پایگاه خبری اوشیدا:هرکس از دنیا برداشت و تعریفی دارد ، اماحقیقت دنیا همین زمینی است که برآن زندگی می کنیم...و هر برآن یا در آن است.
رابطه دنیا و انسان گوناگون است از یک بخش اهل دنیا سواری می گیرد،بخشی را برای خدمت به خود می خواهد،ازبخشی برای زندگی استفاده می کند ،کسانی را برای مهرورزی می جوید و از بخشی دیگر هم استفاده ای نمی کند.
انسان از دنیا دو استفاده دایمی می کند،یکی استفاده ای که برای زندگی دنیایی اوست مانند درآمد داشتن،خرید خانه و ...که اثرتلاش انسان در همین دنیا دیده می شود.
دیگری ،استفاده ازچیزهایی که به درد آخرت او می خورند مانندعلم ،دینداری و... این بخش ممکن است آثاری هم در این دنیا داشته باشند اما اثرحقیقی و کاملشان در آخرت است.
گفته اند:خدا کسی را که برای به بدست آوردن روزی اش سفر کند ،دوست دارد... و کسی که فکر می کند اگر دنیاش را به خاطر آخرت تعطیل کند او را دوست خواهیم داشت ،اشتباه می کند(امام جعفرصادق(ع).
در یکی از گفتگوهای امام جعفرصادق(علیه السلام)با مردم آمده است که:همسایه من مرد باخدا و اهل عبادتی است...ماهم دوستش داریم او نمونه ای برای من و خانواده کم ایمان من است.
-از او کمی بیشتر برایم بگو !...شغلش چیست؟...زندگی اش چطور است؟
-فقط می دانم که از زیادی ایمانش ،نمی تواند سجاده و عبادت را قطع کند...مدام توی خانه است و نماز می خواند و دعا می کند...ما هم به او گفته ایم دعایمان کند.
-امام جعفرصادق در پاسخ به مرد فرمودند:زیاد امیدوار نباش ...او عضو یکی از سه گروهی است که خدا فرموده دعیشان را اجابت نمی کند
اگر زندگی و تلاش در دنیا را برای آخرت نخواهی ،مجبور می شوی از وسیله های گونگونی مانند ،دروغ ،تهمت،حسادت و طمع استفاده کنی تا درآمد بیشتری داشته باشی...اما اگر دنیا را برای آخرت بخواهی ،دلت راضی نمی شود ،طوری زندگی کنی که ابتدایش صفتی ناشایسته باشد.
طبیعت دنیا این است که وقتی وارد کاری می شوی یا مجبور می شوی بعد از مدتی تغییرش دهی و وسیعش کنی ...یا مجبور می شوی تعویضش کنی و سراغ کار دیگری بروی ...یعنی هر چه بیشتر برای دنیا وقت بگذاری بیشتر وقت تو را خواهد گرفت.
پس برا ی کارت ،وقت مشخصی را بگذار تا همه زندگی ات کار نشود
اگر درآمدت به مخارج زندگی ات نمی رسد ،ربطی به اندازه اش ندارد ،ببین چه کرده ای که خدا برکت را از پولت گرفته است؟...یا ببین قرار بوده درآمدت را در چه مسیرهای مقدسی خرج کنی و حالا نکرده ای و دستت خالی شده است.
دنیاشبیه ساقه نهالی است که بارانی کوتاه آن راسبز میکند و تا ابرها کنار می روند و آفتاب برآن می تابد ،خشک می شود و بادی می وزد و آن را پراکننده می کند و اثری از آن باقی نمی ماند.
دنیا پلی است که باید با شتاب از روی آن عبور کنی و کسی از تو نخواسته که تعمیرش کنی!
حال علاقمندان دنیا این گونه است ..که آخرت ماندگار را رها کرده اند و به سرسبزی محدود اینجا چسبیده اند.
فراموش نکن رشد روحی و سعادت همه بزرگان نیز در همین دنیا رخ داده است...پس بدانکه می شود از دنیا استفاده ای شایسته کرد و بهترین راه استفاده از آن این است که کاری کنی ،آخرتت را آبادکند.
منبع:معراج السعاده /ملا احمدبن محمد نراقی
