داخلی آرشيو خبر صفحه 
امتیاز مثبت 
۰
 
پایان تلخ زندگی مجردی/ حسین از عرش به فرش رسید
کد مطلب: ۶۶۸۲۸
تاریخ انتشار:سه شنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۰:۲۸
پاتوق معتادان در زابل معمولا چهار دیواری هایی هستند که رها شده اند و مالک آنها سالهاست توان و یا قصد ساختن آن را ندارد.
پایان تلخ زندگی مجردی/ حسین از عرش به فرش رسید
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ وضعیت کارتن خواب ها و همچنین قبر خواب ها در زابل به شکل عجیبی در سال های اخیر با افزایش رو به رو شده است .
این موضوع با تداوم روند خشکسالی در سیستان و همچنین مسدود شدن مرز و جولان سوداگران مرگ در شمال استان سیستان و بلوچستان افزایش داشته و روز به روز کارتن خواب ها چهره شهرستان زابل را زشت تر از قبل می کنند.
پاتوق معتادان در زابل معمولا چهار دیواری هایی هستند که رها شده اند و مالک آنها سالهاست توان و یا قصد ساختن آن را ندارد.
معتاد ها همه زابلی نیستند ، برخی از این افراد از سایر شهرهای ایران به زابل تبعید و یا برای کار در گذشته وارد این شهر شده اند.
چندی قبل گور خواب اهل استان خوزستان نیز در زابل شناسایی و مجددا توسط گروه های مردمی به شهر و خانواده خود بازگشت .






یکی از مهمترین مواد مخدری که فرد را از بالا به پایین می کشاند مواد مخدر شیشه و کراک است ، این مواد نیز راه خود را در سال های اخیر به سیستان و بلوچستان باز کرده است.
حسین یکی از معتادان شیرازی ساکن شهرستان زابل است که سال ها قبل به همراه خانواده به این شهرستان مهاجرت کرده اند گویا شغل پدر و مادر آنها را مجاب کرده است تا در زابل به ادامه زندگی بپردازند.
او مهمترین عامل اعتیاد خود را دوستان ناباب عنوان می کند و می گوید: از ابتدا جدا زندگی می کردم و به خانه ای که از پدر به ارث رسیده بود زندگی مجردی را آغاز کردم.
وی ادامه داد: دوستان بسیاری رفت و آمد خود را با من آغاز کردند و از ابتدا به مواد مخدری همچون تریاک و شیره روی آوردم.
وی ادامه داد: رفته رفته مواد سنتی جای خود را با مواد صنعتی عوض کرد ، و مجبور شدم کلیه وسایل زندگی را به فروش برسانم.
حسین ادامه ادامه داد: به جایی رسید که تنها آهن آلات موجود در سقف خانه برایم باقی ماند ، و پس از اتمام پول هایم انها را نیز به فروش رساندم تا بتوانم مقداری مواد مخدر تهیه کنم.






او گفت: پس از فروش کامل وسایل و آهن آلات خانه پدری به کارتن جمع کردن روی آوردم ، . به کنار دیگر معتادانی که در پاتوق ها بساط می کردند شب را گذراندم.
وی همچنین گفت: بارها اعضای خانواده ام جهت ترک اعتیاد اقدام کرده اند ولی هر دفعه پس از ترک به سراغ مواد مخدر رفته ام گویا زندگی ام به این مواد گره خورده است.
سرگذشت غم انگیز حسین داستان زندگی تنها یک نفر از افراد ژولیده و سیاه چهره ای است که هر روز در خیابان های زابل میبینیم است ، هر کدام از این افراد مطمعنا داستان زندگیشان آنطور که دلشان می خواسته پیش نرفته است و به این روز دچار شده اند.




شهلا رضوانی عضو شورای شهر زابل از افزایش آمار متکدی مهاجر در این منطقه خبرداد و گفت: حتی از استان‌هایی همچون گیلان زنان معتاد با فرزندان خود به این منطقه روی می‌آورند و در مقابل انتقالشان به اماکن مختلف مقاومت می‌کنند. این افراد به کمپ ترک اعتیاد فرستاده می‌شوند و مورد حمایت قرار می‌گیرند اما دوباره به وضعیت قبلی خود بازمی‌گردند.

رضوانی با انتقاد از این‌که حضور مهاجران معتاد چهره بدی را در معرفی شهر ایجاد کرده، افزود: بومیان اصیل سیستان با بدترین شرایط روزگار می‌گذرانند و هنوز اصول و قواعد خودشان را حفظ کرده‌اند. تمام کشور، سیستانی را به غیرت و اخلاق مداری می‌شناسند.


انتهای پیام/
Share/Save/Bookmark