمد و صل علی نبی یا مصطفی محمد(ص)و یا مرتضی علی(ع) و این سنت تا پایان عاشورا ادامه می یافت.
مشعلی که نماد روشنای کاروان کربلا در همه ی مکانها و همه ی زمانهاست و اگر از سینه زنان و مشعل گردانان سال قبل کسی فوت کرده باشد رسم براین است که با همین مشعل به خانه ی متوفی می رفته اند و یادش را به عنوان رهرو آیین کربلا گرامی می داشتند.
شووی از سنت های دیگر سیستان از دیروز تا امروز است که درآن به بازسازی جزییات این رویداد بزرگ پرداخته می شود.
از روایت مسلم و فرزندانش تاشرح زیباترین گفتگوهای حماسی میان قهرمانان و نامیراهای کربلا که در نمایش آسمانی "خون بازی با خون خدا"در تاریخ بشر چهره گرفته است همه باز آفرینی می شود وبدینگونه جهت گیری مردمان با جریان توحیدی وحسینی تاریخ برای آیندگان به ثبت می رسد.
سینه زنی های نشسته و ایستاده با حرکت(جوش پووکا) وایستاده بدون حرکت پا دراین ماه در مساجد و میادین شکل می گیرد وبا راه اندازی دسته های سینه زنی به باز آفرینی نمادین گروه یاران و خونخواهان تاریخی امام حسین(ع) پرداخته می شود.دادن نذورات و پخت حلیم(غلور به گویش محلی) و اطعام عزاداران نیز از سنت های دیگریست که انجام می شود.
روز عاشورا باحضور برسر مزار و سینه زنی مراسم به اوج خودش می رسد و در هنگام شهادت امام در برخی روستا ها مانند بنجار و ادیمی پیشتر ها تابوتی به دوش کشیده می شد و با سوز گداز ناله ی وای حسین کشته شد را سرمی دهند و بر سر خاک می پاشند و در شام غریبان نیز به یاد کاروان اسرا خانه و مسجد تاریک می شود و به عزا و نوحه مبادرت می شود.
آنگاه پس از این بیعت تازه و یاداوری و بازخوانی رسالت سالانه مشعل خاموش می شود تا محرمی دیگر،روشنای مشعلی دیگر و بیعتی تازه ،تا آخرالزمان...
علیرضا خسروی-آبان ۹۲