امتیاز مثبت 

کد مطلب: ۳۴۶۲۴

سید باقر حسینی نماینده سیستان رنج خفته چندین ساله سیستانیان با شرف و صبور رادر گلزار شهدا پس از خاکسپاری شهید سرگزی بیان کرد و اگر غیر این انجام می شد جای بس تامل داشت.

به گزارش پایگاه خبری اوشیدا :سیستانی که در همیشه تاریخ به بلندای آسمان افراشته، اطراف و اکناف را تا دور دستها در سیطره خود رشد و نمو داده و همچون نگینی در این کره خاکی چشم هر بیننده ای را به خود خیره نموده است.
از تمدن چندین هزار ساله گذشته تا وقایع صدر اسلام و نیز این افتخار که همراه و همدوش ولایت هرگز ننگ توهین وسب به ولی را بر پیشانی خود تاب نیاورد و بهای سنگین آن را تا حراج و تراشیدن گیسوی زنان خویش پرداخت نمود، اینگونه شد که سیستان باید همیشه بها بپردازد، بهای همراهی با حق، بهای مظلومیت، و بهای مردانگی.
سیستان همیشه همدوش خطر بود و فریادش به جایی نمی رسید تا اینکه گستره اسلام ناب بار دیگر بر مرز و بوم کشور اسلامی ما سایه افکند و تثبیت این اسلام باز نیاز به پرداختن بها داشت چون بهانه دیگری در اینجا کارساز نبود.
و باز سیستان در ورطه آزمونی دیگر قرار گرفت.آزمونی از جنس خون، از جنس قربانی کردن اسماعیل های این مرز و بوم .
نهال نوپای انقلاب را با فدا کردن خون رنگین جوانان خود در هشت سال دفاع مقدس به امر ولایت بارور ساخت .در بعد از این زمان نیز علم تعلیم و تربیت را برافراشت و جوانان خود را به اطراف و اکناف استان اعزام نمود ،سیستان علم دفاع از ولایت را همیشه فریاد می زد و می زند .ولایت امر مسلمین این فریاد را چه خوب شنید و می شنود ، چه حکیمانه سیستان را تنگه احد می شناسد و معرفی نمود.
همان تنگه ای که به ورطه فراموشی سپرده شد و خواب راحت را از چشم خیلی ها زدود و حال دیگر بار تکرار تاریخ را به نظاره نشسته ایم.
از رها کردن تنگه احد عبرت نگرفتیم و این بار نیز ندای مقام معظم رهبری را مبنی برتنگه احد دیگر جدی نگرفته ایم و نه تنها جدی نگرفته بلکه با تغافل راه را نیز بر دشمنان هموار می نماییم.
 صداهای برآمده ازحنجره های بیدار این منطقه را نیز نمی شود خاموش کنیم.
و درد اینجاست فریاد وا اسفا که این صداها توسط مدعیان خودی به خاموشی بگراید و این مأموریت آنهاست.ندای خشونت سیستان و سیستانی در منطقه خفه می شود. صداهایی که قبلا فریاد کشیده شده اما به جایی نرسیده است صداهایی که از گذشته و حال  مادران، همسران و فرزندان عزیزی به خون غلطیده برآمده که فرزند، همسر و یا پدرانشان به جهت علم آموزی و برقراری امنیت به اقصی نقاط این استان عزیمت نموده اند ولی ناجوانمردانی از جنس جاهلان عصر جاهلیت دیروز با نام جاهلیت مدرن امروز آنان را پرپر نمودند.
اکنون که حنجره های عزیزانی از جنس مردم، مظلومیت سیستان را در کشور فریاد می زنند چرا این صداها به جایی نمی رسد.
مگر پرپر شدن جوانان سیستانی از کم آب شدن دریاچه ارومیه کمتر است؟ از اسیدپاشی به صورت تعداد معدودی از افراد در اصفهان کمتر است؟ از وجود غبارهای فصلی منطقه غرب کشور یا خوزستان کمتر است؟ و آیا از آلودگی هوای تهران کمتر است که برای آن ها فریاد سر می دهید.
آیا مسئولین محترم نباید تلخی حرف حق نماینده مردم  را که هم نوا با مردم سیستان فریاد مظلومیت سر می دهند را تحمل نمایند.
سید باقر حسینی نماینده سیستان رنج خفته چندین ساله سیستانیان با شرف و عزت را در گلزار شهدا زابل پس از خاکسپاری شهید سرگزی بیان کرد و اگر غیر این انجام می شد، جای بس تامل داشت.
آیا برای مرهم نهادن بر دل مادرانی که فرزندان آنان پرپر شده و فرزندانی که دیگر حسرت دیدن روی پدر به دل آنان تا همیشه در دنیا باقی خواهد ماند چه باید کرد؟
آیا باید صدای این مظلومیت را خفه نمود؟
آیا نمایندگان محترمی که بر علیه فریاد مظلومیت مادران و فرزندان شهدای ما بسیج شده اند آیا خود عزیزانی را در راه اسلام و انقلاب فدا نموده اند؟ یا  نه راحتی باورشان شده که  حقوقی از انان از دست رفته در پایان سهم شما در پرداخت  بها برای اسلام و انقلاب چیست؟
غیرت جوانان سیستانی در دفاع از خود و مرزوبوم خود بر هیچکس پوشیده نیست چرا  امنیت جوانان سیستانی فراموش میشود؟
و چرا نمایندگان محترم در مقابل حقیقت صف آرایی نموده و به دنبال سرکوب صدای حق هستند؟
نورالهی با دهان خاموش نمی شود.
سیستان متعلق به همین ایران است سیستانی که با جنگ و خونریزی اشنایی نداشته و ندارد و هر چه در شناسنامه خود دارد ، علم، فرهنگ ، تمدن ،گذشت ، شرف و صبوری ...دارد .

انتهای پیام/