به گزارش پایگاه خبری اوشیدا: با وجود اینکه مردم سیستان در شرایط بسیار سخت و بحرانی زندگی می‌کنند و نفس کشیدن برای آنها کاری دشوار شده اما تاکنون تصمیم عاجلی برای برون رفت از این موضوع و یا اعطای بسته های حمایتی از طرف دولت در نظر گرفته نشده است.
به دلیل افزایش بیش از حد گرد و غبار در این منطقه استفاده از کولرهای آبی نیز تقریبا غیرممکن شده و خاک بسیاری از دریچه های کولر ها را در مدت زمان کوتاهی مسدود می کند.
هرچند که نمایندگان مردم سیستان بارها و طی مکاتبات فراوان خواستار تخفیف در تعرفه برق برای استفاده مردم از کولرهای گازی شده‌اند اما تا کنون دولت پاسخی به این درخواست نداده است.
نمایندگان مردم سیستان همچنین به دلیل آمار نرخ بیکاری بالای ۴۲ درصد و اقتصاد از بین رفته مردم سیستان به دلیل وابستگی به بخش کشاورزی خواستار تخفیف های مالیاتی برای کسبه و مردم این منطقه هستند و با توجه به اینکه کسبه این منطقه نیز بارها دست به نامه شده اند اما این خواسته‌ها نیز از طرف دولت پاسخی نداشته است.
مردم سیستان با وجود زندگی در این شرایط سخت و مجاورت با مرز اما از دریافت حق مرزی محروم هستند و لذا یک سوال مشترک از مسئولان دولت دارند که تفاوت حقوق آنها با پایتخت نشینان در چیست؟
سهم مردم سیستان از محل تمامی خسارت‌های متحمل شده ناشی از طوفان و شن های روان چیست؟
سید باقر حسینی نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: این قدر مردمان سیستان بر زیر توفان های شن بوده اند که انگار برای مسوولان استانی و کشوری عادت شده است.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی یاد آور شد: مردم سیستان به خاطر شرایط خاص حاکم بر سیستان و بلوچستان و به منظور جلوگیری از سوء برداشت های از سوی دشمنان و تفرقه انگیزان، سکوت را پیشه می کنند اما این دلیلی نمی شود که کسی صدای این مردم مظلوم را نشنود.
وی با انتقاد از بی مهری برخی از مسوولان درون استانی اضافه کرد: ۱۸ سال است که خشکسالی بر مردم سیستان تحمیل شده اما برخی از مسوولان به جای درک تلخی های موضوع گاهی کارشکنی هایی می کنند.
حسینی یاد آور شد: تا زمانی که فراکسیون نجات تالاب هامون را در مجلس رسما اعلام نکردند و تشکیل آن رسمی نشد در داخل هر چه فریاد زدیم کسی توجه نکرد و هیچ کس صدایمان را نشنید، اما به محض تشکیل فراکسیون و رسانه ای شدن موضوع، صحبت به رسانه های خارج از کشور رسید و از آن به بعد بود که داخل کشور تازه صدای ما را شنیدند.
نماینده مردم سیستان افزود: باید کسی باشد که فریاد بزند و مردم هم باید همراهی کند اما متاسفانه در سیستان علی رغم فریاد های بسیار در مجلس این همراهی وجود ندارد.
حسینی در خطاب به دولت گفت: دولت آقای روحانی باید پاسخگو مردم باشد چرا که اگر حل بحران هامون به دیپلماسی خارجی مربوط می شود، تثبیت شن های روان و از بین بردن کانون های بحرانی گرد و غبار در سیستان که داخلی است چرا اقدامی نمی شود!؟
وی تاکید کرد: بارها در مجلس گفته ام، اگر در تهران و پایتخت غباری می نشیند سریعا ستاد بحران تشکیل می شود و میلیارد ها تومان بودجه برای رفع مشکل اختصاص داده می شود، این در حالی است که ما سال ها خاک می خوریم اما کسی نیست که از ما خبری بگیرد و روز به روز بر بیماران چشمی و ریوی سیستان افزوده می شود.
رضا نجفی رییس سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان در این رابطه می‌گوید: در طی ۱۵ سال گذشته خشکسالی حاکم بر منطقه سیستان موجب وارد آمدن خسارتی به میزان ۲ هزار و ۳۰۰ میلیارد تومان شده است که غیرقابل جبران است.
نجفی بیان داشت: تمامی ثروت و دارایی مردم سیستان دربخش کشاورزی با خاک یکسان شده است افزود و مردم این منطقه برای تامین همان تعداد اندک خوراک دام نیز در مضیقه هستند.
وی خسارت ناشی از طوفان اخیر سیستان را ۱۵۳ میلیارد تومان در بخش کشاورزی عنوان کرد و گفت: بسیاری از خانه های روستایی و زمین های کشاورزی به دلیل حرکت ماسه های روان از ماسه بادی پر شده است و لذا این افراد به دلیل نداشتن بضاعت مالی قادر به تخلیه این حجم ماسه از داخل حیاط منزل و یا مزارع خود نیستند.
رییس سازمان جهاد کشاورزی سیستان و بلوچستان افزود: انهار کشاورزی تحت تاثیر این موضوع انباشته از ماسه بادی است و لذا در وجود جاری شدن آب نیز نمی توان مدیریت صحیحی برای هدایت آب به مزارع انجام داد.
حجت الاسلام علی اکبر کیخا امام جمعه زابل بیان کرد: در گذشته کارها نیمه کاره روی زمین رها شده و به هرحال کم کاری هایی صورت گرفته که روزگار سیستان به این وضعیت دچار شده است.
وی تصریح کرد: اثرات و ناملایمات طبیعی و جوی، نوع آب و هوا و مشکل کم آبی که سیستان دچار آن بوده باعث شده است که کار در سیستان سخت باشد و کسی که مسوولیت هر ارگان را بر دوش می گیرد احساس کند بار سنگینی بر دوش اوست که باید به سرمنزل مقصود برساند.
امام جمعه زابل با اشاره به اینکه آب یکی از مشکلات مردم این منطقه است تصریح کرد: کشور افغانستان به یک سری اقلام نیاز دارد و اعلام نیازهم کرده است، ما می توانیم در کنار نیازهایی که برآورده می کنیم یکی از چیزهایی که از آنها می خواهیم حقابه سیستان باشد که تالاب هامون احیا شود و مشکل ریزگردها که یک قسمت آن مربوط به مشکل کم آبی و خشک بودن تالاب هامون است برطرف شود.
هوشنگ ناظری فرماندار ویژه زابل با بیان اینکه خشکیدگی تالاب هامون و عدم توجه به تامین حقابه از طرف کشور افغانستان مشکلات معیشتی مردم را به شدت تحت تاثیر قرار داده است اظهار داشت: بادهای ۱۲۰ روزه سیستان که می‌توان از آن برای تولید انرژی بهره گرفت امروز به بلای جان مردم تبدیل شده و با حرکت شن‌های روان در حال مدفون ساختن سیستان است.
ناظری بیان داشت: طوفان اخیر در زابل علاوه بر اینکه سلامت روانی و بهداشتی مردم را به مخاطره انداخت بیش از ۳۰۰ میلیارد ریال نیز به بخش های دیگر خسارت وارد کرد.
وی افزود: در طوفان هفته گذشته ۱۶۱ میلیارد ریال به بخش کشاورزی و ۸۵ میلیارد و ۲۵۰ میلیون ریال به بخش شهری خسارت وارد شده است.
فرماندار ویژه زابل بیان داشت: متاسفانه طوفان و افزایش بیش از حد گردوغبار در این منطقه آمار مبتلایان به بیماری های گوش و حلق و بینی، چشمی و تنفسی را افزایش داده است که برآورد خسارت ناشی از سلامت به انسان ها و کودکان در این راستا قابل محاسبه نیست.
گفتنی است؛ با جدا شدن افغانستان از خاک ایران در سال ۱۸۵۷ میلادی به موجب معاهده پاریس، مسئله حقابه رودخانه هیرمند یا به قول افغان‌ها "هلمند" به یکی از مسائل مهم دو کشور تبدیل شد.
پس از به نتیجه نرسیدن کامل مذاکرات و حکمیت های مختلف میان سران حکومتی ایران و افغانستان در سالهای ۱۲۸۲، ۱۳۱۸ و ۱۳۲۸ شمسی سرانجام با مداخله سه کشور آمریکا، کانادا و شیلی قراردادی در سال ۱۳۵۱ میان محمد موسی شفیق نخست‌وزیر وقت افغانستان و عباس هویدا نخست‌وزیر حکومت پهلوی در کابل امضا و مقرر شد در هر ثانیه ۲۶ مترمکعب آب معادل ۸۲۰ میلیون مترمکعب در سال سهم ایران باشد.
هر چند که در مفادی از این معاهده قید شده بود«افغانستان موافقت دارد اقدامی نکند که ایران را از حقابه آن از آب رود هیرمند (هلمند) بعضاً یا کلاً محروم سازد و همچنین افغانستان اقدامی نخواهد کرد که حقابه ایران برای زراعت به طور کلی نامناسب شود.» اما با این وجود کشور افغانستان به تعهدات خود بابت دادن حقابه ایران به صورت مستمر و در همه فصول و عدم انجام اقداماتی که باعث کاهش آب قابل تقسیم در مرز شود توجه نکرد و لذا این جفای به عهد موجب تهدید حیات ساکنان سیستان شد.
انتهای پیام/
